In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening. |
Er is een tijd van blijven hangen, en er is een tijd van gaan…
Mijn midweek Suances zit erop; vandaag ga ik weer verder. Peter loopt met me mee naar Santillana del Mar, waar de volgende albergue zit; Marta heeft aangekondigd een ontbijt en een lunchpakket voor ons te zullen maken waar ik nog 3 dagen op kan teren.
Ik heb in de afgelopen dagen heerlijk uit kunnen rusten en lekker kunnen eten (op een gegeven moment vroegen ze het maar niet meer, en schepten gewoon op, of schonken gewoon in; een pelgrim zegt immers nooit nee  ). Bovendien was er tijd om de omgeving te zien en om in zee te zwemmen (eindelijk!). En ik heb natuurlijk een paar lieve mensen ontmoet.
Peter en Marta, heel erg veel dank. Ik heb er enorm veel respect voor, en ik ben enorm dankbaar, dat jullie een wildvreemde zwerver een weekje in je eigen huis hebben willen opnemen.
-
-
Wie goed kijkt, ziet mijn tent aan het balkon te drogen hangen.
Omdat de route na Noja weer het binnenland in gaat, speel ik voor vertrek al met de gedachte om er een korte wandeling van te maken. Eenmaal onderweg merk ik dat ik vandaag niet goed in mijn vel zit: mijn benen doen pijn, ik heb hoofdpijn, mijn rugzak is te zwaar en hangt scheef. Als ik dan ook nog, na een paar kilometer makkelijk, een berg moet beklimmen — een heel smal, stijl, rotsachtig paadje de berg op en weer af — om vervolgens 2 of 3 kilometer over het strand te banjeren, ben ik er zeker van dat het niets meer wordt vandaag. (Het is trouwens wel een heel aparte ervaring om in vol pelgrimstenue met rugzak over een strand te lopen waar ook mensen volledig en half naakt aan het zonnebaden zijn.)
Om een uur of 12 meld ik me dus bij de albergue in Noja. En dat is nog vrij laat, omdat ik eerst door het dorp gezwalkt heb op zoek naar een plek waar ik niet op een zaal hoef.
Nadat ik me geïnstalleerd en gedoucht heb, ga ik het dorp in op zoek naar een menu del dia. Na de fles wijn die daar onvermijdelijk bij hoort, lijkt het me niet verstandig om nog een duik in zee te nemen; dat het water behoorlijk koud is, speelt daar ook een rol bij. Maar het is heerlijk om tot mijn enkels/knieën door het water te lopen en nergens heen te gaan. Teruggeslenterd naar de herberg besluit ik dat ik daar vanavond het menu peregrino eet, en doe ik een tukkie.
Na mijn tukkie tik ik mijn stukkie. En wat er daarna gebeurt weet ik nog niet.
UPDATE avond:
Samen gegeten met Leoni, een Duits meisje van 20. Leuk om te zien dat er ook jonge mensen zijn die ‘echt’ pelgrimeren: ze loopt om voor zichzelf uit te vogelen wat ze wil, en ze heeft geen enkele tijdslimiet. Da’s wat anders dan al die jonge mensen die lopen om te kunnen zeggen dat ze het gedaan hebben, en die er dus zo snel mogelijk doorheen jagen om door te kunnen naar het volgende ding dat ze gedaan moeten hebben.
Eindpunt (overnachting)| Naam | Albergue Turisticos | | Plaats | Najo | | Prijs per nacht | €16,00 voor toeristen, €11,00 voor pelgrims. | | Douche | Bij de prijs inbegrepen. | | Wifi | Bij de prijs inbegrepen. | | Eten | Plenty restaurants, een paar supermarkten. |
Vandaag weer eens een rustdag, maar nu eens niet één met niets te doen.
Eerst werd ik meegenomen naar Saint-Jean-de-Luz om alsnog de kerk te bekijken waar Louis XIV getrouwd is. Wat ik vooral fascinerend vond, is dat de deur na het huwelijk is dichtgemetseld, en er een nieuwe deur is gemaakt, zodat na Louis XIV niemand meer dezelfde deur zou gebruiken. Dan ben je pas koning; da’s wel even wat anders dan Drol, Drollin en de 3 Keuteltjes…
Daarna zijn we doorgereden naar Biarritz, zodat ik dat ook eens kon zien. Eigenlijk is het enige verschil tussen Saint-Jean-Pied-de-Port en Biarritz, afgezien van de rugzakken en wandelstokken in SJPdP, dat de toeristen in Biarritz merkjes op hun kleren hebben. Nou goed, en dat de toeristen in Biarritz 3 keer zoveel betalen voor dezelfde Made in China rommel. Een toerist blijft een toerist, of hij nou 20 euro op de bank heeft of 20 miljoen. De enigen die vinden dat de toeristen in Biarritz anders zijn dan anderen, zijn ze zelf.
