In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Rust

Drukdrukdruk

Zo, het blog is weer helemaal bijgewerkt. Voor wie niet meer precies weet waar-ie gebleven was: waarschijnlijk is Reims het laatste bericht dat je gelezen hebt.

Verder vanmorgen even gebruik gemaakt van de rust op de wifi om de ontbrekende GPS-kaarten van Frankrijk te downloaden (en ook gelijk maar Portugal en Italië, want je weet maar nooit). In de loop van vandaag hoop ik verder nog een backup te kunnen versturen van mijn foto’s en video’s, en wat foto’s op mijn Flickr-account te zetten. En dan heb ik wel weer even genoeg computer gezien. Wel wil ik vanmiddag nog even kijken of ik in Troyes een telefoonwinkel kan vinden voor een prepaid-simkaart, zodat ik iets regelmatiger mijn blog kan bijwerken.

Nu eerst op zoek naar ontbijt. Tot later.

Rust

Lang geleden

Nounou, da’s lang geleden, dat ik internet had…

Jullie dachten natuurlijk dat ik in een ravijn gedonderd was, en daardoor het wachtwoord van mijn blog niet meer wist… Nou, mooi niet. Ik heb me net geïnstalleerd op de Camping Municipal in Troyes; morgen heb ik een rustdag, dus dan ga ik de verhaaltjes en foto’s van de afgelopen anderhalve week publiceren, en reageren op reacties en e-mails.

Rust

Nog een dag niks

Als ik niet al een nacht bijgeboekt had, zou ik dat vanmorgen alsnog gedaan hebben. Mijn rug zat vanmorgen helemaal vast, en ik kon geen kant op. Met wat oefeningen en veel liggen is dat in de loop van de dag gelukkig wel bijgetrokken.

Van de week meldde ik trots dat ik te bruin was om nog te verbranden. Daarbij had ik natuurlijk mijn voeten niet meegerekend. Doordat ik in de zon in slaap ben gevallen, is het me vandaag gelukt de bovenkant van mijn voeten te verbranden. Van de buren wat creme gekregen om er op te smeren, maar ik ben bang dat ik dit morgen ga voelen.

Verder heel veel gelanterfant (of is het ‘gelanterfand’? of ‘lantergefant’?). Dit zijn de dagen dat je de eenzaamheid wel erg voelt. Verveling wordt op de een of andere manier toch minder erg als je tegen iemand kunt zeggen dat je je verveelt.

Zonnepaneel en batterij blijken niet zo geweldig als ik gehoopt had. Met een uur of 6 laden in de zon, kan ik nog geen half uurtje gebruik maken van de netbook. Dit is niet leuk.

Rust

Relax…

Vandaag was een rustdag. De ambitie was om geen meter in mijn nieuwe schoenen te lopen, maar dat is er niet helemaal van gekomen…

De buurvrouw bleek bereid om mijn zakmes te vervangen, en in Épernay leek een winkel te zitten die Zwitsere zakmessen verkocht, dus vol goede moed trok ik de stad in. Uiteraard was de winkel tussen 12 en 3 gesloten, want Fransen houden nogal van hun lunchpauze, dus ‘s middags kon ik nog een keer terug. Helaas bleek de winkel alleen Victorinox horloges te verkopen; Google is nou eenmaal niet zo intelligent als je aan de hand van hun budget mag verwachten. Maar de buurvrouw had haar bereidheid getoond, en nam me bovendien mee voor een hapje eten in de camping-kantine, dus we hebben besloten om het maar als een les mee te nemen voor de toekomst, en het er niet meer over te hebben.

Verder kwam ik vandaag tot de conclusie dat het morgen zondag is, en gezien de slechte ervaringen met de afgelopen zondagen heb ik besloten nog een nacht bij te boeken op de camping. Morgen dus alsnog een dag niet lopen en veel in zon liggen, en maandag weer lopen.

Geen foto’s.

Rust

Reims

Weer een rustdag vandaag. Nieuwe schoenen moest ik hebben, en nieuwe sokken, en de blarenpleisters waren bijna op (Compeed: superspul!). O, en een nagelvijl moest ik ook hebben: voor het eerst in mijn leven bijt ik geen nagels. Met nieuwe T-shirts wacht ik nog even tot ik een wat goedkopere stad tegenkom.

Mijn schoenen hebben het dus een kilometer of 700 volgehouden. Als dat een gemiddelde is, betekent dat dat ik in totaal (ruim) 4 paar schoenen zal verslijten. ‘t Is wel verstandig om daar qua financieën een beetje rekening mee te houden.

