Heel even Bilbao

Lezama Zamudio Bilbao Portugalete

Gisteravond was onder leiding van de hospitalero democratisch besloten dat het licht om 6:30 aan zou gaan. Dit weerhield sommigen er niet van om de wekker al eerder te zetten en alvast te beginnen met herrie maken. Er was zelfs 1 idioot die het nodig vond om de magnetron te gebruiken om thee te maken (de refugio in Lezama bestaat uit 1 ruimte die zowel keuken als huiskamer als slaapzaal is). Gelukkig was ik niet de enige die boos was.

De wandeling zou in eerste instantie kort worden vandaag: ik zou in Bilbao overnachten. De wandeling was echter dusdanig kort dat ik om 11:15 al in Bilbao was. Op zich zou dat een mooi excuus geven om een middag naar het Guggenheim museum te gaan, maar dat stond het budget niet toe. Daarbij wist ik dat de refugio in Portugalete vandaag voor het laatst open zou zijn; die is in een school, en morgen begint de school weer. En dus besloot ik verder te lopen naar Portugalete. Van Bilbao naar Portugalete bestaan 2 routes, de ‘officiële’ en de ‘niet-officiële’. De niet-officiële route is 8 of 9 kilometer korter, en omdat ik ook al van Lezama naar Bilbao had gelopen, besloot ik die te nemen. Die route was inderdaad lekker kort, maar het was ook wel 1 van de lelijkste stukken die ik tot nu toe gelopen heb; een beetje alsof je 8 kilometer lang door een achterbuurt aan een haven loopt.

De route naar Portugalete was keurig aangegeven, en ook in Portugalete gingen de pijlen door, en dus besloot ik die te volgen, in de verwachting dat ik dan vanzelf bij de albergue aan zou komen. Toen ik op een gegeven moment Portugalete weer uitliep, besloot ik maar eens naar de weg te gaan vraqgen; ik bleek een half uur geleden langs de albergue te zijn gelopen zonder hem op te merken. Toen ik uiteindelijk alsnog in de albergue aankwam, waren er nog 2 bedden vrij; ik had dus geluk. Wel word ik voor mijn late entree gestraft met een koude douche.

Op de een of andere manier heb ik in de albergue vriendschap gesloten met Miguel. Miguel spreekt naast Spaans ongeveer 5 woorden Engels, en ik spreek ongeveer evenveel Spaans, maar toch lukte het om een gesprek te voeren. ’s Avonds staat Miguel erop om me mee te nemen om me het centrum te laten zien. Omdat Miguel momenteel zonder geld zit, besluit ik vanavond niet te gaan voor een pelgrimsmenu, maar een goedkopere afhaalmaaltijd te nemen, zodat ik voor Miguel ook wat mee kan nemen; een mens kan nou eenmaal niet alleen ontvangen…