elPeregrino.nl

Gisteravond heb ik bedacht dat ik vanavond niet heel veel zin heb om buiten te slapen (de gîte in Lanne-Soubiran is dicht, en er is niemand aanwezig om me bij uitzondering binnen te laten). Ik heb daarom besloten dat ik, als ik vroeg in Lanne-Soubiran, door te lopen naar eindpunt Arblade-le-Bas.

Ondanks dat Frimousse vannacht zo’n 500m² gras tot zijn beschikking had, begint hij pas te eten zodra ik om kwart over acht mijn rugzak omknoop. Onderweg moet hij weer elke grasspriet hebben, en vooral die, die net buiten het bereik van zijn touw staan. Daarbij is vandaag alles weer eng: honden, auto’s, mijn rugzak, enzovoort. Na een uur lopen heeft hij er dan ook mijn hele voorraad geduld voor vandaag doorheen gejast.
Ik geloof dat het voor ons allebei tijd is dat we aankomen. Ik besluit dan ook dat we vandaag hoe dan ook aan zullen komen, al wordt het midden in de nacht.

Dankzij mijn ongeduld zijn we echter al vroeg in de middag in Lanne-Soubiran, en zo kunnen we aan het einde van de middag 10 kilometer verderop Arblade-le-Bas binnen rollen. Waar ik op een uur of wat Von en Ruben gemist heb, die vanmorgen mijn spullen gebracht hebben.

Montréal-du-Gers Lamothe Éauze

Anita vindt dat ik teveel afgevallen ben — en waarschijnlijk heeft ze daar wel gelijk in —, en daarom mocht ik gisteren niet van tafel voordat ik de pannen helemaal had uitgeschraapt, en ook vanmorgen bij het ontbijt heb ik niet te klagen.
Ze heeft me een extra rustdag aangeboden, maar ik heb net een rustdag gehad, en heb bovendien Véronique al laten weten dat ik woensdag aankom, dus ik vertrek.

Het weer is beter dan verwacht: de voorspelde regen blijft uit. Het is wel koud, maar daar merk je niet veel van als je stevig doorstapt. En dat laatste lukt aardig, want ook het ezeltje heeft er zin in. Om half 1 zijn we al in Lamothe, ruim over de helft, en dus nemen we een lekker lange pauze op een grasveld, zodat ook Frimousse op z’n gemak kan lunchen. En zodat ik op m’n gemak kan afkoelen, want nu ik stil zit, voel ik ineens goed hoe koud het eigenlijk is; tegen de tijd dat we opbreken, heb ik het gevoel dat mijn tenen los in mijn natte schoenen liggen. Maar gelukkig blijkt dat niet het geval, en na een kilometer of twee ben ik weer helemaal op temperatuur.

Meer nog dan vanmorgen stapt Frimousse in mijn tempo mee; soms moet ik hem zelfs afremmen. Totdat hij ineens stil blijft staan bij een weiland. In dat veld staat 2 paarden, en Frimousse is vastbesloten een praatje met ze te maken. Maar de paarden zien ons niet, en na een paar minuten zeg ik tegen Frimousse dat we verder gaan. Hij zet een paar stappen, maar draait zich dan weer naar het veld, en blijft weer staan. Maar de paarden zien hem nog steeds niet. Als de paarden hem bij de vierde keer stilstaan nog niet opgemerkt hebben, besluit hij ze te roepen. Frimousse heeft echter nogal een stem, en die zet hij helemaal open. Waarop de paarden zich helemaal wezenloos schrikken, en er allebei als een speer vandoor gaan, Frimousse met een verbijsterd gezicht achterlatend.
Maar ergens heeft het zijn zelfvertrouwen blijkbaar wel goed gedaan, want als we even later bij een grote plas regenwater komen, gaat hij er met een enorme sprong overheen, in plaats van er op zijn tenen omheen te sluipen zoals hij normaal doet, en over de 2 houten bruggen die we daarna over moeten, volgt hij me zonder aarzelen.

Dat de donativo-gîte in Éauze dicht is, wist ik al: Martine heeft van de week voor me gebeld. De eigenaren zijn op vakantie, maar hebben aangegeven dat ik kan slapen in de kapel in de tuin. Die kapel blijkt een blokhut te zijn zoals sommige mensen als schuur gebruiken, maar dan helemaal ingericht met kruisjes, prentjes en bijbels; deze mensen zijn erg katholiek.
Maar het is er droog, er is licht, en er staat zelfs een radiatorkacheltje. Als ik dan ook nog eens (per ongeluk, natuurlijk) merk dat het wifi-signaal tot in de kapel reikt, en het wachtwoord niet moeilijk te raden is, is mijn avond compleet.

Larressingle

Dagje lekker niks. Beetje rustig met de ezel over een veld gedrenteld, om hem weer eens goed te laten eten. En de grijpvoorraad hout voor de kachel aangevuld, omdat het wel aardig is om iets terug te doen. En verder een beetje gelummeld en gelezen.

Morgen 10 kilometer.