En toen was het zaterdagmiddag 2 mei 2015 om een uur of 4, en toen was daar ineens een ezel. Leek het tot nu toe allemaal nog een spelletje, nu is het echt.
Ik zal je niet lastig vallen met alle foto’s die ik gemaakt heb, maar hier zijn er een paar:
De wifi-verbinding is hier niet altijd even geweldig, en omdat Servaes en Ella dit weekend allebei thuis zijn, en er dus 3 laptops en 2 smartphones in huis zijn, betekent dat dat degene die een deur verderop woont (ik dus) het wel kan vergeten om het internet op te komen. Dat gaf me een dag om na te denken voor ik dit bericht plaatste, en de gedachte die overheerst, is dat het heel apart is dat je soms een stuk van je vrijheid moet opgeven wanneer je voor vrijheid kiest: om verder te kunnen zwerven heb ik een ezel geadopteerd, en omdat ik een ezel geadopteerd heb, ligt nu ineens een deel van de toekomst behoorlijk vast, en heb ik er bovendien een verantwoordelijkheid bij.
Ik voel dat ik nog niet klaar ben met deze gedachtegang…
Het contact tussen Frimousse en mij is trouwens prima, en ik ben ervan overtuigd dat het ons wel gaat lukken elkaar te dresseren.
03-05-2015 | 
Geef een reactie