Tegenvallertje

Saint-Sever Audignon Horsarrieu Hagetmau

En weer had ik een gîte voor mezelf. Ik vermoedde het al een beetje, want de camino-tamtam vertelde me dat er niemand achter me zat op een afstand die deed vermoeden dat ik weer ingehaald zou kunnen worden. Camino-tamtam is het woord dat ik voor mezelf verzonnen heb voor de andere pelgrims die je tegenkomt, en die je vertellen over de pelgrims die voor en achter je zitten. Ik merk dat ik inmiddels geleerd heb me een aardig beeld te vormen van wie er voor en achter me lopen, en wie ik daarom eventueel in een gîte kan verwachten. Het grappige is dat de hospitalier van de gîte van afgelopen nacht (hij overnacht niet in de gîte, maar woont er tegenover) daarvoor het woord camino-radio gebruikte (op zijn Engels uitgesproken), waarbij hij met zijn handen een trommel gebarentaalde.
De camino-tamtam vertelt overigens niets over fietsers, omdat die grotere afstanden afleggen op een dag.

De tocht van vandaag kan 15 of 30 kilometer beslaan; vanwege het weer is kamperen geen optie, dus ik ben afhankelijk van gîtes. Ik vind 30 kilometer al vrij ver, en als de hospitalier uit Saint-Sever dan ook nog eens meldt dat ik voor de refuge in Hagetmau bij het zwembad moet zijn, en dat je bij dat zwembad voor minder dan een euro een zwembroek kunt huren, ben ik verkocht: Hagetmau wordt het vandaag.

Kort wandelingetje dus, en dat vond ik niet erg, want de rugzak zat vandaag niet lekker. Op m’n gemakkie slenterde ik dus richting Hagetmau, met veel pauzes, en in de lunchpauze een paar slokken van de wijn die ik gisteravond over had.

Aangekomen in Hagetmau zie ik geen bordjes ‘Piscine’ (‘Zwembad’), en dus plant ik mezelf voor de deur van het Office de Tourisme dat even gesloten is voor de lunch, maar over anderhalf uur weer opengaat. Het maakt me niet uit, want ik ben vroeg zat, en straks kan ik lekker zwemmen…

De dame van het OdT stuurt me door naar een enorm sportpark. Dat was dus de reden dat ik geen bordjes ‘Piscine’ kon vinden: het is meer dan dat. Maar bij het sportpark is geen refuge; het is alleen de plaats waar ik betaal voor de refuge, en de code van het cijferslot van de deur ontvang. Vervolgens moet ik helemaal naar de andere kant van de stad voor de refuge. Als ik eenmaal de refuge gevonden heb om mijn rugzak daar neer te zetten, heb ik uiteraard geen zin meer om terug te gaan naar het zwembad…

De refuge in Hagetmau blijkt overigens een pand te zijn waar in Nederland een bordje ‘Onbewoonbaar verklaard’ op de gevel zou prijken. Ik ben blij dat ik vannacht een dak boven mijn hoofd en een bed onder mijn kont heb, maar ik vind het eigenlijk niet kunnen om hier geld voor te vragen. Het is vies, het is bouwvallig, de douche is maar zozo, en het ergste van alles: we zijn met 7 personen, er is 1 wc, en die ene wc trekt niet door.
Je mag mij als pelgrim best in een gebouw als dit neerleggen. Graag zelfs, want het houdt de toeristen op afstand. Maar als je geld vraagt voor mijn overnachting, vind ik dat je dat geld ook moet gebruiken om de refuge schoon en heel te houden.