Een laatste bericht, voor de pelgrims

Ik vind het altijd weer leuk om te zien hoe tussen half november en eind februari het verkeer op mijn site toeneemt. Dat zijn allemaal toekomstige pelgrims die zich voorbereiden om het komend jaar (eindelijk?) de Camino de Santiago te gaan lopen.
En daarom voeg ik nog 1 laatste bericht toe aan dit blog, voor de helden die op het punt staan te vertrekken op een avontuur waar ze nu nog geen idee van hebben, maar waar ze nog jaren over zullen praten — en ik kan het weten, want ik ben na 10 jaar nog steeds niet uitgepraat.

Lieve pelgrim (of, als je het eng vindt als ik dat zeg, Zeer gewaardeerde pelgrim),

Je staat op het punt te beginnen aan een geweldig avontuur. En het maakt voor dat avontuur niet uit of je besluit om te starten in Nederland of België, of in Saint-Jean-Pied-de-Port aan de Frans-Spaanse grens. Of nee, dat is niet helemaal eerlijk, het maakt natuurlijk wel uit: het is een verschil van 2-3 maanden, met alle onzekerheden en zelfrelectie die daarbij horen. Maar laat je nooit wijsmaken dat er een verschil bestaat tussen ‘echte’ en ‘minder-echte’ pelgrims. Je gaat vertrekken voor een wandeling van honderden kilometers, en er zijn maar weinig mensen die je dat nadoen.

Ik heb zelf 2 keer naar Santiago de Compostela gelopen: in 2014 vanuit Wateringen in Nederland, en in 2024 vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port. En beide keren heb ik mezelf moeten overwinnen, beide keren heb ik prachtige ontmoetingen gehad, en beide keren heb ik dingen meegemaakt die ik nooit meegemaakt zou hebben als ik thuis voor de tv was blijven zitten. Je gaat dàt doen waarvan iedereen zegt ‘Dat zou ik ook weleens willen‘, maar wat bijna niemand ooit echt doet.

Uiteraard ben je van harte uitgenodigd om op mijn blog te lezen over mijn avonturen: mijn eerste wandeling startte op 5 mei 2014 en eindigde op 7 oktober van datzelfde jaar; van mijn tweede wandeling ¹ ² heb ik minder details, omdat ik toen liep met een jongen die me was toevertrouwd door de Franse Jeugdbescherming, en ik zijn identiteit moet beschermen.
Maar maak jezelf in ieder geval niet wijs dat je mijn avontuur — of dat van iemand anders — kunt kopiëren. Je gaat je eigen Camino lopen, en je zult dus je eigen ontmoetingen, teleurstellingen en overwinningen hebben. Omarm die.

Ga je avontuur met open armen tegemoet, en accepteer alles dat op je pad komt. Het zal soms moeilijk zijn: spierpijn, blaren, afscheid, en zelfs spijt en paniek kunnen er allemaal bij horen; ik heb ze allemaal doorstaan, en ik durf te zeggen dat ik nu iemand ben die ik zonder mijn Camino nooit geworden zou zijn.
Durf andere pelgrims om hulp of morele ondersteuning te vragen, en wees tegelijkertijd bereid om voor een ander een maaltijd te betalen of blaren door te prikken*; bied een luisterend oor, en wees open over wie je zelf bent.

Je staat aan de wieg van jouw Camino. Zorg er goed voor.

En met dat alles blijft er nog maar 1 ding over dat ik je kan zeggen:

Buen Camino. Ultreia, et suseia.

Rob

* Blaren doorprikken (geleerd van een oud-verpleegster):
Rijg een centimeter of 5 garen door het oog van de naald. Desinfecteer naald en draad met jodium. Prik de blaar door-en-door met de naald, en laat de draad in de blaar (beide uiteinden van de draad steken uit de doorgeprikte blaar). Meer jodium, en een compres of pleister erop. De volgende ochtend is de blaar uitgedroogd (verwijder de draad heel voorzichtig), en de pelgrim kan opnieuw een dag lopen. Herhaal eventueel de volgende middag/avond. Met deze truc kun je de held van je Camino worden.

P.s.:
Mocht je bang zijn dat de Camino de Santiago inmiddels te toeristisch is geworden: ja, dat is mogelijk. Overweeg dan eventueel de Via Francigena (klik hier voor de juiste uitspraak) in Italië. Maar wees dan wel voorbereid op dagen (of zelfs weken) zonder ontmoetingen met andere pelgrims. En dat is absoluut een gemis, ondanks wat je jezelf nu misschien wijsmaakt…