Verder vond ik beide plaatsen eigenlijk erg op Scheveningen lijken: te dikke, te witte mensen die met te weinig kleren op het strand liggen, op terrasjes zitten, of door souvenirshops rommelen.
Goed, leuk om een keer gezien te hebben. Nu kan ik er over mee praten.
En niet iedereen heeft het nou eenmaal in zich om pelgrim te worden… 
Vanavond mosselen gegeten. Die had ik niet meer op sinds ze er als kind in gewrongen zijn (ik moest als kind alles proeven; dat heeft een hoop schade aangericht). Ik bleek ze best te lusten.
-
-
Biarritz
-
-
Golf van Biskaje
Vandaag een rustdag: beetje boodschappen doen, beetje niks doen, beetje foto’s maken van grappige Frans-Engelse teksten (Frengels?).
Vandaag heb ik een rustdag om op zoek te gaan naar nieuwe schoenen. Maar als ik voor dat doel wat geld overhevel naar mijn portemonnee, zie ik dat de bodem van de schatkist wel een beetje in zicht komt. En dus besluit ik na een heftige vergadering met mezelf dat ik de nieuwe schoenen nog maar even moet uitstellen. Andere uitkomsten van de vergadering zijn dat ik mijn laatste pakje shag in mijn zak heb, en dat wijn en bier voortaan alleen nog op rustdagen kunnen.
Omdat ik behoorlijk last heb van mijn heup/lies, besluit ik om vandaag toch nog een dag op de camping te blijven, zodat ik mezelf even goed kan verzorgen. Ik ben blij dat het er nog niet van gekomen is de zalf, die ik kreeg in Neuvy-Pailloux, achter te laten in een gîte, zoals ik eigenlijk van plan was. Omdat ik denk dat de pijn in mijn heup/lies komt doordat ik een beetje scheefloop vanwege de pijn in mijn knie waar ik al zo’n beetje sinds mijn vertrek last van heb, besluit ik om wel een elastische knieband aan te schaffen. Ik hoop dat die hap uit het budget oplevert wat hij op moet leveren.
En dan krijg ik aan het begin van de middag een mailtje van Jeroen: het is hem gelukt mijn webserver te verkopen. Het is nu te laat om nog naar Limoges te reizen, maar ik verwacht in minder dan een week in Perigueux te zijn, en daar hebben ze ook vast sportwinkels; na Perigueux kom ik voor de Spaanse grens geen grote steden meer tegen.
…
Om een uur of vijf komt er een knappe jonge vrouw binnen. Ze is moe en koud. Als ze van binnen een beetje is opgewarmd van de koffie die ik voor haar zet, wil ze niets liever dan even bij me op schoot en in mijn armen kruipen om ook de buitenkant te warmen. Uiteindelijk staat ze op om te gaan douchen. Net voor ze de badkamer instapt, draait ze zich om en vraagt met een knipoog of ik zo haar rug even kom inzepen…
Dus daar wacht ik dan maar op. Het is nu 10:23, dus ze heeft nog even.
Of misschien
Om een uur of vijf komt er een jonge vrouw binnengestrompeld. Haar rugzak hangt op halfzeven en ze heeft een verwarde blik in haar ogen. Ze was samen met een vriendin aan het wandelen, vertelt ze, maar die was gestruikeld in het bos en had haar enkel verstuikt, dus die heeft ze uit haar lijden moeten verlossen. Ze legt een bebloed mes op tafel…
Of
Om een uur of vijf wordt er op de luiken geklopt. Als ik het raam open doe, zie ik een klein meisje staan, met een rood mutsje. Ze was onderweg naar grootmoeder, vertelt ze, om koekjes te brengen, maar ze had gehoord dat ik geen boodschappen kon doen. Of ik er misschien ook een paar wilde…?
Of
Om een uur of vijf gaat het brandalarm. Ik probeer snel zoveel mogelijk van mijn spullen bij elkaar te graaien en ren naar buiten. Tegen de tijd dat de brandweer arriveert, is de gîte tot op de grond afgebrand, samen met driekwart van mijn bagage…
Of
Om een uur of vijf komen er 4 uitgelaten, hijgende jonge Belgen binnen. Ze zijn op de fiets onderweg naar Santiago, en hebben van de laatste 20 kilometer hiernaartoe een wedstrijd gemaakt. Boodschappen hebben ze onderweg gedaan, en als ze allemaal een snelle douche hebben genomen, posteert een van hen zich aan het fornuis, terwijl een andere de eerste opentrekt van wat een eindeloze hoeveelheid flessen wijn lijkt. Ze vinden het niet meer dan normaal dat ik ook aanschuif, en als we uiteindelijk ver na twaalven ons bed opzoeken, zijn we allemaal behoorlijk dronken, maar ook zeer voldaan.
