elPeregrino.nl

Weer een lange stilte. Tja, wat kan ik zeggen…? Soms zitten er teveel andere dingen in mijn hoofd.

Die andere dingen was in dit geval Emmaus Nederland. Daar heb ik in de afgelopen maanden een soort stage gelopen, om te zien of ik bij één van de gemeenschappen terecht zou kunnen als leidinggevende; ik heb kortere of langere tijd verbleven bij respectievelijk Emmaus Parkwijk, Haarzuilens, Langeweg en Feniks.
Uiteindelijk heb ik besloten niet bij Emmaus te blijven, maar dat is een puur persoonlijke keuze, waarmee ik verder niemand wil beïnvloeden. Emmaus is een prachtig doel, en iedereen die op zoek is naar idealistisch werk raad ik aan nù contact op te nemen met Emmaus; vooral in Tegelen is men hard op zoek naar mensen met leidinggevende capaciteiten, er is veel te doen, en het is een prachtige omgeving; onderdak is al voor je geregeld. Mijn besluit was vooral gebaseerd op het feit dat ik Frankrijk miste, en dat ik nog een beetje aan mijn eigen toekomst wil werken, omdat ik, door mijn verblijf in het buitenland, gekort zal worden op mijn AOW; ik wil dus nog even wat reserves gaan opbouwen.

En terwijl ik zo aan het dubben was over wel of niet bij Emmaus blijven, kreeg ik een mailtje uit Frankrijk…
Begin november had ik gesolliciteerd op een baan als vertaler van software en IT-documentatie, van het Frans naar het Nederlands. Ik was er niet naar op zoek, en verwachtte ook niet echt aangenomen te worden, maar ik kwam de advertentie tegen toen ik op zoek was naar campings die Nederlands-sprekende medewerkers zochten. En onder het motto ‘Och, waarom niet?‘ reageerde ik; een sollicitatie via internet is snel verstuurd, en ik had in het verleden ook weleens wat software en documentatie vertaald van het Engels naar het Nederlands.
Ik hoorde niets en vergat het.

Totdat ik anderhalve week geleden een mailtje kreeg met de vraag of ik nog geïnteresseerd was. Ik was natuurlijk nog wel bezig Emmaus Nederland te verkennen, maar ik was wel nieuwsgierig hoever ik zou komen. En als ik ver genoeg zou komen, was het ook wel handig om iets achter de hand te hebben. Dus maakte ik de vertaaltest, en maakte ik ook een opname van mijn stem, waaruit men zou kunnen bepalen of ik niet een te zwaar accent had om video’s in te spreken.

Vanmorgen kreeg ik een telefoontje: of ik mijn gegevens op zou willen sturen om het contract in orde te maken, en of ik misschien komende week zou kunnen beginnen.
Ik werd zo blij van het idee terug te kunnen naar Frankrijk, dat ik direct de knoop heb doorgehakt, en vanmiddag heb ik Emmaus Nederland al laten weten dat ik elders geroepen word. Komende week beginnen zal waarschijnlijk niet lukken, maar ik ga in ieder geval zo snel mogelijk. Vanmiddag heb ik mijn caravannetje naar Limburg gehaald, zodat ik alvast wat voorbereidingen kan treffen, en vanavond heb ik een aantal mails rondgestuurd om te zien of ik een plekje in Frankrijk kan vinden om ‘m neer te zetten.
Tot aan de betaling van mijn eerste salaris zit ik wat krap bij kas voor een camping, dus als je toevallig iemand kent met een stukje grond in de buurt van Nantes, dan hoor ik het graag.

Maar hoe dan ook: uw favoriete zwerver gaat weer op pad; naar Bretagne dit keer!