Olveiroa 
Raso Cee Corcubión Sardiñeiro Escaselas Fisterra 
155 Dagen. Zo’n 3.000 kilometer. En nu zit het erop…
Ik ben er: Fisterra; het einde van de wereld.
Om eerlijk te zijn, heb ik het einde van de wereld nog niet gezien. Ik ben nu in het dorp Fisterra, en vanavond of morgenochtend loop ik naar Cabo Fisterra om daar mijn schelp terug te geven aan de zee. En dan zit het er echt op. En haast ik me naar San Vicente de la Barquera voor het volgende hoofdstuk van mijn verhaal.
Met mijn dieet van de afgelopen weken was het niet heel raar dat ik, na de dag regen en wind gisteren, vanmorgen nogal gammel was. Na een paar uurtjes lopen trok dat echter aardig weg, en heb ik toch de volledige 32 kilometer naar Fisterra kunnen lopen. Vandaag was het weer trouwens weer heel de dag huilen, maar gelukkig begon het pas in de middag te regenen. Nou ja, gelukkig… Die regen zorgt er wel voor dat ik nu mijn laatste tientje besteed heb aan een albergue.
Onderweg kwam ik Andreas weer tegen (hij vertrekt altijd eerder dan ik), en de laatste 10 kilometer hebben we samen gelopen. We slapen in dezelfde albergue, en hij heeft beloofd dat hij vanavond op wijn trakteert, dus dat is dan wel weer oké.
Meer verhaaltjes in de komende dagen; nu is het tijd om te douchen, en daarna te gaan beseffen dat de tocht er op zit.
We nemen nog geen afscheid, want ik ben nog niet uit geschreven. Maar vandaag wel.
-
- De albergue vanmorgen bij vertrek.
-
- Linksaf naar Fisterra, rechtsaf naar Muxia.
-
- Op die berg in de verte ligt Fisterra.
-
- De gemeentegrens van Fisterra.
-
- Vlakbij Fisterra.
07-10-2014 | 
Zo nu krijg je van mij felicitaties, zowel met het behalen van je doel als met de baan.
Hoop dat je nog een hele tijd dit blog blijft bijhouden, je schrijft op een manier waardoor ik iedere keer weer denk waarom zijn de stukjes zo kort en elke dag even kijk of er al nieuws is (en stiekem baal als je weer geen internet had).
Ben heel benieuwd naar de “nieuwe” Rob, tig kilo lichter en flink gebruind neem ik aan. Stel me nu een Rob voor die net als mijn ega door het sleutelgat kan kruipen (gniffel).
Wij wensen je heel veel succes in je werk daar, zullen je blijven volgen zolang als jij je laat volgen en voorlopig ook nog af en toe sponseren.
Groetjes uit Moerdijk
Henk & Hanny
Dank!
Door het sleutelgat kan ik nog niet, maar het eerste dat de hospitalero gisteren zei toen hij de pasfoto in mijn paspoort zag, was ‘Wow, you must have lost quite some weight!’. En dat is dan alleen nog maar mijn gezicht. De buik is helemaal verdwenen; totaal een kilo of 25 kwijt.
Rob,
Ik heb je al via de mail gefeliciteerd met je geweldige prestatie. Petje af!
Ik wens je ontzettend veel plezier in je baan. Blijft de site in de lucht?
Groeten
Peet
De site blijft in de lucht. Ik hoop/verwacht dat het werk als hospitalero en het leven in Spanje genoeg stof zullen opleveren voor af en toe een stukje.
YES !!! Gelukt. Top gedaan !
Spring achterop die 
en plak er nog leuke tijd achteraan.
Thanks!
Ha Rob,
cheers!
groetjes,Elisabeth
Chapeau!! Goed gedaan man! Heb meteen mijn schuld aan je ingelost
Nu ff uitblazen aan dan aan het werk. Ben benieuwd hoe dat zal gaan/bevallen!
Ik blijf dus een trouwe lezeres van je sappige verhalen!
Dankjewel!
Van harte gefeliciteerd met het behalen van je doel!!
Het was erg leuk om je reis te volgen.
Groetjes Carina Assenberg
Hoi Carina,
Dankjewel!
Leuk dat je me gevolgd hebt!
Gefeliciteer Heer La Lau met je doel op naar het volgende doel!
Dankjewel, Martijn!