elPeregrino.nl

De 14e, was het. Dat Elisabeth vroeg “Ben benieuwd hoe het met je gaat. Al iets kunnen vinden van vastigheid?“.
Een goed verstaander kan het antwoord al een beetje opmaken uit het feit dat ik bijna 2 weken nodig heb om daarop te antwoorden.

Een sollicitatie of 30 heb ik gedaan in de afgelopen 2-3 maanden. Ik ben niet 1 keer uitgenodigd voor een gesprek. Ik heb 2 afwijzingen ontvangen, en verder zelfs helemaal geen reacties. Je zou toch zeggen dat iemand die 5 talen spreekt best werk moet kunnen vinden in een toeristengebied in het hoogseizoen; ik begin het idee te krijgen dat ‘Emmaüs’ op je CV niet altijd in je voordeel werkt.
En dus ben ik het even een beetje zat.

Ik ben nu echt hard aan het kijken voor een autootje, zodat ik hopelijk in de zeer nabije toekomst (begin januari?) een paar weekjes vakantie in Nederland kan doorbrengen. Net als bij een ‘echte’ werkgever bouwen we hier vakantiedagen op, en met een week voor elke drie maanden werken, en ruim een jaar gewerkt (6 december), heb ik een week of 4 tegoed. Ik heb dan wel geen budget voor 4 weken vakantie, maar een weekje of 2 zou toch al erg lekker zijn.

En daarna natuurlijk weer gauw terug naar Frankrijk, want ondanks de problemen met het vinden van werk, is het voor mij toch wel duidelijk dat dit mijn nieuwe thuisland is. En in februari/maart beginnen de voorbereidingen op de campings alweer, dus dan ga ik maar kijken of ik daar een zomer aan de slag kan. Met een autootje kan ik bovendien persoonlijk gaan solliciteren, in plaats van per e-mail, en dat lijkt me geen gek idee.

Wat betreft dat autootje heb ik de eisen een beetje bijgesteld. Ik zou met mijn budget een bestelbus kunnen kopen, maar dan wel in de categorie pourri (rot). Dus ik richt me nu meer op de kleinere bestelautootjes; daar kun je dan wel geen keuken en douche inbouwen, maar ze zijn in ieder geval groot genoeg om mijn spullen in te vervoeren, en om in te slapen als dat nodig is.
De leidinggevende hier is behoorlijk thuis in auto’s, en hij heeft aangeboden om te gaan kijken als ik een auto vind (ik weet zelf helemaal niets van auto’s; zoals de meeste mensen kom ik niet verder dan tegen de banden schoppen). Extra prettig omdat hij hier uit de regio komt, en dus veel makkelijker kan onderhandelen over de prijs.

Dus nee: ik zit niet bij de pakken neer. En ik zie de toekomst niet somber in. Maar ik ben het wel even een beetje zat.
Ik ben ook maar een mens. Blijkbaar.