Regen en zon

Zevenbergen Standdaarbuiten Barlaque Kade Fijnaart Stampersgat

De dag begon met regen. Toen het wat minder leek te worden, ben ik toch gaan lopen; van de ene kant vind ik gewoon dat ik wel genoeg stilgezeten heb, van de andere kant was 3 tientjes zoveel boven budget dat ik me geen 2e nacht in het hotel kon (of wilde) veroorloven.

Het leek even goed te gaan, maar toen ik een tijdje onderweg was, nam de regen toch weer toe, en na een uurtje was ik weer nat tot op het bot. Uiteindelijk ben ik bij een boerderij onder een afdak gaan staan schuilen, en weigerde ik nog een voet te verzetten voordat het ophield met regenen. Dat hielp: na een klein uurtje klaarde het op. Onder dat afdak nog een tijdje staan praten met een vrachtwagenchauffeur die moest wachten tot de boer tijd had om hem te lossen. Hij vertelde dat hij vroeger veel internationaal had gereden, en dan soms op de vreemdste plaatsen Nederlanders tegenkwam die verdwaald, opgelicht of anderszins in de problemen waren, en dan hem, vanwege zijn Nederlandse nummerplaten, aanklampten voor hulp. Grappig: ik verzekerde hem dat ik nog lang niet zover was dat ik om hulp verlegen zat, waarna hij me een lift aanbood. Ik heb die afgeslagen.

Toen het bijna opgehouden was met regenen, en ik helemaal verkleumd, omdat ik mijn jas uitgetrokken en te drogen gehangen had, heb ik mijn rugzak weer omgehangen en ben verdergelopen. En op een gegeven moment brak zelfs de zon door; eerst waterig, toen weer even niet, en in de loop van de middag steeds echter. In Standaarbuiten op de stoep van de (niet meer in gebruik zijnde) kerk in de volle zon mijn krentenbollen opgegeten, terwijl mijn schoenen en sokken een beetje lagen te drogen, en vol goede moed weer verder.

Ik had aanvankelijk een camping uitgezocht in Stampersgat, maar vanwege het lange schuilen verwachte ik die niet langer te halen. De zon gaf echter zoveel goede zin, dat ik besloot om het toch te proberen.

Lopende door Fijnaart kwam ik langs een kerk die er heel rooms-katholiek uitzag, en waarvan de deur openstond. Dat leek me een leuke plek om een stempel te halen. En dat bleek een gelukkige keuze: de kerk bleek gewijd aan Jacobus de Meerdere, dezelfde Sant Iago waarheen ik onderweg ben; ik heb me laten vertellen dat het zelfs de enige Jacobus-kerk van West-Brabant is. En dus was er niet alleen een stempel, maar ook een bezichtiging van de kerk, waarbij het beeld van Sint Jacobus uiteraard niet overgeslagen werd. En er werden foto’s gemaakt voor het parochieblad; eerst bij het zetten van de stempel, en toen ook nog voor de deur van de kerk, waar ook nog een groot beeld van Jacobus in de gevel is verwerkt. En toen ik net m’n rugzak weer af had, kwam er een fietser aanrijden bij de kerk die ook onderweg was naar Santiago (vandaag begonnen) en die ook een stempel wilde, en toen moest ik de rugzak weer om voor een foto samen.

En toen was het echt tijd om door te lopen richting camping, want de tijd vorderde. En op de camping kwam de kers op de taart van deze toch wel mooie middag: Santiago-gangers mogen hier gratis overnachten. Omdat de eigenaren zelf de tocht ook graag eens zouden maken. Kadootje.