Het is ongelooflijk wat er allemaal rond een uur of vijf kan gebeuren, maar waarschijnlijk wordt het iets als
Tegen de tijd dat het vijf uur is, verveel ik me kapot, en vraag ik me af waarom ik hier eigenlijk een nacht extra wilde blijven. Om een uur of half zeven besluit ik maar naar bed te gaan om te zien of ik al kan slapen. Uiteindelijk, na veel woelen en draaien, val ik in slaap, om ’s morgens om half vijf al wakker te worden. Als ik even naar de wc geweest ben, kan ik niet meer in slaap komen, en uiteindelijk stap ik om kwart voor zeven met mijn rugzak om naar buiten en draai de deur achter me op slot.
Tja, het leven van een pelgrim kan heel spannend zijn. Maar meestal is het dat niet…
UPDATE ’s middags
Om een uur of 12 kwamen er 2 Duitsers binnen, een stel van rond de 60. Ze waren nogal verbaasd dat ze iemand in de gîte aantroffen, want ze hadden sinds hun vertrek uit Duitsland pas 4 andere pelgrims ontmoet. Na een korte kennismaking gingen zij hun gang, en ik de mijne. Om een uur of 3 komt er nog een Belg bij die op de fiets op de terugweg is vanuit Santiago.
Het leven van een pelgrim is niet altijd heel spannend…
’s Avonds nog wel heel leuk een uurtje zitten roddelen over de Fransen.
Omdat ik prima ‘op schema’ lig, mijn knieën nog een beetje rust wil geven, en vanavond eens lekker gebruik wil maken van de keuken van de gîte, heb ik gevraagd of ik nog een dag langer mocht blijven. Eigenlijk is het niet de bedoeling dat je meer dan 1 nacht in een refuge verblijft, maar toen ik de dame van het Office de Tourisme eens diep in de ogen keek, stelde ze voor me als ‘ziek’ te noteren; dan mag het namelijk wel ;-).
Vanmorgen ben ik op mijn gemak Chateauroux in gelopen. Gelukkig verdwaalde ik daar hopeloos, waardoor ik op een markt terechtkwam waar ik eten voor vanavond kon kopen. Vervolgens bracht de GPS me weer thuis (tip: altijd even op de GPS een vlaggetje zetten bij je verblijfplaats).
Op dit moment zit ik gebruik te maken van gratis wifi in de bibliotheek, op nog geen 100 meter van de réfuge. Even rustig de tijd om een paar nieuwe berichtjes te plaatsen, een paar oudere video’s te uploaden, reacties en e-mails te beantwoorden, en misschien zelfs wel een nieuwe nieuwsbrief te schrijven. Ondertussen probeert de mevrouw van het Office de Tourisme iemand van de refuge in Velles te pakken te krijgen, om uit te vogelen hoe ik daar op zondag toegang krijg. En mocht haar dat niet lukken, dan krijg ik haar vast wel zover dat ze me nog een dagje ‘ziek’ laat zijn.
UPDATE: videootjes toegevoegd aan de berichten van 30-6, 3-7 en 11-7.
Na de wandeling van gisteren heeft Siets last van haar voet. Ze neemt daarom toch een rustdag in Bourges, zodat ze een dokter kan opzoeken. Desondanks nemen we afscheid: zij blijft in de jeugdherberg (nu wel tegen betaling), en ik wil mijn budget weer gaan bewaken en verhuis dus naar de camping, 2 straten verderop. De kans bestaat dus dat we van de week nog een keer naar elkaar kunnen zwaaien als zij me, met haar genezen voet, voorbij stuift; ik ga weer verder in een wat rustiger tempo.
Ik heb vandaag weer tevergeefs naar T-shirts gezocht in Bourges. Ik wil gewoon een soort Hans-Textiel-Zeeman-shirts, 2 effen shirts voor een euro of 5, maar de Fransman is nogal op uiterlijk, en dus vind ik alleen merk-shirts voor veel geld. (Is het niet raar dat een shirt met een merk erop meer kost? Je zou zeggen dat je korting moet krijgen omdat je reclame maakt…)
Ook het aanschaffen van een SIM-kaart is weer niet gelukt: de kaart die ik wil hebben kan ik alleen via internet bestellen, de winkel heeft alleen duurdere. En als ik een kaart via internet bestel, moet ik een adres opgeven waar de kaart naartoe gestuurd kan worden. Ik geef het dus maar op, en blijf afhankelijk van wifi.
