elPeregrino.nl

Op 5 mei 2014 leverde ik de sleutel van mijn appartement in, haalde ik een stempel bij de St.-Jan-de-Doper, en liep ik van Wateringen naar Vlaardingen; de eerste etappe van een wandeling die 5 maanden zou gaan duren, en die de aanzet zou zijn tot een volledig nieuw leven.
Vandaag, exact 5 jaar later, ben ik 1 keer terug geweest in Nederland, heb ik de rugzak ingeruild voor een auto en een caravan, en houd ik mezelf in leven door van tijdelijk contract naar tijdelijk contract te reizen.

Ja, het kan raar lopen in het leven. Maar daar moet je dan wel wat voor doen…

Ik heb vandaag mijn vijfde verjaardag gevierd met een verhuizing. In de afgelopen weken heb ik geleerd dat als een camping niets anders te bieden heeft dan zijn lage prijs, dat dan ook een bepaald slag mensen aantrekt. En ik had een beetje genoeg van honden die de hele dag los rondlopen en overal kakken; van mensen ook trouwens, die midden op de camping staan te pissen, omdat het sanitairgebouw blijkbaar te ver weg is; en van muziek die me uit mijn slaap haalt of houdt.
En ik woon niet voor niks in een caravan: die maakt dat ik van het ene op het andere moment mijn boeltje kan pakken en ergens anders kan gaan kijken. Wat ik dus vandaag gedaan heb.
Ik weet natuurlijk nog niet of ik erop vooruit of achteruit gegaan ben. Voorlopig kan ik het op 2 manieren bekijken: ik zit 10 kilometer verder van mijn werk af, maar ik zit ook 10 kilometer dichter bij het strand. De beheerders wonen op het terrein, dat lijkt me alvast positief. En er is een recreatiezaal, met boeken, spelletjes en een enorme tv, dus dat geeft aan dat ze er op een positieve manier aandacht in steken. Dat laatste geeft trouwens ook aan dat ze hier blijkbaar gasten krijgen die ze kunnen vertrouwen met een recreatiezaal, en die niet de boeken gebruiken om de barbecue aan te steken, en de stoelen om elkaar de hersens mee in te slaan. O, en ik heb nu 3-4 streepjes 4G op de mobiel, in plaats van 1-2 streepjes 3G, Dus da’s wel lekker als ik een filmpje wil kijken.

En verder is het hier lekker lente. We hebben een week of 2 gehad van rond, en zelfs behoorlijk boven de 20 graden, maar de temperatuur is nu weer een paar graden gezakt. Een paar kleine buitjes de afgelopen week, vooral ’s nachts, maar niet eens genoeg om de caravan echt te laten lekken. En over het algemeen is het licht tot half bewolkt, en heb ik mijn jas al een paar weken vrijwel niet meer aan gehad.

Dus het leven is mooi.
Ik hoop dat dat voor jou niet anders is.

Er zijn mensen die ik niet ken, maar die toch dit blog lezen, omdat ze geïnteresseerd zijn in zwerven in Frankrijk, of in zich vestigen in Frankrijk. Dat weet ik, want die mensen zoeken soms contact met me.
Dit bericht is voor die mensen.

Ik weet namelijk uit betrouwbare bron dat het Hôtel d’Europe in Avignon (zuid-Frankrijk) vrij dringend op zoek is naar mensen. En dan gaat het vooral om kruiers en valets. Het is namelijk zo dat er, op een ploeg van 8, één is die onlangs getrouwd is en graag wat dichter bij zijn vrouw wil gaan wonen, één die eind van de maand vertrekt omdat hij ander werk heeft gevonden, en het gerucht gaat dat er ook nog één per eind van de maand de ploeg verlaat om de klusjesman van het hotel te worden.
Er is dus plek. En vrij dringend.

Een vereiste is in ieder geval wel dat je Frans spreekt. Daarbij is Engels ook wel fijn. En er komen hier behoorlijk wat Chinezen, dus als je toevallig Chinees spreekt, ben je, denk ik, bij voorbaat al aangenomen.
Verder is het handig als je er geen bezwaar tegen hebt om nachtdiensten te werken; de meeste van de collega’s doen dat liever niet, dus reken er gewoon op dat je altijd in de nacht werkt. De nacht is trouwens wel het eenvoudigste werk, want er zijn heel weinig gasten die ’s nachts aankomen of weggaan; het gaat ’s nachts dus vooral om je aanwezigheid.
En waarschijnlijk wil het hotel voor dit werk alleen mannen. De hotellerie is natuurlijk sowieso al erg conservatief, en dan zet je geen vrouwen in om koffers te sjouwen en auto’s in de garage te zetten. Maar daarbij zit het hotel in het centrum van de stad, met een paar nachtkroegen om de hoek, en dan is het handig om iemand aan de receptie te hebben die dronkenlappen er met 1 blik van kan overtuigen dat ze beter elders herrie kunnen gaan schoppen (hoewel er nog nooit iets ernstigs gebeurd is). Mijn lange haar en tattoos zijn dan ook geen bezwaar (hoewel het haar wel in een staart moet, en ik geen tattoos in mijn gezicht heb); de oorbellen moeten wel uit.

