elPeregrino.nl

Zo, daar ben ik dan eindelijk weer eens met een echt bericht.
Dat is alweer een hele tijd geleden, en daar is een heel eenvoudige reden voor: ik had er gewoon geen zin in. En dat heeft niets te maken met jou, de lezer van mijn berichtjes, maar met mij. Ik ben het leven in een caravan een beetje zat; ik kan mijn kont niet keren (van mijn bureau/eethoek naar mijn bed is letterlijk 1 stap); mijn bureau/eethoek is een tafeltje van 56x37x67 centimeter met een campingstoeltje, waardoor ik constant pijn in mijn rug heb; ik kan mijn keuken niet gebruiken als het regent, want de voortent is niet waterdicht; en het delen van wc en douche met mensen voor wie hygiëne geen prioriteit heeft komt me ook wel een beetje de keel uit. En dat ik geen auto meer heb speelt natuurlijk ook mee: ik kan geen kant op. Bovendien klooi ik een beetje met mijn gezondheid, en dat heeft me ook niet echt gemotiveerd om achter de computer te kruipen om een deprimerend berichtje op mijn blog te plaatsen.

Maar hier is dan eindelijk weer een nieuw bericht. Dus dat moet betekenen dat er iets veranderd is in die situatie, nietwaar?
Wel waar!

Laat ik beginnen met de gezondheid.

Drie maanden geleden is diabetes geconstateerd bij me. Op zich niet echt heel fijn om te hebben, maar als je het dan toch hebt, dan kun je het maar beter weten, zodat je maatregelen kunt nemen. Die maatregelen bestaan aan de ene kant uit medicijnen, en aan de andere kant uit meer bewegen. Nou houd ik natuurlijk sowieso wel erg van wandelen, maar dat deed ik steeds minder; dit omdat ik een maand of 4 geleden tijdens een wandeling gevallen was, terwijl ik zelf pas doorhad dat ik aan het vallen was toen ik al languit op straat lag — dit is 1 van de dingen die de dokter inspireerden om op diabetes te testen; dit kan namelijk het gevolg zijn van een verstoorde bloedsuikerspiegel.

Sinds 3 maanden heb ik medicijnen, en die slaan goed aan. Hoewel diabetes nooit geneest, zijn mijn bloedsuikerwaarden weer perfect. En daarom durf ik ook weer te wandelen — ook gemotiveerd door de wens om niet in mijn caravan te zitten, en door het mooie weer — waardoor ik in de afgelopen 3 maanden al bijna 10 kilo ben afgevallen, wat niet alleen het wandelen vergemakkelijkt, maar ook mijn lichaam helpt bij het op peil houden van mijn bloedsuikerspiegel.

Ik moet voortaan iedere 3 maanden bloed laten prikken om het verloop van mijn diabetes te monitoren, en de medicijnen zal ik in ieder geval voorlopig nog moeten blijven slikken; wellicht gaan we volgend jaar kijken of mijn lichaam weer in staat is om mijn bloedsuikerspiegel zelf op peil te houden.
En in de komende 2 maanden volgen nog een aantal andere onderzoeken, want het is mogelijk dat de diabetes niet het enige is dat ik mankeer.
Maar voorlopig voel ik me al een stuk beter dan 3 maanden geleden.

O, en een bijkomend voordeel van dit alles was ook dat ik prioriteit had voor de Covid-vaccinaties. Ik heb ze inmiddels allebei sinds enige tijd, en ik kan iedereen melden dat ik nog geen 5G uitstraal.

En dan de huisvesting.

Ik sta al bijna 2 jaar op de wachtlijst voor een appartement. Maar omdat me in die tijd nog niets is aangeboden, ben ik nu urgent (dankzij de combinatie van wonen op een camping, en meer dan 18 maanden op de wachtlijst). Om deze reden heeft de assistante sociale me in contact gebracht met een stichting die woningzoekenden begeleidt naar een sociale huurwoning. En deze stichting belde me van de week met de vraag of ik geïnteresseerd ben in het appartement dat half juli vrijkomt in Saint-Etienne-de-Montluc (de plaats waar ik nu op de camping sta). En uiteraard ben ik geïnteresseerd.

Het appartement is een tijdelijke woning (logement temporaire), en ik mag er maximaal 10 maanden blijven wonen. Dat lijkt op het eerste oog misschien niet heel positief, maar dat is het juist wel. Omdat men me na die 10 maanden niet zomaar op straat kan gooien, is er de garantie dat ik over maximaal 10 maanden definitieve woonruimte heb. En daarmee is mijn prioriteit in die tijdelijke woning dus nog hoger dan op de camping.
Een bijkomend voordeel is dat de huur van de tijdelijk woning maar 70€ per maand is; daar komt dan nog wel een rekening bij voor de elektriciteit, maar ik kom in ieder geval lager uit dan de 360€ die ik nu elke maand betaal voor de camping. En dus kan ik ook weer voorzichtig gaan denken aan een auto.

Nou, en daarmee ben je weer een beetje op de hoogte van hoe het er bij mij voor staat.
En hoe is het met jou?