Spanje!

Hendaye Irún Pasaia

Vandaag ben ik gearriveerd in het vierde en laatste land van mijn tocht: ik ben in Spanje!

Het idee was vandaag naar Irún te lopen en daar een slaapplaats te zoeken. Door een misverstand vanwege mijn nog niet helemaal perfecte Frans (Waar wil je vandaag heen? versus Waar zal ik je straks afzetten?) stapte ik echter in Hendaye uit de auto. En dan is Irún wel een erg korte wandeling. Echt erg vond ik het niet om Irún direct weer te verlaten, want Irún is een stad, en het geraas van de auto’s was ik na 10 minuten alweer zat. Na Irún ging het heerlijk rustig door de bergen.

Daniele had al aangekondigd dat ze een sandwich voor me zou maken voor onderweg. Dat werd een volledig lunch- en dinerpakket, met niet alleen een rijkelijk belegde sandwich vlees/tomaat, maar ook nog een sandwich met rillettes — de rillettes de porc (varken) had ik al ontdekt, in Ascain kreeg ik heerlijke rillettes de canard (eend) —, een zakje chips, en — JA! — een flink stuk van de kaas die ik op mijn eerste dag in Baskenland ook al zo lekker vond. Ik weet inmiddels dat die kaas gewoon fromage de brebis (schapenkaas) heet, en dat er 2 varianten zijn: jonger dan 6 maanden en ouder dan 6 maanden. Deze kaas heeft wat mij betreft de oude goudse van de eerste plaats verdrongen, vooral die ouder dan 6 maanden.

Om even aan Spanje te wennen, had ik mezelf toestemming gegeven om in een refugio (het Spaanse woord voor refuge) te slapen als die niet duurder zou zijn dan 10 euro. De eerste refugio die ik tegenkwam, is een refugio op donativo-basis. En er is geen wifi, geen keuken, enzovoort, dus ik hoef me niet verplicht te voelen heel veel te geven. Da’s mooi.
De hospitaleros (het Spaanse woord voor hospitaliers) spreken trouwens ook geen woord niet-Spaans, en een biertje kost een euro.

Bij binnenkomst in de refugio had ik nog even wat leuks.
De hospitalero bleef maar wantrouwig kijken van mij naar mijn credencial en terug. Alsof ik een rugzaktoerist was die een credencial had aangeschaft om gebruik te kunnen maken van pelgrimsfaciliteiten. In plaats van in het Spaans in discussie te gaan, besloot ik heel achteloos mijn 2 volgestempelde credencials ook op tafel te gooien. Dat was voor hem een reden om zijn collega erbij te roepen. Maar toen had het met wantrouwen niks meer te maken.
BAM! Je weet zelluf…