Op 13 oktober was ik op de recruteringsdag in Arudy, om werk voor de winter te vinden in de Pyreneeën. 5 Sollicitaties heb ik daar gedaan, en al die werkgevers beloofden mij binnen 3, hooguit 4 weken iets te laten weten; ook als de keuze niet op mij gevallen was.
Inmiddels zijn we bijna 6 weken verder, en er heeft 1 werkgever contact met me opgenomen; van de rest heb ik niks gehoord.
Die ene die wel contact met me opnam, belde me 2 weken geleden, op dinsdag. Ze wilde me uitnodigen voor een gesprek, maar omdat ik op bijna 200 kilometer van Gourette ben, zou ze me teugbellen voor een telefonisch interview. De maandag daarop had ze me nog niet gebeld, dus belde ik haar: ze had het druk, en zou me op vrijdag bellen. Dat deed ze niet, en dus belde ik haar gisteren maar weer. En vertelde ze me dat ze inmiddels iemand anders gevonden had; ze had het niet de moeite gevonden me dat even te laten weten (‘te druk’ voor een telefoontje van 1 minuut gaat er bij mij niet in).
En dus bereid ik me nu mentaal voor op een winter in de noodopvang in Auch; zonder werk, want dat is hier nauwelijks, en dus ook zonder geld. Het is niet helemaal de toekomst waar ik van droomde…
Om dit berichtje toch maar positief te eindigen: afgelopen vrijdag heb ik een medisch onderzoek gehad; de uitslagen van de bloed- en urineonderzoeken zijn nog niet binnen, maar met mijn 46 jaar, en een jaar of 30 roken, heb ik de longinhoud van een man van 20. Lopen is goed voor je.
22-11-2016 | 
Geef een reactie