Mijlpaal

Bazancourt Bétheny Reims

Vandaag heb ik Reims bereikt. Dat voelt wel een beetje als een mijlpaal, niet in de laatste plaats doordat er elke middag een ontvangstcomité klaarzit in de kathedraal om pelgrims te ontvangen en te begeleiden bij hun aankomst en verblijf in Reims.

Eigenlijk was vandaag best een makkie: 17 à 18 kilometer. Wat het lastig maakte, is dat deze route vrijwel geheel tussen akkers door loopt. Op zich prachtig, maar je komt er geen dorp of zelfs huis tegen. En dat betekent dat je nergens je waterfles kunt vullen. Tegen de tijd dat ik aankwam in Bétheny keek ik letterlijk scheel van de dorst. Ik heb bij het eerste het beste huis aangebeld voor water, en binnen het kwartier was de hele liter verdwenen, en kon ik weer op zoek naar een nieuwe leverancier.
(Dus. tipje van een ervaringsdeskundige: als het warm is, schaf dan voordat je Bazancourt verlaat een extra fles water aan. Je zult aan me denken als je dat niet doet.)

Maar zoals gezegd was dit een korte wandeling, en werd ik in de kathedraal van Reims ontvangen door erg behulpzame mensen van RP51, die mij graag hielpen bij het vinden van onderdak voor de nacht. In eerste instantie zou de dame me onderbrengen bij een hotel, maar omdat ze geen gehoor kreeg, zei ze ‘Ik kan natuurlijk ook Saint Sixte voor je bellen.’. En omdat ik daar nog nooit van gehoord had, zei ik ‘Prima, doe maar. Als ik maar 2 nachten mag blijven, niet met heel veel anderen op een kamer hoef, en wifi heb.’. En zo kwam ik terecht in een klooster-achtig gebouw waar ik een eenpersoonskamer heb plus wifi en ontbijt voor 2 nachten, voor minder dan in Maubeuge bij een niet nader te noemen hotelketen voor 1 nacht zonder ontbijt; en de wifi is hier ook nog eens betrouwbaarder.

En zo was ik vanmiddag om 16:30 klaar om fris gedoucht de stad te gaan verkennen, een hamburger te eten, en een zak chips en wat rum en cola in te slaan. In eerste instantie wilde ik mezelf een etentje op een terrasje gunnen, maar bij nader inzien wilde ik het geld besparen, en bovendien op tijd in bed liggen, zodat ik morgen op tijd op jacht kan naar nieuwe schoenen, sokken, T-shirts, en nog wat zaken.

En terwijl ik dit tik, waait door het open raam prachtige klassieke muziek naar binnen. Ergens in het gebouw wordt een concert gegeven (of misschien wordt er gewoon geoefend), en het hele gebouw galmt ervan. Als ze zachtjes spelen verdwijnt het even, maar zodra ze poco forte of piu forte gaan, is mijn kamertje weer vol muziek. Eigenlijk hoop ik een beetje dat ze gewoon door zullen gaan tot ik slaap, maar ik ben bang dat het flesje rum het toch gaat winnen van de muzikanten (zo gaat het immers altijd: de drank wint van de muzikant ).
(UPDATE: Ik ben net even naar beneden gelopen, en direct onder mijn kamertje zit een heel orkest te oefenen. Ze zitten met een man-en-vrouw of 30 in een heel klein hokje, en de zweetlucht is niet te harden, maar het klinkt geweldig. Ik kreeg het idee dat sommigen wat onrustig werden van die langharige zwerver in de deuropening, dus ik luister verder op mijn kamer.)