Ik heb weer even wat mensen gezien die ik al veel te lang niet gezien had. En ik heb mijn spullen weer allemaal zelf in opslag; of althans die die ik niet direct weggegooid heb.
En ik heb de zee weer eens gezien. Dat was een paar jaar geleden, en ik miste ‘m echt.
Op de terugweg vroeg ik onderdak bij Emmaüs Artois, in Bruay-la-Buissière, in het noorden van Frankrijk. De kamers waren allemaal bezet, maar ze hadden nog wel een caravan staan waar ik in kon. Ik ben nu ineens zo extreem tevreden met m’n eigen kleine, gammele, koude caravannetje…
En dit verhaal gaat nog een mooi staartje hebben, maar daarover later meer.
(Da’s een klifhenger.)
Geef een reactie