Donativo

Marsolan La-Romieu Castelnau-su-l’Auvergne

Afgelopen nacht 15 euro betaald voor een bed. Vanmorgen nog eens 5 euro extra achtergelaten omdat ik meer hout in de kachel had gepropt dan was toegestaan (wat op zich redelijk tekenend is voor het gebrek aan warmte bij Le Bourdon in Marsolan).

Vandaag hadden we een relatief korte wandeling, een kilometer of 15. In Castelnau-su-l’Auvignon zit een donativo, en daar wilde ik maar eens gebruik van maken. Dankzij al dat hout zijn mijn schoenen vanmorgen goed droog, maar dankzij nat gras en modder duurt dat niet lang. Het weer is echter prima, en ik weet dat ik niet ver hoef, dus ik maak me niet druk.
Halverwege (of op tweederde) kan ik kiezen: via La-Romieu of, 4 kilometer korter, direct naar Castelnau; we gaan lekker, dus ik kies de langere weg. Van La-Romieu zien we uiteindelijk niet veel: de route raakt het dorp net aan, en om voor dat historische centrum nou een omweg te maken, vind ik ook weer overdreven.

De gîte herken ik al van verre; hij is helemaal zoals je van een pelgrimsherberg mag verwachten: middenin het landschap staat een oud huis, met daarvoor een paar tafels met parasols, en er hangen vlaggetjes. Als je dichterbij komt, zie je ook de moestuin, de beschilderde keien en de schelpen. De ontvangst is meer dan hartelijk. De gîte wordt gerund door een man van achterin de 60 (denk ik), en een pelgrim die er regelmatig enige tijd doorbrengt. Deze tweede komt me op de weg al tegemoet, heet me welkom, en heeft al een wortel voor Frimousse paraat voor ik mijn rugzak af heb kunnen doen. Zoals gezegd is deze gîte donativo (‘betaal wat je kunt en wilt betalen’), en pelgrims zonder geld kunnen hier 2 dingen doen: in de zon in de tuin gaan zitten, of mouwen opstropen en helpen. En dus trek ik mijn trui uit, en ben de rest van de middag stenen aan het sjouwen van achter het huis naar de tuin voor het huis. Op deze manier bouwen de mannen een plek voor pelgrims, die uiteindelijk ook grotendeels is neergezet door pelgrims. En op de een of andere manier voel je dat.
Het eten wordt weggespoeld met wijn, en een drankje waarvan ik niet meer weet hoe het heet, maar dat erg lekker smaakt bij, en na, de koffie.
Ik zou zo gauw geen andere gîte op kunnen noemen waarvoor de uitspraak “l’esprit du chemin” meer geldt dan voor deze, en het is een ware verademing na de koude ontvangst van afgelopen nacht.