Gebit

Nou ja, ik heb natuurlijk geen nieuw gebit aangeschaft…

Uit angst voor de tandarts, vanwege een aantal slechte ervaringen in het verleden, was ik al een jaar of 25 niet naar de tandarts geweest. En eigenlijk was ik ook niet van plan om ooit nog te gaan. Maar daar werd mijn gebit natuurlijk niet echt beter op: af en toe een ontsteking, tandvlees dat zich steeds verder terugtrok door tandsteen, enzovoort. Dus een beetje zorgen maakte ik me wel: je wilt niet halverwege een wandeling van 3.000 kilometer een paar tanden verliezen.

Maar één van de leden van mijn schietvereniging is iemand die ik eerst heb leren kennen als een vriendelijke dame, en pas daarna als tandarts. En omdat ik mijn oordeel over haar niet wilde bijstellen, had ik geen andere keuze dan mijn mening over tandartsen in het algemeen aan te passen. En na een paar weken getwijfeld te hebben (jazeker) heb ik haar toch maar gevraagd of ze misschien eens zou kunnen kijken of ze mijn gebit dusdanig zou kunnen opkalefateren dat het een halfjaar primitiviteit aan zou kunnen.

Voor dat kijken was ik vorige week al bij haar langsgeweest. Vandaag was het tijd voor het echte werk. Het duurde maar een halfuur, maar het voelde als 3 weken. Meer dan eens heeft ze gezegd dat het allemaal nog veel erger had gekund, maar het is natuurlijk lastig om dat aan te nemen van iemand die met een slijptol in je mond zit te roeren. Maar nu staat alles er weer netjes bij. Of in ieder geval zo netjes als mogelijk is in 1 behandeling. Maar het belangrijkste dat ze me gegeven heeft, is het idee dat niet elke tandarts slecht is; hoewel ik wel met een natte rug uit de stoel kwam.

En bij wijze van sponsoring brengt ze niet alles in rekening, zodat ik mijn geld kan besteden aan eten onderweg, in plaats van aan eigen bijdrage voor ziektekosten.

Een foto bij dit bericht zal ik iedereen besparen.