Korte wandeling, maar toch te lang

Bourriot-Bergonce Roquefort

Vandaag was het idioot benauwd. Door de regen van afgelopen nacht zat er veel vocht in de grond, en door de brandende zon van vandaag kwam al dat vocht ook weer uit de grond. Het was zo’n dag dat zelfs ademhalen al hard werken is. Gelukkig had ik maar een korte wandeling.

Die korte wandeling leek echter ontzettend lang. Blijkbaar hangt men hier het idee ‘lange halen, gauw thuis’ aan: de wegen zijn recht en ellenlang (tout droit, sans fin). In combinatie met het benauwde weer werkte dat enorm demotiverend. Ik heb behoorlijk wat pauzes gehouden voor dat stukje van een kilometer of 15, en was dan ook blij verrast toen ik bij aankomst in de refuge van Roquefort zag dat het pas 13:00 uur was.

En die refuge is er weer één in het rijtje ‘Te mooi om waar te zijn’: erg ruim en voorzien van alle gemakken als keuken, wasmachine, droger, enzovoort. Maar dat is niet alles: er staat wijn klaar voor de uitgedroogde pelgrim, er staat confit de canard in de koelkast, en er komt straks een vrijwilliger langs om te helpen die eend klaar te maken. En het mooiste: je mag hier verblijven op basis van donativo, oftewel ‘geef wat je wilt geven of kunt missen’.

Eigenlijk wilde ik gebruik maken van donativo-refuges om gratis te overnachten, vanwege mijn budget. Maar hier kan ik morgen niet weggaan zonder iets achter te laten…
Een bordje dat op tafel staat, vertelt trouwens dat deze hele refuge, inclusief de aankoop van vast- en losgoed, gefinancierd is van de donativo-bijdragen. Het dagelijks en groot onderhoud wordt gedaan door vrijwilligers.