Eindelijk weer een stad

Savières Payns Saint-Lyé Barberey-Saint-Sulpice La Chapelle-Saint-Luc Troyes

De dag begon een beetje raar vandaag. De trainer had gisteravond de deur van het toilet niet op slot gedaan, zodat ik daarvan gebruik kon maken als ik wilde; hij zou dan vanmorgen op weg naar zijn werk langsrijden om die deur op slot te doen. Toen ik vanmorgen opstond, kon ik zien dat er iemand langsgeweest was: het hek van het terrein stond open. Maar ook de deur van de wc was nog open, en bovendien gutste er een klein riviertje over het terrein (gelukkig niet in de buurt van mijn tent). Er bleek in het clubhuis een waterleiding gesprongen te zijn; die deur was ook niet meer op slot, maar er was niemand. Ik heb geprobeerd de hoofdkraan te vinden, maar daar lag een blok beton op dat ik in m’n eentje niet weg kreeg. Het water bleef dus stromen, en tussen de tijd dat ik opstond (uur of 7) en de tijd dat ik vertrok (uur of 9) heb ik niemand gezien. Ik ben maar gewoon gaan lopen.

De wandeling was heerlijk: niet te lang, want het doel was Troyes, en de rugzak voelde zo licht dat ik me onderweg een paar keer heb afgevraagd of ik niet iets vergeten was; het was een goed idee om van de week wat spullen naar huis te sturen.

Onderweg ving ik ergens op dat het vandaag zaterdag is, en dus besloot ik dat morgen weer een rustdag is. Ik vind het een goed idee om elke week een rustdag in te lassen, en omdat Frankrijk op zondag uitgestorven is, is de zondag daar een goeie dag voor. Bovendien gaf de GPS aan dat de camping municipal in Troyes wifi heeft, dus dat zou een mooie gelegenheid zijn om mijn blog bij te werken, en misschien zelfs eens te proberen een backup te maken van mijn foto’s en video’s, en wat ongepubliceerde foto’s op Flickr te zetten.

De camping in Troyes blijkt een Hollanders-paradijs. Volgens mij wordt het gerund door Nederlanders, en de gasten zijn van het soort ‘jij gebruikt met je kleine tentje toch die hele plaats niet, dus ik kan best via jouw tuin naar mijn camper lopen’. Gelukkig weet ik uit ervaring dat er ook veel fatsoenlijke Nederlanders zijn; het is alleen jammer dat je die in het buitenland niet veel tegenkomt. Misschien een beetje de houding van ‘zolang de buren het niet zien, maakt het niet uit’?

Maar ik maak me er niet te druk om. Morgen een dag om m’n blog bij te werken en wijn te drinken (en misschien is er nog wat pastis over), en dan loop ik weer verder. Net zo lang tot ik alleen nog maar fatsoenlijke mensen tegenkom.