 | elPeregrino.nlTe voet naar het einde van de wereld | |
 Vandaag staat ‘mijn’ stukje in Het Hele Westland. Nou ja, stukje… ’t Is een aardige lap. Klik hier voor het artikel, of volg deze link voor de hele krant en blader naar pagina 17. Dank gaat uit naar Geraldine Mars. ’t Vertrek komt steeds dichterbij. Maar als je nog geen datum hebt geprikt, weet je nooit hoe dichtbij precies. Tijd dus voor een nieuwe stap (flauw woordgrapje): de vertrekdatum. En dat is geworden (tromgeroffel) maandag 5 mei 2014
Indien nodig kan het nog een weekje eerder of een weekje later worden, maar dit is de datum waar ik naartoe ga werken. Voor die tijd moet alles geregeld kunnen zijn. En wat ik dan nog niet verkocht heb, moet maar gewoon naar een goed doel. Nog ruim vier en een halve week.  Wateringen  ’t Woudt De Lier Honselersdijk Kwintsheul Wateringen  En dit weer dan de hele zomer; ik teken ervoor. Even lekker een rondje Westland.
 Het was vandaag heerlijk weer om te wandelen. Maar het was ook heerlijk weer om op de motor te stappen richting Vessem. Ik heb gekozen voor optie 2. Als je als pelgrim aankomt in Santiago de Compostela, en kunt aantonen dat je tenminste 100 kilometer gelopen hebt — of 100 km te paard, of 200 km op de fiets — om daar te komen, ontvang je een certificaat, de Compostela. Als bewijs hiervoor verzamel je onderweg stempels van kerken, gemeentehuizen, slaapplaatsen, enzovoort. Deze stempels verzamel je in je pelgrimspaspoort. Dit paspoort heb je bovendien nodig om toegang te krijgen tot refugios, geeft hier en daar korting op een slaapplaats of pelgrimsmaaltijd, en kun je gebruiken om je te identificeren als pelgrim bij kerken en kloosters waar je onderweg om onderdak vraagt. Er zijn in Nederland 2 organisaties waar je een pelgrimspaspoort (Credencial del Peregrino) kunt aanschaffen: het Nederlands Genootschap van Sint Jacob en de Pelgrimshoeve Kafarnaüm in Vessem. Omdat je van het genootschap lid moet worden, en bij de pelgrimshoeve niet, koos ik voor de pelgrimshoeve. En hoewel dat iets meer werk is (bij het genootschap bestel je online, en bij de pelgrimshoeve moet je langs), was dat een goed idee. Ik werd ontvangen door 2 lieve dames die, ondanks de voorbereidingen voor een later vanmiddag arriverende groep pubers, alle tijd namen voor koffie, vragen en verhalen. En toen het tijd was voor de lunch, was het niet meer dan normaal dat ik ook een boterham meepakte, terwijl ik kennismaakte met Broeder Fons, grondlegger van de hoeve. En met een omhelzing van de dames was het afscheid meer dan warm. Een goed begin van mijn camino. Wateringen Den Haag, Vrederust Den Haag, Kraaijenstein Den Haag, Kijkduin Den Haag, Loosduinen Den Haag, Vrederust Wateringen Wat een heerlijk weer. En wat een heerlijke wandeling.
 Zo’n vier en een halve maand oud zijn de schoenen die ik nu heb, maar al behoorlijk versleten. Nog niet tot op de draad, maar ze kunnen er geen 3.000 kilometer meer bij hebben. Gelukkig had de winkel dezelfde schoenen nog, want ik ben er wel erg tevreden over. Morgen inspuiten met waterdicht-spul en steunzooltjes erin, de komende tijd inlopen, en dan ben ik qua schoeisel ook helemaal klaar voor het echte werk.
