Moeilijk, nat en duur

Grandas de Salima Padraira A Fonsagrada

Het eten bij een restaurant gisteren heeft geleid tot een wat katerig gevoel in de ochtend. Nou ja, indirect dan. Ik belandde met Andreas, een Duitser die ik al een week dagelijks tegenkom, in een restaurantje. Daar bleek de wijn inbegrepen bij de prijs van het menu del dia (gestoofde varkenswangen, heerlijk), ook de tweede fles die we bestelden. Voor het eten hadden we ook al een biertje gedronken, en na het eten was er meer bier, en er was een drankje dat ik moest proeven, en bij de volgende bar was er nog meer bier, en weer een ander drankje dat ik moest proeven, en toen vond de barman dat we dan ook moesten proeven van het drankje dat hij zelf gemaakt had, en… Nou ja, je snapt het wel: ik rolde als een balletje mijn tent in om half 2.

Als je een kater hebt, kun je 2 dingen doen: je gaat in een hoekje zitten en jezelf heel zielig vinden, of je duikt in een tunnel waar je niets hoort, ziet en voelt, en alleen maar doorgaat. Ik besloot tot dat tweede. De hele ochtend liep ik als een razende, en dat was maar goed ook, want ik had een kilometer of 30 voor de boeg, en ik was laat vertrokken. Na de lunch ging het echter voor geen meter meer, en was ik niet meer vooruit te branden.

Mijn entree in Galicië werd ingeluid met een paar enorme donderklappen. De vrouw aan wie ik net om een fles water had gevraagd, reageerde met ‘¡Madre de dios, Santa Maria!‘, maar dat hielp niks: het donderde vrolijk verder. Om de pret compleet te maken, barstte een uurtje later ook de regen los.

Vanwege het weer is mijn tent vandaag geen optie, en dus leg ik een tientje neer voor een bed in een albergue. Geen heel slechte keus overigens: er is wifi, en we zijn met 2 pelgrims op 24 bedden. De andere man is wel erg dik, dus ik ben bang dat hij een snurker is.
En omdat het zondag is, zijn de winkels gesloten. Ik zal dus ook nog 9 euro neer moeten tellen voor een pelgrimsmenu bij een restaurant, want ik heb geen eten meer in mijn tas.
Door regen gisteravond zijn mijn handdoek en kleren niet droog, en douchen sla ik dus maar een keer over.

Update avond:
Goed, de ensalada rusa was gewoon een kwak huzarensalade op een bord. Maar de costillas (spare ribs) waren heerlijk. En er hoorde een flesje wijn bij. En die extra euro voor een kop echte koffie kon er ook nog wel bij.