Een jeugdherberg en een kip

Liendo Laredo Santoña

Kort stukkie vandaag. Het begint met verkeerd lopen, dan een berg, vervolgens een lang stuk rechtuit zonder schaduw, en daarna heb ik geen zin meer.

Marin, een Duitse vrouw die ik ook al heb ontmoet in de vorige 4 albergues, denkt er net zo over, en dus besluiten we samen de albergue van Santoña op te zoeken. Hoewel die albergue heel trots ‘Albergue Municipal’ heet, blijkt het gewoon een jeugdherberg. Bovendien zijn er geen bedden meer, en zullen we het moeten stellen met een van de tenten die achter de albergue zijn opgezet. De man beseft niet dat dat een kadootje is: in plaats van met 20 man op een stinkende zaal, slapen we nu met 2 personen vrijwel in de open lucht.

Ook grappig:
Bij nader inzien ziet de receptionist van de jeugdherberg er inderdaad wat gay uit. Maar ik ben daar nooit zo mee bezig, en merkte dat dus pas toen hij vroeg ‘So you don’t want dinner or breakfast, but only bed?‘, ik antwoordde ‘And a massage.‘, en hij begon te stotteren en blozen. Ik zie er inderdaad erg gezond uit inmiddels..

Nadat we ons geïnstalleerd en gedoucht hebben, zijn we ook maar even in de stad gaan kijken of we iets te eten konden krijgen. Er waren niet veel plaatsen waar de keuken al open was, en dus streken we neer bij een soort bar-cafetaria. Ik bestelde het Menu Manhattan (kip, patat, salade en frisdrank voor een tientje), en de ‘ober’ wilde weglopen. Dus ik hield hem tegen en vroeg of hij niet wilde weten wat de dame wilde eten. Maar ik had het verkeerd begrepen: het Menu Manhattan was een hele kip, een schaal patat, een schaal salade en een hele fles cola. En zo aten we ons allebei klem voor 5 euro per persoon.
Zo ziet een pelgrim het graag.

En ik heb eindelijk een zwembroek! Door de stad lopend kwam ik langs een winkel met betaalbare sportkleding, dus morgen kan ik eindelijk zwemmen!

Vandaag was trouwens dag 123 van mijn reis.