De vakantie zit erop

WAT EEN GEWELDIGE ERVARING!

Voor wie het niet helemaal meegekregen heeft: ik ben net terug van 2 weken vakantie met een groep licht tot matig verstandelijk gehandicapten. En wat heb ik het weer naar mijn zin gehad…

Oké, eigenlijk ben ik inmiddels al een week terug, maar ik heb even een weekje nodig gehad om de reizen te laten bezinken, uit te rusten, dingen aan te schaffen van het geld dat ik verdiend heb (maar niet overdreven, want in het 4e kwartaal word ik gekort op mijn uitkering voor wat ik in het 3e kwartaal verdiend heb), na te denken over mijn toekomst, proberen mijn moestuin te compenseren voor 2 weken in 40 graden zonder water, enzovoort, enzovoort…

Ik heb 2 weken doorgebracht in de Aveyron, het departement waar ik anderhalf jaar bij Emmaüs gewoond heb. En we zaten op een kilometer of 30 van Rodez, dus ik was op bekend terrein.

Ten eerste: de Aveyron is vreselijk mooi! Ik was me er niet zo van bewust, want na de Aveyron was ik in de Savoie, waar prachtige bergen zijn. En daarna in Avignon, wat een prachtige stad is. En toen belandde ik in Loire-Atlantique, wat ook een groen departement is.
Maar wat is Aveyron eigenlijk schitterend, met z’n groen, en z’n bergen, en z’n vergezichten…

Ik heb helaas geen tijd gehad om langs te gaan bij Emmaüs, maar bij een bezoek aan Rodez kwam ik wel Samir, een oud-collega en cuistot bij Emmaüs, tegen. Dus dat was wel leuk.

De groep die ik begeleidde was ook een feestje: iedereen had zin in de vakantie, en iedereen kon het goed met elkaar vinden. Deze groep was ook wat zelfstandiger dan de vorige, wat op zich natuurlijk ook wel logisch is als je wat verder weg gaat (zo ver zelfs, dat de reis in 2 dagen gemaakt werd, en er onderweg in een hotel geslapen werd).

Van de bosbranden in de Aveyron hebben we gelukkig weinig meegekregen, behalve dan dat we blusvliegtuigen hebben gezien die water kwamen halen in het meer waar wij aan het recreëren waren.

Mijn collega was iets … gecompliceerder dan de collega van mijn eerste reis. Léa is een jonge vrouw, 25 jaar, met de arrogantie die daarbij hoort. En op zich heb ik daar geen probleem mee, want zo werkt dat op die leeftijd. Maar waar ik wel een beetje een probleem mee had, was dat ze een houding had van “Dit is het vierde jaar dat ik dit doe, en bovendien heb ik de opleiding Assistante Sociale gedaan, dus ik ben de koningin van de vakantiebegeleiders”. En als je die houding hebt, dan verwacht ik ook van je dat je dat waar maakt. Wat ze helaas niet deed.
Ik heb zelf al lang geleden van mezelf geleerd dat ik een herder ben: ik heb een kudde, en die kudde begeleid ik, en bescherm ik. En ik verwacht helemaal niet dat iedereen hetzelfde is, want iedereen heeft zijn eigen talenten. Sterker nog, ik kon het enorm waarderen dat Léa goed was in het organiseren van kleine, goedkope activiteiten (karaoke, dansavond, pétanque, mölkky, de foto’s bekijken op de tv), want dat is iets wat ik dan weer moeilijk vind. Maar als ik met mijn kennis en ervaring — zowel in de horeca als in het gewone leven — zeg dat de vakantiegangers op zijn minst hun handen moeten wassen als ze willen helpen in de keuken, dan is dat niet optioneel, en ook geen uitnodiging tot een discussie. En zo waren er ook nog wat dingetjes over bijvoorbeeld de opslag en distributie van de medicatie (vrijwel allemaal hadden ze hun eigen medicatie, en daar zat heftig spul bij). Dus halverwege de vakantie heb ik even, op een moment dat de vakantiegangers naar bed waren, een combinatie van mijn Hollandse directheid en mijn overwicht in leeftijd moeten loslaten op haar 4 jaar ervaring (4 keer 2-3 weken). En daarna werd het wel beter; ik heb haar zelfs tegen een vakantieganger horen zeggen “Als je niet je handen wast, kun je me niet helpen in de keuken.”, terwijl ze niet wist dat ik binnen gehoorafstand was.
Maar ik wil niet negatief zijn: al met al hebben we samen een geweldige vakantie neergezet voor de vakantiegangers, en zij hebben nooit gemerkt dat we niet altijd helemaal op 1 lijn zaten.

We hebben watervallen, een kasteel en het Viaduct van Millau bezocht, met ezels gewandeld (uiteraard), zijn naar Micropolis geweest, hebben 2 of 3 dagen doorgebracht op het strand van het Lac de Pareloup (op 5 km van het vakantiehuis), ’s avonds een openluchttheater bezocht, laat in de avond (in het donker) een licht- en geluidspektakel bezocht rond de kathedraal van Rodez, en zijn uiteraard ook in een restaurant wezen eten, want dat hoort erbij in de vakantie.
Ik heb 2 keer pannenkoeken gemaakt voor het ontbijt, en 1 keer pain perdu. En we hebben verschillende competities gehouden van pétanque, mölkky, karaoke en dans (oké, die laatste 2 heb ik aan me voorbij laten gaan).

Een paar sfeerbeelden, met respect voor de privacy van de vakantiegangers:

Ik heb het zó naar mijn zin gehad, dat ik besloten heb om op zoek te gaan naar werk in de geestelijke gezondheidszorg. En de stichting waarvoor ik deze zomer gewerkt heb gaat me daarbij helpen. Voorlopig gaan we op zoek naar wat tijdelijke banen, ter vervanging van mensen op vakantie of zwangerschapsverlof, om te zien of ik het nog steeds leuk vind als ik het elke dag de hele dag doe. Maar als het echt bevalt bestaat de kans dat het departement zelfs een opleiding voor me vergoedt (er is een groot personeelstekort in de geestelijke gezondheidszorg).
Dus ik durf eindelijk weer een beetje aan de toekomst te denken.

Bij thuiskomst stond mijn moestuin er behoorlijk triest bij; in Bretagne was het, bizar genoeg, warmer en droger geweest dan in het zuiden van Frankrijk.

Gelukkig geldt het sproeiverbod alleen tussen acht uur ’s morgens en acht uur ’s avonds; een moestuin mag je ’s nachts sproeien. Dus het spul staat er inmiddels weer een stuk gezelliger bij, en ik heb al courgette uit eigen tuin gegeten (courgette groeit, bizar genoeg, als kool).

En dan nog even een laatste dingetje, waar ik zelf heel trots op ben.
Ik was van de week even op de cultuurafdeling (boeken en CD’s) van een grote supermarkt in Nantes, om een CD te kopen. En hoe cool is het dan als je op de boekenafdeling je eigen boek tussen de andere IT-boeken ziet staan?

Ik weet het: slechte foto, en slecht bewerkt. Maar nog altijd erg trots.
En ja: als ik in een boekwinkel ben, kijk ik altijd even of ze mijn boek hebben. Natuurlijk. Zou jij ook doen…