Dus, als je een plekkie zoekt voor een paar maanden of langer… Reken op het minimumloon, maar bij de camping, op 10 minuten lopen, kun je voor een euro of 300 per maand staan, inclusief elektriciteit (tenten verboden in de wintermaanden).
Als we elkaar niet persoonlijk kennen, kan ik niet als kruiwagen voor je optreden, maar dan nog mag je best contact met me opnemen als je vragen hebt. Maar liever gewoon met het hotel zelf.

Deze website is overigens geen officieel kanaal van het hotel, dus ik kan niet garanderen dat je uitgenodigd zult worden.

YES! Daar is-ie dan eindelijk: de auto.
Dat geeft rust.

De papieren zijn ingevuld, en een aanbetaling is gedaan. Over een weekje kan ik ‘m ophalen; dat is de tijd die nodig is voor de Contrôle Technique (APK), het verhelpen van zaken die daar eventueel uit voortvloeien, en het overschrijven op mijn naam.

Pfff…

Over auto gesproken, trouwens, hoewel nauwelijks gerelateerd: als je van de zomer op vakantie gaat naar Frankrijk, houd er dan rekening mee dat in juli 2018 op veel wegen in Frankrijk de maximumsnelheid omlaag gaat van 90 naar 80 km/h. (En heel Frankrijk spreekt schande van deze ‘inperking van de vrijheid’.)

De 14e, was het. Dat Elisabeth vroeg “Ben benieuwd hoe het met je gaat. Al iets kunnen vinden van vastigheid?“.
Een goed verstaander kan het antwoord al een beetje opmaken uit het feit dat ik bijna 2 weken nodig heb om daarop te antwoorden.

Een sollicitatie of 30 heb ik gedaan in de afgelopen 2-3 maanden. Ik ben niet 1 keer uitgenodigd voor een gesprek. Ik heb 2 afwijzingen ontvangen, en verder zelfs helemaal geen reacties. Je zou toch zeggen dat iemand die 5 talen spreekt best werk moet kunnen vinden in een toeristengebied in het hoogseizoen; ik begin het idee te krijgen dat ‘Emmaüs’ op je CV niet altijd in je voordeel werkt.
En dus ben ik het even een beetje zat.

Ik ben nu echt hard aan het kijken voor een autootje, zodat ik hopelijk in de zeer nabije toekomst (begin januari?) een paar weekjes vakantie in Nederland kan doorbrengen. Net als bij een ‘echte’ werkgever bouwen we hier vakantiedagen op, en met een week voor elke drie maanden werken, en ruim een jaar gewerkt (6 december), heb ik een week of 4 tegoed. Ik heb dan wel geen budget voor 4 weken vakantie, maar een weekje of 2 zou toch al erg lekker zijn.

En daarna natuurlijk weer gauw terug naar Frankrijk, want ondanks de problemen met het vinden van werk, is het voor mij toch wel duidelijk dat dit mijn nieuwe thuisland is. En in februari/maart beginnen de voorbereidingen op de campings alweer, dus dan ga ik maar kijken of ik daar een zomer aan de slag kan. Met een autootje kan ik bovendien persoonlijk gaan solliciteren, in plaats van per e-mail, en dat lijkt me geen gek idee.

Wat betreft dat autootje heb ik de eisen een beetje bijgesteld. Ik zou met mijn budget een bestelbus kunnen kopen, maar dan wel in de categorie pourri (rot). Dus ik richt me nu meer op de kleinere bestelautootjes; daar kun je dan wel geen keuken en douche inbouwen, maar ze zijn in ieder geval groot genoeg om mijn spullen in te vervoeren, en om in te slapen als dat nodig is.
De leidinggevende hier is behoorlijk thuis in auto’s, en hij heeft aangeboden om te gaan kijken als ik een auto vind (ik weet zelf helemaal niets van auto’s; zoals de meeste mensen kom ik niet verder dan tegen de banden schoppen). Extra prettig omdat hij hier uit de regio komt, en dus veel makkelijker kan onderhandelen over de prijs.

Dus nee: ik zit niet bij de pakken neer. En ik zie de toekomst niet somber in. Maar ik ben het wel even een beetje zat.
Ik ben ook maar een mens. Blijkbaar.