Nee, natuurlijk gaat het niet om de kadootjes. En ik ben dan ook zeker niet minder blij met de e-mails en blog-reacties met groeten en wensen die ik mocht ontvangen.
Maar als je je een beetje alleen voelt, is het wel een erg lekker gevoel als mensen dat beetje extra moeite doen om iets uit te zoeken, in te pakken en op te sturen.
Het begon een week of twee geleden, toen ik van Peter en Marta een pakket ontving met daarin een paar werkschoenen, een paar werkhandschoenen en een paar werksokken. Ze zijn allemaal al erg goed van pas gekomen.
Gisteren ontving ik een pakket met eet- en rookwaren van Elisabeth. Dit pakket was al aangekondigd, want had eigenlijk al voor de kerst moeten aankomen. De douane had het echter onderschept, en was er een paar weken op blijven zitten (wat ook duidelijk te zien was aan de verkruimelde chocolade-kerstman).
De zelfgebakken koekjes waren de kers op deze toch al heerlijke taart.
En vandaag kwam er nog een doos binnen: een smartphone en een USB-stick van Arnoud. Waarmee ik dus weer GPS en een display voor mijn actioncam heb!
Ik vind oprecht dat ik veel te veel verwend ben.
En ik vind het heerlijk…
Geef een reactie