In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Stukjes camino

Back online

En ik ben weer online.

Ik zal geen spoilers weggeven. De komende dagen (weken?) zal ik mijn best doen chocola te maken van wat ik de afgelopen weken in mijn schriftje geschreven heb, om die vervolgens warm te serveren.

Frimousse, Stukjes camino

Conclusie

Het was zonder twijfel een chemin zoals een chemin moet zijn: zwaar, mooi, emotioneel, koud, maar met een hoop warmte.

Ik ben blij dat ik deze reis met Frimousse gemaakt heb. En ik ben ook blij dat we de reis samen afgemaakt hebben, en ik Frimousse niet ergens onderweg achtergelaten heb. Maar ik ben ook blij dat het erop zit.
Hoe dan ook: hoe interessant het ook was, ik betwijfel ten zeerste of we samen die wandeling naar Portugal of Italië nog zullen gaan maken, die ik van plan was samen te gaan maken; ik geloof niet dat Frimousse erg gelukkig wordt van zo’n lange tocht, en ik ben er ook niet heel zeker van dat ik heel geschikt ben als ezeldrijver.

Het was trouwens een briljant idee om een lang stuk touw mee te nemen om ’s nachts een afzetting voor het ezeltje te kunnen maken. Het was minstens zo’n briljant idee om dat stuk van ongeveer 150 meter de eerste avond in 10 stukken van ongeveer 15 meter te snijden, en het op die manier wat hanteerbaarder te maken.

Verder heb ik onderweg uitgevogeld dat je mensen op verschillende manieren in 2 soorten kunt verdelen. Eén van die manieren is te zeggen dat de ene soort mensen elke dag in de file gaat staan, of elke dag op een tochtig perron met een bak gore automatenkoffie aan de rookpaal gaat staan snuffelen, om iedere dag de hele dag met dezelfde collega’s dezelfde gesprekken te hebben, terwijl de andere soort 4 weken de tijd neemt om met z’n ezeltje naar zijn nieuwe werk te lopen.
Ik ben ontzettend blij dat ik geleerd heb tot die tweede soort te behoren.

M’n Frans is trouwens ook behoorlijk vooruit gegaan. In plaats van ‘Vous êtes de quelle nationalité?‘ (‘Welke nationaliteit heeft u?’) hoor ik steeds vaker ‘Vous êtes de quelle région?‘ (‘Uit welke regio komt u?’; Frankrijk is verdeeld in regio’s).

En ik heb bedacht dat het misschien tijd is om mijn haar eens af te knippen. Heeft op zich niet zoveel met mijn wandeling te maken, maar ik heb het wel onderweg bedacht.
Het is meer dan 20 jaar geleden dat het geknipt is, dus alleen al in het kader van ‘af en toe eens iets durven veranderen’ zou het geen gek idee zijn. En misschien heb ik inmiddels geen lang haar meer nodig om te bewijzen hoe vrij ik ben…

En nu aan het werk!

Frimousse, Stukjes camino

Aangekomen

Gisteravond heb ik bedacht dat ik vanavond niet heel veel zin heb om buiten te slapen (de gîte in Lanne-Soubiran is dicht, en er is niemand aanwezig om me bij uitzondering binnen te laten). Ik heb daarom besloten dat ik, als ik vroeg in Lanne-Soubiran, door te lopen naar eindpunt Arblade-le-Bas.

Ondanks dat Frimousse vannacht zo’n 500m² gras tot zijn beschikking had, begint hij pas te eten zodra ik om kwart over acht mijn rugzak omknoop. Onderweg moet hij weer elke grasspriet hebben, en vooral die, die net buiten het bereik van zijn touw staan. Daarbij is vandaag alles weer eng: honden, auto’s, mijn rugzak, enzovoort. Na een uur lopen heeft hij er dan ook mijn hele voorraad geduld voor vandaag doorheen gejast.
Ik geloof dat het voor ons allebei tijd is dat we aankomen. Ik besluit dan ook dat we vandaag hoe dan ook aan zullen komen, al wordt het midden in de nacht.

Dankzij mijn ongeduld zijn we echter al vroeg in de middag in Lanne-Soubiran, en zo kunnen we aan het einde van de middag 10 kilometer verderop Arblade-le-Bas binnen rollen. Waar ik op een uur of wat Von en Ruben gemist heb, die vanmorgen mijn spullen gebracht hebben.