En verder, Reims: mooie stad wat betreft de oude gebouwen, verder een stad als alle andere: dezelfde winkels met dezelfde reclames, dezelfde ongeduldige bus- en trambestuurders, en dezelfde mensen die allemaal heel veel van dezelfde spullen kopen, die ze allemaal helemaal niet nodig hebben, en waar ze geen splinter gelukkiger van worden. Lekker gegeten, blij dat ik nieuwe schoenen heb (daar word ik wel gelukkig van), en blij dat ik morgen weer verder mag.

Rust

Opdroogdag

Gisteravond na een pizza en een paar glaasjes wijn lekker vroeg in m’n slaapzak gekropen. Ik heb de gîte inderdaad heel de nacht voor mezelf gehad, dus ik heb lekker door kunnen slapen.

Als ik wakker word, heb ik pijn in mijn voeten omdat ik een hele dag met natte schoenen heb gelopen. Volgende keer dat het zo regent, moet ik eens proberen of het een oplossing is plastic zakjes over mijn sokken te dragen. Een doos grote diepvrieszakken heb ik al standaard in m’n rugzak; die gebruik ik om smartphone, portemonnee, paspoort, camera, shag, enzovoort te beschermen tegen de regen.

Mijn schoenen, kleren en hoed zijn ook nog (lang) niet droog. Ik besluit daarom vandaag weer een rustdag in te lassen. Behalve om mijn kleren en voeten te laten drogen, ga ik deze dag in ieder geval gebruiken om een gids aan te schaffen van de Via Campaniensis, zodat ik wat slaapadressen bij me heb. Verder wil ik eens een kritische blik werpen op mijn rugzak om te zien wat er achtergelaten of naar ‘huis’ gestuurd kan worden; er komen wel steeds zaken bij, maar er gaat niks uit, en inmiddels wordt de rugzak behoorlijk zwaar, wat er vooral op een zware dag als gisteren extra in hakt.

Tot slot wil ik eens gaan kijken wat een prepaid SIM-kaart hier kost. Niet om te bellen, maar vooral voor data, zodat ik mijn website af en toe eens kan bijwerken. Wifi lijkt hier toch wat dun gezaaid te zijn, en ik vind het wel leuk om het thuisfront (ja, lieve lezer, dat ben jij) een beetje op de hoogte te houden.

En ik hoop dat er vandaag ook nog andere pelgrims arriveren. Ik zie in het gastenboek dat hier bijna dagelijks pelgrims elkaar ontmoeten, en ik heb na een maand lopen nog geen andere pelgrim gezien.

Update rond lunchtijd:

Wat een contrast met Nederland: er is hier geen telefoonwinkel te bekennen. In Nederland zijn er zoveel dat ik weleens wens dat ze allemaal failliet gaan, maar hier heb ik er na een rondje door de stad nog steeds 0 gezien. De eerstvolgende echte stad die ik tegenkom, is Reims; ik hoop dat er daar wel 1 is.

Verder ben ik even langsgegaan bij l’Office de Tourisme om een nachtje bij te betalen; uiteraard ben ik vergeten om gelijk een gids te kopen voor de route…
Straks ga ik lunchen bij een hotel dat wifi zou moeten hebben, zodat ik de website weer eens kan bijwerken. Ik heb geen idee wanneer ik weer toegang heb tot internet, dus ik weet ook niet wanneer ik weer bij m’n website kan.

Rocroi is trouwens een prachtig oud vestingstadje. Wie zich interesseert voor geschiedenis moet hier zeker eens gaan kijken als-ie in het noorden van Frankrijk of het zuiden van België is.

Rust

Rustdag

Vandaag een rustdag; geen foto’s, niks te vertellen.

Camino de Santiago, Rust

Steenbergen

Stampersgat Steenbergen

De dag begon optimistisch gisteren. Dat hield niet lang stand…

Omdat ik voor aanstaand weekend een uitnodiging heb staan net over de grens met België, om te komen eten en slapen, dacht ik een stukje af te snijden tussen Stampersgat en Steenbergen. Ik hoopte op die manier niet in Steenbergen te overnachten, maar nog een kilometer of wat verder. In plaats van de toeristische route die mijn GPS aangaf, besloot ik dus de fietsbordjes naar Steenbergen te volgen. En die bordjes brachten mij op het meest demotiverende, deprimerende en vermoeiende stuk dat ik tot nu toe gelopen heb: 2 ellenlange stukken asfalt, langs een provinciale weg, met constant de wind van dezelfde kant en langsrazende vrachtwagens die daar regelmatig nog een schepje bovenop deden, en de hele tijd de herrie van het verkeer in mijn rechteroor. Tegen de tijd dat ik Steenbergen bereikte was ik bekaf, en mijn rug begon ook behoorlijk op te spelen (ongetwijfeld mede door een te koude nacht op de grond slapen).

