In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Camino de Santiago

Op de gok verder

Castro Urdiales El Puente Liendo

Bij de albergue in Castro Urdiales is ontbijt bij de prijs inbegrepen. Goed, het gaat dan over de goedkooste croissantjes en cakejes (ze smaken een beetje naar gebakken spons), maar het idee is leuk.

Miguel blijft een dag in Castro Urdiales; hij heeft pijn in z’n weet-ik-veel, en wil naar een dokter. Hij probeert mij ook zover te krijgen dat ik een dag blijf; op adres zus-en-zo woont een heel rijke man, en daar kan ik vast wat geld krijgen en mijn tent opzetten. Ik zeg dat ik het wel zal zien, vouw mijn tent op (na een reparatie van de vorige reparatie, die het dan toch best lang heeft volgehouden), pak mijn rugzak in, en volg de pijlen naar Santiago.

De wandeling van vandaag is mooi maar zwaar. Er zijn wat bergen en het is prachtig weer. Halverwege kom ik een pelgrima tegen die ik gisteravond in de albergue ook gezien heb, ze loopt de andere kant op. Ze vertelt me dat er 2 routes zijn, en dat ik nu de langere volg; zij is onderweg naar de kortere. Ik vraag haar welke route de mooiste is. Ze antwoordt dat de kortere route langs de snelweg loopt, en de langere door de natuur. Ik wens haar veel plezier langs de snelweg, en loop verder. (En dat alles in het Spaans, of wat daarvoor doorgaat.)

’s Middags is de GPS volledig ontregeld. Ik ga een meter of 50 vanaf de route zitten voor de lunch, en als ik weer verder wil, plaaqtst de GPS me op zo’n 20 kilometer verder, op een hoogte van meer dan 4.000 meter. Het blijft de hele middag rommelen, waarbij ik soms sprongen maak van een kilometer of 10, en waarbij ik soms in een seconde een paar honderd meter tot een paar kilometer hoogte win of verlies. Omdat de gele pijlen die de weg moeten aangeven hier ook een beetje een rommeltje zijn, loop ik voornamelijk op de gok verder. Ongetwijfeld loop ik een paar kilometer om, maar uiteindelijk beland ik in Liendo.

Als ik aan kom lopen, zie ik dat de albergue omgeven is door gras, dus ik heb er het volste vertrouwen in dat ik mijn tent zal mogen opzetten. Ik kom bedrogen uit. Omdat ik het niet zie zitten om nog 10 kilometer door te lopen om het in Laredo nog eens te proberen, betaal ik toch maar. Omdat ik laat genoeg aankom, hoef ik in ieder geval niet op een slaapzaal, maar wordt de naastgelegen feestzaal geopend voor mij en nog een paar Duitsers die ook net aankomen. ’s Avonds komt daar nog 1 man bij. Zo liggen we met z’n zessen in een vrij grote zaal. Ik hoop dat ik zo de kans krijg om uit te slapen.

Omdat de albergue ook al geld kost, lijkt het me geen goed idee om ook nog eens een pelgrimsmenu te gaan halen. Ik kijk daarom wat anderen hebben achtergelaten in de keukenkastjes van de albergue, koop daar nog wat spullen bij, en eet zo voor €3,86 een improvisatie-pasta waar ik nog 2 dagen op kan teren (en dat is inclusief de wijn die ik erbij drink).

Er schijnt verderop in het dorp wifi te zijn, maar ik heb geen zin om met mijn netbook onder mijn arm op stap te gaan. Ik schrijf mijn verhaaltje van de dag, en houd het voor gezien.

Eindpunt (overnachting)
NaamAlbergue de peregrinos
PlaatsLiendo
Prijs per nacht€8,00
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenKookgelegenheid aanwezig. Kleine maar fatsoenlijk geprijsde supermarkt en bar om de hoek; een echte supermarkt en nog een paar bars verderop in het dorp.
Camino de Santiago

Langs de kust

Pobeña Ontón Castro Urdiales

Gisteravond werd ik door de hospitaleros — een stel van rond de 50 — toen iedereen naar bed was — licht uit om 10 uur — nog even uitgenodigd voor een borreltje (aguardente? rosso-blanco?). We begonnen met een leuk gesprek — 1-op-1 of 2-op1 lukt me wel, in een groep wordt het te lastig — maar helaas kwam Miguel opdagen. Op zich is het een aardige kerel, maar hij legt wel heel erg een claim op alles en iedereen. Voor de kenners: het is een soort RP; niet zo zeer in achtergrond, als wel in karakter. Voor de niet-kenners: het is iemand die zijn onzekerheid probeert te verbergen door altijd het hoogste woord te voeren, en te proberen altijd de controle te houden over alles en iedereen in zijn omgeving.
Ik begreep niet heel veel van het gesprek, maar blijkbaar wel genoeg om op precies het goede moment ‘buenas noches’ te zeggen: de hospitaleros grepen dat direct aan om ook op te staan en naar bed te gaan.

De hospitaleros zijn trouwens altijd vrijwilligers, en ik had hier het idee dat ze het ook echt vrijwillig deden.

Afgelopen nacht heerlijk geslapen in mijn eigen tent: geen gesnurk, geen telefoons, geen mensen die ’s nachts naar de wc gingen of iets wiloden eten, geen wekkers, en geen mensen die met veel herrie hun rugzak inpakten. De mensen die binnen sliepen moesten om 8 uur weg zijn, zodat de hospitaleros konden schoonmaken. Ik werd om half acht wakker, toen de meesten al onderweg waren.

