In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Kost en inwoning

Moving on

Even een kort berichtje…

In Pleaux liep het allemaal niet zo soepel als je wellicht zou willen. En daarom ben ik vandaag verhuisd naar Saint-Privat. In Saint-Privat ben ik te gast bij Ruth, een Britse die hier een château heeft (wat in dit geval niet echt staat voor kasteel, maar voor enorm huis dat vroeger van een baron was) met een heleboel land eromheen. Het château moet in fatsoenlijke staat gehouden worden voor de verhuur, en op het land moet in de komende jaren een eco-dorp verrijzen. Kortom: genoeg te doen, en genoeg te leren voor wanneer ik me zelf ooit weer ergens wil vestigen.
De uitdaging die voor van de week nog staat: de ezel halen; en dat betekent dat ik op zoek zal moeten naar iemand die ‘m kan en wil vervoeren, en dus ook naar werk, want niemand zal dat gratis doen; en dan moet ik het ezeltje ook nog zo gek zien te krijgen dat hij weer in een trailer stapt (de laatste keer was bepaald geen fijne ervaring voor hem).

Weer een nieuw hoofdstuk, dus. Komende week foto’s.

Pleaux

Niet mijn roots

Ik vind het altijd lekker om over begraafplaatsen te lopen; de rust spreekt me erg aan. Daarbij zijn de Franse begraafplaatsen een waar feestje voor het oog.
Omdat men mij als kind verteld heeft dat mijn achternaam uit Frankrijk komt, lees ik hier natuurlijk ook altijd de namen op de graven, om te zien of ik mijn eigen naam tegenkom. Dat is nog nooit gebeurd, maar zo dichtbij als vanmiddag ben ik nog niet eerder geweest…

Famille LALO - ROBERT

Famille LALO – ROBERT

Kost en inwoning

Weinig avontuur

’t Is alweer een tijd geleden dat ik wat van me heb laten horen. Excuus daarvoor; ik weet dat er mensen zijn die regelmatig terugkomen om mijn belevenissen te lezen. Probleem is dat ik momenteel gewoon niet zo heel veel beleef; het leven kabbelt hier een beetje.

Aletta is inmiddels een paar weken uit haar korset, en draagt nu een zachte kraag. ’s Avonds masseer ik meestal haar nek en rug om de spieren weer los te maken; we doen dan ook wat oefeningen, en verder wandelen we regelmatig.

De vloer die ik aan het leggen ben, vordert traag maar gestaag. De oude vloer (waar ik de nieuwe vloer op leg) is verzakt en scheef, en bovendien zijn de nieuwe vloerdelen bijna allemaal krom en bovendien met de Franse slag gezaagd en geschaafd, wat de nodige irritatie en vertraging oplevert, maar ik zal overwinnen; ik ben inmiddels over de helft.

Over een week of 2 vertrekken Martijn en Aletta naar Nederland, en dan ben ik hier een tijdje alleen met een hond en de katten. Na de kerst komt Aletta dan alleen terug; Martijn blijft in Nederland.
Misschien zorg ik in december ook nog voor de honden van een vriendin van Aletta, die een paar weken naar Engeland gaat.

En ik ben op zoek naar werk, want mijn geld is op. Ik heb bij een tweedehandswinkel wat winterkleren aangeschaft, dus nu moet ik de kluis weer even aanvullen.
Ik voorzie trouwens dat Frimousse en ik komende zomer nog niet klaar zullen zijn voor een wandeling van een paar maanden, en dus heb ik ook wat open sollicitaties gedaan voor komende zomer, onder andere bij een camping niet heel ver hiervandaan.

En als alles gaat zoals gepland, kan ik vandaag weer een keer douchen, voor het eerst in 2 weken. En dat zijn zo de dingetjes die op dit moment belangrijk zijn.

Weinig avontuur dus.
En ja: dat mis ik wel. :-(