Ik heb nog overwogen toch door te strompelen richting Halsteren, maar toen mijn linkerbeen begon te trekken — altijd een teken dat ik het zal bezuren als ik niet heel snel ga zitten —, en ik bovendien een stortbui met onweer op m’n dak kreeg, heb ik het opgegeven, en ben ik op zoek gegaan naar een slaapplaats. Wat ook nog niet mee bleek te vallen. Campings zijn hier niet, maar na die bui was dat waarschijnlijk ook geen optie geweest. De GPS gaf 1 bed&breakfast aan, maar daar bleek de prijs 65 euro per nacht te zijn; dan ga ik nog liever in een portiek liggen. Beide kerken waren gesloten, dus daar kon ik ook niet om hulp gaan vragen (hoewel de ervaringen daarmee vooralsnog toch al niet heel goed zijn). En de bordjes VVV hielden bij de Markt ineens op, en niemand wist me te vertellen waar de VVV zit. Uiteindelijk een VVV-agentschap gevonden in de winkel van een sigarenboer, en die is rond gaan bellen voor me. En zo kwam ik in een B&B waar de meeste hotels niet aan kunnen tippen: eigen kamer met douche en toilet, wifi, koelkast, magnetron, en zelfs een tuin.

En daar zit ik nu nog, want vanmorgen besloot mijn rug dat we vandaag een rustdag hebben. Dat gaf me wel mooi de tijd om wat dingen te regelen die nog geregeld moesten worden, zoals mijn Marktplaats-advertenties en wat kleine reparaties, en verder heb ik een beetje door het dorp gehobbeld om wat dingetjes aan te schaffen en de rug weer een beetje los te maken. En nu zit ik me te verheugen op een magnetronmaaltijd van de Aldi, morgenochtend om half 9 heeft hospita Marlies weer een uitgebreid ontbijt klaarstaan, en daarna sukkel ik weer lekker verder.

Eindpunt (overnachting)
NaamIntramuros
PlaatsSteenbergen
Prijs per nacht€37,50 (inclusief ontbijt)
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiBij de prijs inbegrepen.
EtenOntbijt bij de prijs inbegrepen. Magnetron op de kamer. Verschillende supermarkten en eetgelegenheden in de buurt.

Ik heb trouwens gisteravond weer eens geprobeerd om een avond tv te kijken. Ik snap niet hoe mensen het volhouden; ik denk dat het te maken heeft met gebrek aan zelfrespect…

Rust

2 Rustdagen

Niet veel te melden vandaag: het weer heeft me tot 2 rustdagen gedwongen. Gek is dat: als je een tocht als deze aan het plannen bent, probeer je zo realistisch mogelijk te zijn, maar in gedachten zie je jezelf toch vooral fluitend door zonnige landschappen huppelen terwijl je vrolijk zwaait naar de lokale bevolking die je gemoedelijk glimlachend over hun wijntje heen nakijken, weemoedig terugdenkend aan de avonturen die ze zelf beleefden toen ze nog jong en sterk waren. Een regenbuitje is iets waarvan je in je achterhoofd weet dat het een keer zou kunnen voorkomen, maar je gaat er niet van uit dat je in je eerste week al getroffen zult worden door een paar dagen noodweer.

Maar ik sta hier niet slecht. Het enige winkeltje in het dorp is duur en beperkt, maar de kantine (sorry, het Grand Café) serveert voor een paar euro een bord macaroni waar je bijkans klimijzers voor nodig hebt. Bovendien mocht ik slapen in een blokhut/schuur waar ik ook mijn tentje te drogen kon hangen, en mijn kleren mochten bij medewerkers thuis in de droger.

O ja, en dan was er nog een feest in de kantine gisteravond. Laat ik daar kort over zijn: er was live-muziek, er was bier, en na de eerste ruzie heb ik m’n slaapzak opgezocht. Ik hoorde vanmorgen dat er iemand naar de eerste hulp is gebracht, en dat er tot diep in de nacht politie op het terrein is geweest.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het een ruige camping is, integendeel: ik vind de meeste mensen hier erg vriendelijk, hulpvaardig en belangstellend (m’n visitekaartjes gingen als warme broodjes).

En het moet erg gek lopen als ik morgen niet verder trek: 3 nachten op 1 plek brengt me niet dichter bij Spanje…