Gisteravond heb ik bedacht dat ik vanavond niet heel veel zin heb om buiten te slapen (de gîte in Lanne-Soubiran is dicht, en er is niemand aanwezig om me bij uitzondering binnen te laten). Ik heb daarom besloten dat ik, als ik vroeg in Lanne-Soubiran, door te lopen naar eindpunt Arblade-le-Bas.
Ondanks dat Frimousse vannacht zo’n 500m² gras tot zijn beschikking had, begint hij pas te eten zodra ik om kwart over acht mijn rugzak omknoop. Onderweg moet hij weer elke grasspriet hebben, en vooral die, die net buiten het bereik van zijn touw staan. Daarbij is vandaag alles weer eng: honden, auto’s, mijn rugzak, enzovoort. Na een uur lopen heeft hij er dan ook mijn hele voorraad geduld voor vandaag doorheen gejast.
Ik geloof dat het voor ons allebei tijd is dat we aankomen. Ik besluit dan ook dat we vandaag hoe dan ook aan zullen komen, al wordt het midden in de nacht.
Dankzij mijn ongeduld zijn we echter al vroeg in de middag in Lanne-Soubiran, en zo kunnen we aan het einde van de middag 10 kilometer verderop Arblade-le-Bas binnen rollen. Waar ik op een uur of wat Von en Ruben gemist heb, die vanmorgen mijn spullen gebracht hebben.
Geef een reactie