Rob, wat ben je stil…

Ja, het komt er inderdaad momenteel niet echt van om regelmatig berichtjes te plaatsen. Nu even een volledige update, dan maar.

Ik zit nog steeds in Lanne-Soubiran, in Gîte Le Presbytère. Ik ben eindelijk begonnen met het maken van de douche waar ik eigenlijk voor kwam. Marinette schoot steeds weer in de twijfels, en het bleek ook nog eens duurder dan gepland, maar inmiddels heb ik de electriciteit aan- en omgelegd, een tijdelijke bypass gemaakt voor de waterleiding, staat de muur, en kan ik van de week beginnen met de douchebak en de tegels. Verder komt het pelgrimsseizoen langzaamaan weer op gang, dus we hebben bijna elke avond visite.

Ik kan hier blijven tot eind april. Daarna ga ik nog een paar dagen terug naar Véronique in Arblade-le-Bas om wat aan haar website te sleutelen. En dan ga ik van 4 tot 18 mei weer bij Anita werken in Montréal-du-Gers; het pelgrimsseizoen is dan op zijn hoogtepunt, dus daar ben ik alleen maar bezig met ontvangen, blaren, eten opdienen, opruimen en schoonmaken.

Als het goed is, kan ik daarna 2 weken terecht bij Martine in Larressingle; ook daar ga ik als hospitalier de pelgrims verzorgen. En heel juni werk ik dan in gîte L’Escargot in Uhart-Mixe.

Ik heb dus in ieder geval voor een maand of 3 onderdak.
Het plan was om deze zomer ook weer betaald werk te vinden, maar dat valt me moeilijker. Er is in Frankrijk een organisatie die met ontspoorde jongeren naar Santiago de Compostela loopt; steeds 1 jongere met 1 begeleider. Ik wilde me daar als begeleider aanmelden. Of eigenlijk wil ik dat nog steeds, maar het kost me moeite om de vereiste lettre de motivation (motivatiebrief) te schrijven. Dat zijn toch al van die dingen waar ik niet zo veel mee heb, en als het dan ook nog in het Frans moet…

Betaald werk heb ik bovendien nodig om in aanmerking te komen voor de carte vital, het pasje van de ziektekostenverzekering. Al een tijdje heeft mijn gebit professionele verzorging nodig, maar sinds mijn wandeling van Corrèze naar hier, in februari, heb ik ook pijn in mijn borst. Het neemt inmiddels wel af, maar ik zou er toch graag even naar laten kijken.
Gelukkig kun je in Frankrijk, als je SDF bent (Sans Domicile Fixe; zonder vaste woon- of verblijfplaats) in sommige gevallen in aanmerking komen voor AME (Aide Medical de l’Etat; medische hulp betaald door de staat). We zijn bezig om daar een ingang voor mij te vinden. Zal overigens ook niet makkelijk worden, want ik zal moeten aantonen dat ik minstens 3 maanden in Frankrijk en zonder inkomen ben geweest. Als je een leven als ik leidt, heb je al niet echt een waterdichte administratie waaruit blijkt waar je elke dag was (ik was heel februari lopend onderweg, bijvoorbeeld), maar hoe toon je bovendien aan dat je geen inkomen had? Bovendien zal ik ergens geregistreerd moeten staan, maar dat schijnt bij een centre social of een mairie te kunnen. We gaan het zien; ik hoop volgende week op de mairie van Nogaro op het matje te mogen komen om mijn verhaal te doen (om informatie in te winnen; nog niet voor de aanvraag).

En zo sukkelen we vrolijk verder.