Bourges heeft trouwens gratis wifi door de hele stad, maar de dekking is zo slecht dat je er eigenlijk nergens echt iets aan hebt. (Als je het toch wilt proberen, haal dan een wachtwoord bij l’Office de Tourisme.)
-
-
De kathedraal van Bourges.
-
-
Van een ’trekkersveldje’ hebben ze op Franse campings nog nooit gehoord.
Eindpunt (overnachting)| Naam | Camping municipal | | Plaats | Bourges | | Prijs per nacht | €9,41 | | Douche | Bij de prijs inbegrepen. | | Wifi | Hopeloos. | | Eten | Verschillende restaurants en winkels op loopafstand. |
Vandaag een rustdag in Vézelay. Omdat dit een traditioneel beginpunt is voor Franse pelgrims, verwacht ik hier winkels te vinden voor T-shirts, een extra waterfles, en een SIM-kaart. Ik kom bedrogen uit: er is in Vézelay helemaal niets (Je bedoelt heel weinig? Nee, ik bedoel echt helemaal niets.). Vézelay bestaat uit een kathedraal, een souvenirwinkel, en een paar restaurantjes. Met recht een rustdag dus: ik heb me nergens druk om hoeven maken, en alleen maar een beetje rond hoeven slenteren.
Wel zijn we vandaag verhuisd van de jeugdherberg naar het Sainte Madeleine, een pelgrimsopvang gerund door de zusters van de kathedraal. Gisteren was die vol, maar we konden toen nog wel reserveren voor vandaag, dus dat hebben we gedaan. Ook hier slapen we op een zaal, maar ik heb hier in ieder geval nog een paar pelgrims kunnen ontmoeten.
Verder heb ik besloten mijn route wederom om te gooien. De route naar Le-Puy lijkt me toch te ongezellig, dus ik ga meer door midden-Frankrijk. Daarvoor kan ik vanuit Vézelay kiezen tussen 2 routes die elkaar na zo’n 200 kilometer weer ontmoeten; ik denk dat het de meest oostelijke van de 2 wordt, via Nevers en Saint-Amand-Montrond.
-
-
Leuk idee voor van de winter?
-
-
Stadsmuur van Vézelay.
-
-
Park.
Ik zit hier zo lekker, dat ik mijn rustdag een dag naar voren geschoven heb: ik blijf hier nog een nacht. Even lekker een dag om niks te doen, m’n hoofd weer een beetje leeg te maken, en vanavond nog een keer lekker te koken (Ik doe niks en ik doe niks, ik hang alleen wat rond. Ik kijk’s door de de ramen, en ik krab wat aan mijn kont…). Ik denk dat ik gewoon heel de dag op bed ga liggen en naar het plafond staren, met af en toe een blik op het computertje om te zien hoever die is met het backuppen van foto’s, video’s en andere zaken. En morgen loop ik naar een camping municipal, dus als ik mijn boodschappen vandaag een beetje handig doe, hoef ik me er morgen niet druk om te maken dat op zondag alles dicht is.
Toen ik net tegen Jacquotte, de beheerster van de gîte, zei dat ik nog een nacht langer wilde blijven, was dat voor haar gelijk een reden om te gaan ratelen over hoe iedereen altijd zei dat-ie zich hier zo thuis voelde (iemand had het zelfs le palais de Jacquotte genoemd), en dat ze zo haar best had gedaan om het leuk in te richten, en had ik dit al gezien, en dat? En ik moest nog een keer bevestigen wat een geweldige internet-expert haar zoon is (hij werkt als systeembeheerder op de mairie, en had de wifi-router herstart omdat ik geen verbinding kreeg). Kortom, het was geen probleem dat ik nog even wilde blijven. Ze vertelde me trouwens ook dat er vandaag nog 3 pelgrims komen; die hebben van tevoren gereserveerd.
En nu hoef ik vandaag alleen nog maar te zorgen dat ik voor 12:30 bij de winkel ben, en verder niks.
|
Privacy De applicatie die wordt gebruikt voor het verzamelen van statistieken over het bezoek op deze website, anonimiseert de verzamelde informatie door de laatste byte van het IP-adres te verwijderen. Ook respecteert deze applicatie de Do Not Track instelling van je browser.
Helaas zijn de ontwikkelaars van WordPress en de WordPress plug-ins minder respectvol. Je privacy kan daarom helaas niet gegarandeerd worden op deze website.
|
12-09-2014 | 
Reageer
Santoña 
Noja 
4 Reacties
Recente reacties