Hulp ligt op de loer

Captieux Bourriot-Bergonce

Als je de gidsen volgt (zoals iedereen lijkt te doen), zou de route van vandaag naar Roquefort moeten gaan. Ik had 2 redenen om dat niet te doen: ten eerste was dat een wandeling van 33 kilometer (bij 4 kilometer per uur, ruim 8 uur lopen), en ten tweede ging Jean-Pierre daar ook heen. Jean-Pierre is op zich een aardige kerel, jaar of 60, die samen met zijn vrouw aan het lopen is. Ik ben ze een al een aantal keer tegengekomen, en 2 keer hebben we op dezelfde locatie overnacht, waar ik beide keren bij hen aan mocht schuiven om mee te eten. Maar afgelopen nacht hadden we geen eigen kamers, maar een dortoir (slaapzaal). En ik denk dat, als ik nog 1 keer met Jean-Pierre op een zaal moet, ik hem wat aangedaan heb voor het licht wordt; wat kan die man snurken…
Ik heb me dus vannacht de halve nacht liggen ergeren aan het gezaag van een ander, en ben dus ook doodmoe.

In de refuge in Captieux hing een briefje waar op stond dat de refuge in Retjons (ruim 20 kilometer) helaas gesloten was. Ik besloot me van de domme te houden, en me toch naar Retjons te begeven, in de hoop dat ze daar iemand niet op straat zouden laten slapen. Maar vlak voor ik Retjons bereikte, liep ik door Bourriot, en leek het me een leuk idee om wat mensen aan te spreken met de vraag of er in dit hele kleine en stille dorpje misschien een refuge was. Uiteraard was die er niet, maar ik bleek wel precies de goede persoon aangesproken te hebben: hij begreep dat Roquefort te ver was (nog bijna 15 kilometer), hij had gehoord dat de refuge in Retjons dicht was, en hij had de sleutel van de lokale sporthal. En dus lig ik vannacht weer op de vloer van een kleedkamer, waar ik zojuist ook lekker heb kunnen douchen.

Als het goed is, gaat straks de lokale épicerie nog even open, zodat ik daar wat te eten kan halen, maar mocht dat onverhoopt niet gebeuren, dan ben ik uitgenodigd om bij deze man en zijn vrouw te komen eten. Wat is het heerlijk om een pelgrim te zijn.

UPDATE avond:
Hoewel ik al zat te eten toen Vincent en Kathy terugkwamen van hun uitje, werd ik toch aan tafel verwacht. Het was lekker en gezellig.
Vincent is de onderwijzer en vice-burgemeester van het dorp. Hij vertelde me dat er in Bourriot over gedacht wordt een refuge te openen, zeker nu die in Retjons gesloten is. Ik heb ‘m wat tips gegeven. Ik ben overigens niet de eerste pelgrim die in de sporthal slaapt, dus als je hier langskomt en een slaapplaats zoekt, schroom niet om bij de mairie aan te kloppen of, wanneer die gesloten is, bij het huis ernaast.
En terwijl ik dit zit te tikken, is het buiten begonnen met regenen en onweren. Ik heb het weer goed voor elkaar.
Morgen een korte wandeling: Roquefort.

O, en nog een tip die ik al een tijdje vergeet: de meeste dorpen hier hebben een openbaar toilet (en dus ook een openbare kraan). Meestal is dit toilet ook toegankelijk voor rolstoelen; niet dat ik veel rolstoel-pelgrims verwacht, maar dat betekent dus ook dat er ruimte is om je rugzak mee naar binnen te nemen. Begin met zoeken bij de lokale feestzaal (salle de fêtes), sporthal (salle de sports) of het gemeentehuis (mairie of hôtel de ville).