De wandeling van vandaag was een kilometer of 20, maar door een verkeerde afslag te nemen wist ik daar een kilometer of 5 aan toe te voegen. Of eigenlijk was het niet echt een verkeerde afslag: de route is hier gewijzigd, om de snelweg te ontwijken; de pijlen wijzen nu dus een andere kant op. De nieuwe route gaat door het binnenland, maar ik wilde per se langs de kust lopen. En dus keerde ik terug op mijn schreden, accepteerde een kilometer of 2 langs de snelweg, en liep vervolgens een mooie maar zware route langs de kust. En met langs de kust bedoel ik dat ik af en toe vlak naast mijn rechtervoet 10 of 20 meter omlaag kon kijken en het water tegen de kust zag slaan. Het was prachtig.

Castro Urdiales heeft een camping, dus ik nam me voor dat ik sowieso in mijn tent zou slapen vanavond. Maar omdat ik afgelopen nacht mijn tent had mogen opzetten bij de albergue, ging ik ook hier eerst langs de albergue om te kijken of die mogelijkheid hier ook was. En dat was geen probleem. Wel moest ik 3 euro betalen. Ik keek de hospitalero heel verbaasd aan: dus wie binnenslaapt, mag op basis van donativo, maar wie zijn eigen tent heeft, betaalt 3 euro? Maar hij hielp me snel uit de droom: dit is geen donativo-albergue; wie binnen slaapt, betaalt 5 euro. Weer bedankte ik mezelf dat ik mijn tent had meegenomen.

Castro Urdiales is ook weer een kustplaats met een strand, en ook hier kon ik weer geen winkel vinden die zwembroeken verkoopt; althans, geen die open was. Tip voor iedereen die van plan is de Camino del Norte te lopen: zorg dat je zwemkleding meeneemt of uiterlijk in Irún aanschaft; het moet heerlijk zijn om na een dag wandelen even een duik in zee te kunnen nemen.
Voor de dames onder de lezers: ik kom nu pas in een gebied waar topless zwemmen geaccepteerd lijkt te zijn. (Ja, voor mij viel het ook niet mee, maar ik heb me erdoorheen geslagen… ;-) )

Eindpunt (overnachting)
NaamAlbergue municipal
PlaatsCastro Urdiales
Prijs per nacht€5,00 voor een bed, €3,00 voor een tent.
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenMagnetron aanwezig. Heel klein supermarktje om de hoek, meer winkels en restaurants op een minuut of 20 lopen.
Camino de Santiago

Weer hiep-hoi voor de tent

Portugalete Gallarta Pobeña

De refugios liggen hier op onhandige afstanden van elkaar, en campings zijn er niet. Vandaag kon ik kiezen tussen 15 kilometer of 33 kilometer. Vanwege de bergen, en omdat de zon eindelijk is gaan schijnen, besloot ik het bij 15 te houden. Om 11:15 stond ik dus voor de deur van de albergue, als een van de eersten. De albergue zou pas om 15:00 open gaan, maar gelukkig was er iemand die nergens heen ging, en dus kon ik mijn rugzak laten staan, en op mijn gemak het dorp verkennen, een stukje over het strand lopen, en een hapje eten. Winkels zijn hier niet, en dus was ik ‘veroordeeld’ tot een dagmenu in een restaurant (tientje voor een salade, een hoofdgerecht, wat meloen, en 2 wijntjes).

Achter de albergue had ik een paar tenten zien staan, en dus vroeg ik of ik daar mocht slapen. De hospitalera keek me erg verbaasd aan — ze had nog niet eerder meegemaakt dat iemand daar vrijwillig om vroeg — maar het mocht wel; ik moest er wel rekening mee houden dat de tenten bedoeld waren voor 2 personen, en dat het dus kon gebeuren dat ik een kamergenoot zou krijgen als de bedden op zouden zijn. Ik gokte erop dat dat niet zou gebeuren. En dus kwam ze aan het einden van de middag naar me toe om te zeggen dat er iemand bij me in de tent zou slapen. Waarop ik vroeg of ik dan mijn eigen tent op mocht zetten. Gelukkig mocht dat, zodat ik alsnog alleen kan slapen. En omdat ik plaats gemaakt heb, kon er nog later op de middag ook nog een andere pelgrim op mijn plaats, waardoor hij niet op straat hoefde slapen. Ik vind dat ik op die manier mijn donativo wel voldaan heb.
Uiteindelijk waren er toch nog 9 pelgrims die de keuze hadden tussen het afdak bij de kerk, en een betaalde albergue 8 kilometer verderop.

Van de hospitalera krijg ik ongevraagd een stuk stokbrood voor de avond, en ze reserveert ook het stuk chorizo voor me dat een vorige pelgrim in de koelkast heeft achtergelaten. Waarschijnlijk begrijpt ze dat iemand die al 4 maanden loopt geen budget heeft voor 2 restaurants op een dag.

Ik merk trouwens ook dat mijn kennis van het Spaans volledig ontoereikend is, waardoor ik veel te vaak ‘no comprendo‘ moet zeggen, en het voor mensen lastig is om me te helpen. Advies voor wie nog moet gaan: doe een cursusje; je doet er jezelf een groot plezier mee.

Omdat ik inmiddels redelijk dicht bij Santander kom, investeer ik ’s avonds een paar euro in een biertje, zodat ik bij een café wifi kan gebruiken; vlak na Santander wacht immers een rust-adres op me. Helaas nog geen bericht; ik probeer het zo snel mogelijk weer.
Wel vind ik tussen de reacties een paar veren in de kont voor het bereiken van Spanje. En dat doet ook goed. :-)
(En ik win het weer van de batterij van de netbook.)

Eindpunt (overnachting)
NaamPobeñako Aterpetxe (Albergue de Pobeña)
PlaatsPobeña
Prijs per nachtDonativo.
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenMagnetron aanwezig. Geen winkels. Verschillende restaurantjes.