Hospitales

Campiello Berros Lago Berducedo

Vanmorgen om half acht wakker. Dankzij de dichte mist kon ik heerlijk rustig mijn tent afbreken, want ik was toch onzichtbaar. Nadeel was wel dat de tent dus nat ingepakt werd.

De wandeling gaf vandaag de keuze tussen de oorspronkelijke route, Hospitales, en een alternatieve route. Hospitales zou zwaarder maar mooier zijn. Ik besloot dat mooi belangrijker was, dus koos voor Hospitales. Hoe de alternatieve route eruitzag, weet ik natuurlijk niet, maar Hospitales was prachtig. Hospitales is de oude naam vor pelgrimsopvanghuizen (hospitality, hospitalité, gastvrijheid?), en langs de route stonden verschillende ruïnes van hospitales van eeuwen geleden. Vandaag was de eerste dag dat ik echt het gevoel had dat ik in de voetsporen liep van eeuwen of milennia van pelgrims.
Verder ging de wandeling vandaag over de bergen, wat ook prachtig was; het hoogste punt was 1278 meter. Vrijwel de hele weg liepen koeien en paarden los.

Zwaar was de route ook. Dat kwam vooral door de lengte, en doordat er onderweg geen water te vinden was; mijn 1 liter water was ongeveer 3 liter te weinig. Doordat er onderweg geen huizen waren om aan te kloppen voor water, en dus al helemaal geen winkels waar ik wat te eten kon halen, kon ik niet eerder stoppen dan in Berducedo. Daar aangekomen bleek de albergue vol. En omdat de albergue vol was, was de hospitalera ook al naar huis; ze hoefde toch geen nieuwe pelgrims meer op te vangen. Ik kon dus ook niet meer vragen of ik mijn tent op mocht zetten op het veld naast de albergue; ik heb het dus maar gewoon gedaan. Mijn stempel heb ik bij de bar gehaald.

Twee Italianen hebben voor zichzelf als voorgerecht pasta gemaakt, maar dan wel gelijk een hele pan. Wie een bord pasta wil, mag het komen halen. Ik maak er graag gebruik van, zodat ik mijn brood en schapenkaas kan bewaren voor morgen.

Terwijl ik dit zit te schrijven, komen er 2 fietsers aan die mijn tent zien staan en mijn voorbeeld volgen.