In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening. |
Van zwerver tot kasteelheer in zo’n anderhalf jaar. Niet gek toch? 
Nou ja, even dan… Ik heb zojuist Ruth naar de trein gebracht, die haar naar het vliegtuig brengt, dat haar naar de UK brengt. En dus ben ik hier de komende 3 weken alleen met de dieren (en rond oud en nieuw 4 dagen een groep van 17 gasten in het château).
We hadden een lijst met werkzaamheden gemaakt, maar vanwege een ietwat gebrekkige voorbereiding kan ik uiteindelijk toch niet zagen (want geen kettingzaag) en ook het hek niet verven (want geen witte verf). Ik zal dus zelf een beetje moeten kijken hoe ik me nuttig kan maken. Maar dat moet lukken.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen!
“I’m going to the Aldi. Is there anything you need?”
Ik wilde echt handsoap zeggen. Serieus. Ik dacht het zelfs niet…
Gelukkig vond ze ’t wel komisch.
‘k Had nog wat foto’s beloofd van mijn nieuwe plek. Het is er nog niet van gekomen om een stuk te gaan wandelen, dus het blijft bij een paar foto’s van het château.
Meer foto’s vind je op Eco-Chateau.com (niet de meest geweldige website, dus misschien ontkom ik er niet aan na oud-en-nieuw mijn oude stiel weer een beetje op te pakken…).
Vooralsnog ben ik hier voor onderhoud en reparaties aan het château, voor dagelijkse dingen als hout zagen voor de kachel, om op het huis, het château en de dieren (2 honden, 2 kippen en een kat) te passen als Ruth met de kerst terug is naar de UK, en om in die periode een groep gasten te ontvangen in het château (ik vang ze op, wijs ze de weg, en heb in principe verder niets met ze te maken).
Het is de bedoeling dat hier in de komende jaren een eco-dorp gebouwd gaat worden door vrijwilligers, en het lijkt me leuk (en leerzaam) om daar ook nog een tijdje aan mee te werken. We zullen zien hoe het loopt.
Gisteren was een goeie dag.
Het begon er al mee dat ik gewoon lekker bezig was. Ik heb een lijstje met zaken die gedaan moeten worden, en ik zap in mijn eigen tempo en ritme door die lijst heen (5 dagen per week, 5 uur per dag).
En toen kwam er in de middag een telefoontje van een kennis van Ruth: ze had een mailtje gestuurd met de vraag of deze paardenhoudster misschien een paardentrailer te huur had, en die dame belde nu om te laten weten dat ze met alle plezier even een ezeltje zou verhuizen, en dat ze daar niets voor hoefde hebben.
En voor ’s avonds had Ruth wat mensen uitgenodigd om te komen eten. Allemaal mensen die ik al minstens 1 keer eerder ontmoet had, en het was erg gezellig. En omdat Ruth rondom de kerstdagen een paar weken naar de UK gaat, kreeg ik de vraag “So you’ll be without transportation, then. Do you know to drive an English car?”. En omdat ik (naar waarheid) met ‘Yes.‘ kon antwoorden, zei Chris “Well, you can use my van, then. It’s just standing there in the field anyway.“.
Vanavond gaan we de auto halen (en ook maar gelijk meeëten), en morgenochtend de ezel.
En zo kwam ik weer helemaal op mijn pootjes terecht… 
En nu ga ik heel snel het veld voor de ezel in orde maken, want daar moet vanmiddag nog een hek omheen.
De kerstdagen komen er weer aan. En daardoor moest ik ineens weer even denken aan Rivierduinen.
Wie me wat langer kent, weet dat ik voor mijn pelgrimage een middag/avond in de week als vrijwilliger werkte bij GGZ Rivierduinen, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. In die hoedanigheid heb ik een paar keer mogen meewerken aan het kerstdiner voor de bewoners. En hoewel ik dat voornamelijk erg leuk vond, was het ook enorm confronterend: van de 35-40 bewoners van ‘mijn’ afdeling, konden er hooguit een stuk of 10 met de kerst terecht bij hun familie; de rest zat, zelfs in deze familiedagen, in de instelling. Ik ben blij en dankbaar dat ik eraan heb mogen meewerken dat deze mensen toch een hele fijne kerst hadden, op een plek waar ze zich welkom konden voelen.
Wat ik maar wil zeggen…
Als kerst nou voor jou ook niet zo heel belangrijk is, ga dan niet thuis zitten chagrijnen in die dagen, maar loop van de week even binnen bij het lokale bejaardentehuis, de lokale kliniek (psychiatrisch of niet) of de lokale daklozenopvang, en vraag of je daar misschien een dagje kunt helpen om de kerst leuk te maken voor de ‘vergeten mensen’ in de samenleving. Voor hen is het namelijk wel enorm belangrijk.
En als kerst wel belangrijk voor je is… Nou ja, spreekt voor zich, toch? Dagje voor jezelf, dagje voor een ander. (En je familie zie je toch al tig keer per jaar.)
Kom op. Doe jezelf een plezier.
|
Privacy De applicatie die wordt gebruikt voor het verzamelen van statistieken over het bezoek op deze website, anonimiseert de verzamelde informatie door de laatste byte van het IP-adres te verwijderen. Ook respecteert deze applicatie de Do Not Track instelling van je browser.
Helaas zijn de ontwikkelaars van WordPress en de WordPress plug-ins minder respectvol. Je privacy kan daarom helaas niet gegarandeerd worden op deze website.
|
21-12-2015 | 
Reageer
2 Reacties
Recente reacties