Terug tussen de pelgrims…
Ik hoefde niet zwart te rijden met de trein: Gilles zette me af in Agen (ongeveer halverwege), en Anita kwam me daar ophalen. Na aankomst in Montréal nog even de tijd voor een eerste rondje hier-vind-je-dit-en-daar-vind-je-dat, en toen ging om 2 uur de deur open.
De gîte in Montréal is totaal anders dan de albergue in San Vicente: er zijn maar 14 bedden, de meeste pelgrims hebben gereserveerd, en vrijwel iedereen neemt half-pension (bed, diner, ontbijt). Maar hoewel dat laatste erg hotel klinkt, wordt er wel gewoon in stapelbedden geslapen, en is er maar 1 alternatief voor het standaard-diner: vegetarisch (‘dan roeren we de chorizo er gewoon pas op het laatste moment door‘). De gemiddelde leeftijd ligt hier wat hoger dan langs de Camino del Norte.
Gelukkig mocht ik beginnen met een erg leuke groep: 2 Nederlandsen, 1 Oostenrijkse, 3 Duitsers en 7 Fransen. Dingen die zeker bijdroegen aan de gezelligheid waren de huiskamer die ook echt een huiskamer is, en het gezamelijke diner. En wat het voor mij natuurlijk extra leuk maakte, was dat ik tussen 13 mensen zat die hun avontuur op 13 verschillende manieren beleefden.
Wat het ietsje minder leuk maakte, is dat de meerderheid morgen om 7 uur wil ontbijten, en dus houd ik het voorlopig hierbij en ga ik naar bed.
19-05-2015 | 
Geef een reactie