Elisabeth en Aafke

Om 9 uur word ik wakker; vannacht om 2 uur naar bed is me niet in mijn kouwe kleren gaan zitten. De niet aflatende stroom rosé trouwens ook niet: ik heb een aardige kater.

Gisteravond heb ik, vanwege meeëten, geen tijd gehad om op zoek te gaan naar wifi om Elisabeth te bereiken. Maar ik weet dat ik laat ben, en ga er dus van uit dat de dames voor me lopen. Ik ga daarom niet langs het Office de Tourisme voor wifi, maar ga direct op pad. Ik heb de dames van de week per e-mail gevraagd om niet van de chemin af te wijken, zodat we elkaar niet mis kunnen lopen, maar in de loop van de ochtend verdwaal ik zelf hopeloos en duurt het ruim een uur voordat ik de chemin weer teruggevonden heb.

Ik gok erop dat de dames naar Pellegrue zullen gaan; dat is een kilometer of 20 van Sainte-Foy. Aangezien ik ze de hele dag niet tegenkom, ben ik er steeds zekerder van dat ze in Pellegrue op het terras van het café tegenover de refuge zullen zitten als ik daar aankom. Het mag niet zo zijn: ik ben de eerste pelgrim in Pellegrue vandaag.

Maar als ik na het douchen uit het raam kijk, zie ik 2 dames op dat terras zitten, en ik moet me heel sterk vergissen als dat Elisabeth en Aafke niet zijn. En dus schiet ik heel snel wat kleren aan, laat mijn was even staan voor straks, en ren de trap af: het zal me nu niet gebeuren dat ze alweer weg zijn tegen de tijd dat ik beneden kom. Elisabeth heeft even een paar seconden nodig voor het kwartje valt, maar zodra ze me herkent springt ze zo snel op dat ze bijna haar stoel door de ruit van het café schopt. Leuk om elkaar eindelijk te ontmoeten: Elisabeth was waarschijnlijk de trouwste volger en zeker de trouwste reageerder van mijn blog toen ik vorig jaar naar Fisterra liep.

Paul, een Australische priester, sluit zich ook nog aan, en met zijn vieren delen we de refuge. We eten ook samen; er is geen restaurant of iets dergelijks, maar op het dorpsplein stopt vanavond een grill- en patatkar. 2 Kippen zijn in ieder geval niet voor niets gestorven, de patat is slap, de andere drie hebben alledrie een fles wijn meegenomen, er is brood en kaas, en we sluiten af met meloen en druiven; kortom: een feestmaal.

Morgen loop ik een dag mee met Elisabeth en Aafke; Paul gaat zijn eigen weg.

En ik moet jullie allemaal veel groeten doen van Elisabeth.