Niks uitslapen

Om kwart over 5 vanmiddag verheugde ik me erop dat ik morgen zou kunnen uitslapen: er was nog niet 1 pelgrim binnen, en kwart over 5 is best aan de late kant om nog onderdak te gaan zoeken.

Om half 6 kwam er een groep van 4 Nederlanders binnen. Zij werden op de voet gevolgd door een groep van 6 Duitsers. Terwijl ik die zat in te schrijven en te stempelen, kwamen er nog 2 Duitsers. Toen ik die net de slaapzaal gewezen had, struikelde er nog een Duitser binnen. Vlak na hem stond er een groepje van 2 Duitsers en een Nederlander op de stoep. En die werden gevolgd door een Spanjaard.

Nee, uitslapen zit er niet in morgen. En het ontbijt wordt druk, want meer dan de helft is rond de 20 (eet en praat veel), en de groep van 6 heeft morgen hun eerste wandeldag, dus die hebben veel vragen en onzekerheden.
En met 17 pelgrims moeten de badkamers en de slaapzaal grondig schoongemaakt worden.

En dus is het nu bedtijd.

(Het is trouwens wel een leuke club: bijna iedereen kan met elkaar praten — zolang het niet om voetbal gaat, gaan Duitsers en Nederlanders best goed samen —, en voor de meesten is het bovendien een enorm avontuur, dus is er ook een hoop om over te praten.)

(En Luis komt me morgen helpen met het ontbijt, maar die heeft inmiddels prima begrepen dat mijn muziek meer gewaardeerd wordt dan zijn tv.)