Vragenlijstje

Ik kreeg per e-mail een vragenlijstje opgestuurd (‘Nu je wat meer tijd hebt om te tikken misschien leuk om te beantwoorden.‘). Ik vond het geen gek idee om dat dan maar op mijn blog te doen.

De versleten schoenen in totaal, vier paar of meer?

Vlak voor vertrek heb ik schoenen gekocht, en onderweg nog 2 keer. Dat brengt het totaal dus op 3 paar. Op het derde paar loop ik nu nog, maar die moeten eigenlijk wel vervangen worden.

25 Kilo minder; blijft dit je streefgewicht of …….?

Ik moet zeggen dat ik me hier erg prettig bij voel. Ik zal nooit iemand worden die dagelijks op de weegschaal gaat staan, maar ik hoop toch dat die buik niet terugkomt.

Mis je de dagelijkse routine al een beetje?  Je weet wel, opstaan, slaapzakje oprollen etc.etc.

Ja, enorm. Ik had het daar toevallig vanmorgen ook met een pelgrim over, toen we stonden te kijken naar een al eerder vertrokken pelgrim in de verte. Het is heerlijk om even een plek te hebben waar ik kan uitrusten, maar tegelijkertijd mis ik de vrijheid, het avontuur en de natuur enorm.

Hoe bevalt het zo’n zes maanden zonder bekenden?

Van de ene kant kan ik heel goed op mezelf zijn. Van de andere kant maakt internet de wereld heel klein.
Van de ene kant heb ik met enige regelmaat contact met een aantal vrienden en bekenden. Van de andere kant lijkt het me wel leuk weer eens met ze te kunnen proosten.
Het woord ‘missen’ zit niet in mijn systeem; ik weet oprecht niet wat het is om iemand te missen. Maar het lijkt me erg leuk om weer eens te praten en te drinken met mensen die ik al wat langer ken.

De tijd van vrijwilliger, hoe lang kan een mens zonder geld?

Ik weet het niet. Het leven zonder geld bevalt me momenteel heel goed. Ik heb wat geld toegestopt gekregen om dingen als scheermesjes te kopen, en om wat kleding te vervangen. En verder hoef ik me nergens druk om te maken: eten en onderdak krijg ik in ruil voor het werk dat ik doe. En als ik hier klaar ben, ga ik op zoek naar een ander baantje in ruil voor eten en onderdak. Misschien is het niet heel makkelijk, maar zaken als huur, gas, water en licht vind ik ook niet makkelijk…

Hoeveel mensen “werken” er in de refugio zoals jij?

Het woord ‘werken’ hoeft wat mij betreft niet tussen aanhalingstekens; het is echt wel werk.
Het echtpaar dat de albergue heeft opgezet en hun dochter werken hier ook. In drukke tijden zijn er vaak wel (ex-)pelgrims te vinden die een paar weekjes willen komen helpen.

Wat betreft het beduveld zijn e.d. onderweg, wat moeten we ons daar bij voorstellen?

De keer dat ik 40 euro kwijt was voor een omelet en een slecht bed, bijvoorbeeld. Of de keer dat ik een pelgrimsmenu bestelde, en iets kreeg dat nog het meest weg had van keukenafval. En zo waren er nog een paar keren dat ik me belazerd voelde, maar die willen me nu niet te binnen schieten.

Het blessureleed (heup, knieën) zoals in het begin beschreven ben je daar nog een beetje “ongeschonden” uitgekomen of is het na het niet dagelijks meer lopen minder hardnekkig aanwezig?

Mijn knieën doen nog pijn, maar dat wordt wel minder nu ik niet meer elke dag veel en zwaarbepakt loop. Leuk is het natuurlijk niet, maar ik ben me er zeer wel van bewust dat ik hier zelf om gevraagd heb door veel te zwaar en ongetraind op pad te gaan.
De pijn in mijn heupen is overgegaan toen ik een knieband ben gaan dragen.
Van mijn rug heb ik nog wel last, maar dat heb ik al 25 jaar, dus ik weet niet beter.
Van mijn voeten kreeg ik gek genoeg last toen ik stopte met lopen, maar dat ging na een week ook weer over.

Als er meer vragen zijn, hoor ik het wel.