Emmaüs, Rodez

Het leven is hier helemaal niet slecht.

De eerste week zat ik in een chambre de passage. Zoals de naam al een beetje verklapt, is dat een kamer voor mensen die hier tijdelijk verblijven. Veel Emmaüs-vestigingen hebben zich aangemeld bij 115, om te fungeren als logement d’urgence; omdat er geen andere kamer vrij was, heb ik een weekje in zo’n tijdelijke kamer gebivakkeerd.
Gisteren heb ik dan een meer permanente kamer gekregen, maar we hebben nu al besloten dat ook dat weer tijdelijk is: het kamertje is erg klein, en aangezien er binnenkort waarschijnlijk 1 of 2 compagnons (zo noemen ze Emmaüs-medewerkers) weggestuurd worden, kan ik hopelijk snel over naar een grotere kamer.

Het eten is goed. Kan ook niet anders met 4 koks in de groep. Er is altijd veel keuze (vlees/vis, verschillende groenten), altijd vooraf/hoofd/kaas/dessert, en het is altijd teveel. Het zou me niet verbazen als ik hier weer een beetje ga terugwinnen van de 25 kilo die ik tijdens mijn pelgrimage verloren heb, en tot nu toe nog niet terug heb. Ik heb me dan ook vast voorgenomen om een beetje gebruik te gaan maken van de fitnessruimte die hier staat te verstoffen. (Een fitnessruimte, ja: dat spul komt hier allemaal gratis binnen, dus waarom zou je het niet ergens neerzetten voor de compagnons?)

Het werk is oké. Ik ben tweede chauffeur, dus als er genoeg werk is voor 2 vrachtwagens heb ik mijn eigen wagen, en anders ben ik ’s ochtends bijrijder en ’s middags chauffeur op de eerste vrachtwagen (op die manier kan de andere chauffeur ’s middags een biertje drinken). Het werk is zwaarder dan in de winkel of op het depot, maar van de andere kant zijn de dagen korter: klaar is klaar. Bovendien krijgen we (heel) af en toe een fooi, en zijn we vrijer dan de collega’s.

Er zijn natuurlijk ook weleens ongemakken (zo stoort bijvoorbeeld de enkelband van één van de collega’s op de wifi), maar al met al heb ik het hier niet slecht naar mijn zin. Ik heb het arbeidsbureau al laten weten dat ik voorlopig niet op zoek ben naar werk, en ik solliciteer niet meer. Er staan nog wel een paar sollicitaties open in de Pyreneeën en de Alpen, en als daar nog een reactie op komt, bestaat de kans dat ik ga, maar aangezien het winterseizoen inmiddels is begonnen, verwacht ik geen reactie meer.

Goed, om die 2.000 euro voor een bestelbus bij elkaar te krijgen, moet ik hier een klein jaartje werken, maar ja: het loopt zoals het loopt…