Les négociations sont commencées

Een weekje geleden schreef ik al dat ik even wat telefoontjes zou gaan plegen. Nou, dat heb ik gedaan.

Eergisteren ben ik naar een grotere plaats hier in de buurt gereden om een huis te bekijken en de eigenaar te spreken. Het is het oude huis van zijn ouders die overleden zijn, en nu wil hij daar graag een gîte van maken. Of eigenlijk wil hij dat er een gîte van gemaakt wordt, want hij wil er zelf niets aan doen. Hij zoekt dus iemand die het gaat huren om het als gîte te exploiteren. En ik heb me opgeworpen als degene die het gaat huren.
Althans: als degene die het graag zou willen huren. De huur moet namelijk wel gewoon betaald worden, en die is op zich een schijntje als je het huis ziet, maar ik heb al 2 jaar geen inkomen meer, en heb dus geen buffertje. Ik ben daarom nu enerzijds druk bezig met onderhandelen over de prijs voor het eerste jaar, en anderzijds met het zoeken naar betaald werk.

Op zich is het niks voor mij om al over zoiets te schrijven als het nog niet rond en beklonken is, maar in deze tijd van het jaar willen mensen nog weleens de zolder en/of de schuur op gaan ruimen, en als dit doorgaat, heb ik heel veel nodig. Zo zijn er hier bijvoorbeeld van de week 6 stapelbedden aan een tweedehandswinkel weggegeven; ik zei nog ‘Als dit doorgaat, kan ik ze goed gebruiken.‘, maar blijkbaar hoort het bij de Deutsche Grundlichkeit om dan te zeggen ‘Ik heb nu al gebeld, dus ik kan het niet meer terugdraaien.‘. Goed, laat ik daar niet te diep op ingaan, want daar wordt ik nog steeds een beetje ongezellig van, maar ik wil toch proberen te voorkomen dat zoiets nog een keer gebeurt.

Dus, mocht je binnenkort spullen tegenkomen die je eigenlijk wilt weggooien, maar je hebt nog een plekje over… Als dit doorgaat, heb ik onder andere bijvoorbeeld nodig:

• stapelbedden, dus
• gereedschap; er moet nog heel veel geklust worden
• mop met wringemmer; het leven van een hospitalier bestaat voor 50% uit schoonmaken
• dekens; voor pelgrims die weken gaan lopen, zonder een slaapzak mee te nemen (ja, helaas bestaan die)
• minstens 1 broodbakmachine; er moet toch 1 gîte zijn waar de pelgrims eindelijk eens een fatsoenlijk ontbijt voorgeschoteld krijgen, in plaats van dat vieze, kleffe, witte stokbrood
• pannen en ander keukengereedschap; de eigenaar van het huis heeft een grote biologische winkel, dus een fatsoenlijke avondmaaltijd hoort er ook bij
• servies en bestek; om het eten te kunnen serveren
• droogrekken; pelgrims wassen hun kleren elke dag
• tuinmeubelen en parasols
• stereo
• 100.000 andere dingen
• ik wil m’n espressomachine terug…

Maar zoals gezegd is het nog helemaal niet zeker dat het doorgaat (hoewel ik er een goed gevoel bij heb), dus bewaar niks dat in de weg staat.
Ik heb trouwens ook nog geen idee hoe en wanneer ik de zaken naar Frankrijk moet krijgen, maar het is sowieso wel een goed idee als ik dit jaar een keertje naar Nederland rijd, om een paar lieve mensen te bevrijden van mijn spullen, waar ze al 2 jaar zonder klagen omheen kruipen.

Pas mal, hein…?

Overigens zal het, voor de inkomsten en vanwege het aantal pelgrimsbedden in de stad, wel nodig zijn om er een gîte voor zowel pelgrims als toeristen van te maken. Ik denk voorlopig aan 2 dortoirs (slaapzalen) voor pelgrims, en 1 grote kamer met tweepersoonsbed als chambre d’hôtes (bed & breakfast) voor toeristen. Dan blijft er voor mij nog 1 kamer over om me terug te trekken als ik dat wil, en keuken, douche en toilet delen we.

O, en nog wat: als dit doorgaat, kan ik tussen, laten we zeggen, augustus dit jaar en april volgend jaar ook wel wat hulp gebruiken voor opknappen, klussen, verbouwen, schoonmaken, aanmoedigen. Mocht je dus op zoek zijn naar een werkvakantie: houd dit blog in de gaten; betalen kan ik je niet, maar eten en een bed (of een matras op de vloer) moet lukken. En het weer is hier prima, en de wijn goedkoop.