Het was een goed idee om mijn schoenen een maatje te groot te kopen. Zo lopen ze ook nog lekker als mijn voeten aan het einde van de dag wat opgezet zijn door warmte en inspanning. Ook deze zijn dus weer een comfortabele 44. Wateringen Den Haag, Wateringse Veld Rijswijk Den Haag, Wateringse Veld Wateringen De afgelopen tijd zoveel achter mijn bureau gezeten, dat mijn rug weer helemaal vast zat. En ik was van plan om aanstaande vrijdag weer een keer een echt lange wandeling te gaan maken. Hoog tijd om weer eens een stukje te gaan lopen dus, om de rug weer een beetje los te maken. Wel een klein stukje, want met een zere rug kan het 2 kanten op: goed, of goed fout. Gelukkig werd het goed. Morgen ook nog een stukje, en dan ben ik vrijdag vast soepel genoeg voor een kilometer of 40. Even heen en weer naar Rijswijk voor nieuwe schoenen.
 Ik ben de afgelopen dagen weer druk bezig geweest met het maken en verzamelen van foto’s. De spullen moeten verkocht, en hoewel dit geen hobby van me is, zal ik daar toch af en toe wat tijd in moeten investeren. Ik heb immers een deadline: voor vertrek moet alles weg zijn. Ga dus snel naar de pagina Te koop, en help me van mijn spullen af. Niet alleen kun je daar jezelf verblijden met mooie spullen voor weinig geld, je helpt mij ook mijn reis te financieren. Alvast bedankt!  Vandaag is mijn verhaal gepubliceerd in De Vlaardinger. En het is een mooi verhaal geworden. Peter, bedankt! De eerste gelukswensen uit Vlaardingen zijn al binnen.
“gedrongen en stevig, zwarte lange haren met grijze scheuten als een bamboeplant in de lente“ Nou ja, ik heb natuurlijk geen nieuw gebit aangeschaft… Uit angst voor de tandarts, vanwege een aantal slechte ervaringen in het verleden, was ik al een jaar of 25 niet naar de tandarts geweest. En eigenlijk was ik ook niet van plan om ooit nog te gaan. Maar daar werd mijn gebit natuurlijk niet echt beter op: af en toe een ontsteking, tandvlees dat zich steeds verder terugtrok door tandsteen, enzovoort. Dus een beetje zorgen maakte ik me wel: je wilt niet halverwege een wandeling van 3.000 kilometer een paar tanden verliezen. Maar één van de leden van mijn schietvereniging is iemand die ik eerst heb leren kennen als een vriendelijke dame, en pas daarna als tandarts. En omdat ik mijn oordeel over haar niet wilde bijstellen, had ik geen andere keuze dan mijn mening over tandartsen in het algemeen aan te passen. En na een paar weken getwijfeld te hebben (jazeker) heb ik haar toch maar gevraagd of ze misschien eens zou kunnen kijken of ze mijn gebit dusdanig zou kunnen opkalefateren dat het een halfjaar primitiviteit aan zou kunnen. Voor dat kijken was ik vorige week al bij haar langsgeweest. Vandaag was het tijd voor het echte werk. Het duurde maar een halfuur, maar het voelde als 3 weken. Meer dan eens heeft ze gezegd dat het allemaal nog veel erger had gekund, maar het is natuurlijk lastig om dat aan te nemen van iemand die met een slijptol in je mond zit te roeren. Maar nu staat alles er weer netjes bij. Of in ieder geval zo netjes als mogelijk is in 1 behandeling. Maar het belangrijkste dat ze me gegeven heeft, is het idee dat niet elke tandarts slecht is; hoewel ik wel met een natte rug uit de stoel kwam. En bij wijze van sponsoring brengt ze niet alles in rekening, zodat ik mijn geld kan besteden aan eten onderweg, in plaats van aan eigen bijdrage voor ziektekosten.
Een foto bij dit bericht zal ik iedereen besparen. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Copyright © 2013-2024 elPeregrino.nl - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
02-04-2014 | 
Reageer
Nieuwere berichten
Recente reacties