elPeregrino.nl

De eerste vakantie zit erop!

Voor wie het niet helemaal heeft meegekregen: ik heb de afgelopen week gewerkt als begeleider van een vakantie voor licht tot matig verstandelijk gehandicapten. We hebben de week doorgebracht in Vesly in Normandië; we waren met 7 vakantiegangers en 2 begeleiders.

Voor mijn collega-begeleider Guylène was het ook de eerste keer dat ze iets dergelijks deed, maar gelukkig konden we het vanaf het eerste moment goed met elkaar vinden, en hadden we over het algemeen aan een half woord of een blik genoeg om elkaar te begrijpen. We hebben er samen een onvergetelijke vakantie van weten te maken voor de vakantiegangers, die overigens allemaal volwassen waren (tussen de 35 en de 68).

Er was een bezoek aan een kinderboerderij gereserveerd voor de maandagmiddag, en verder waren wij verantwoordelijk voor de invulling van het programma. We hadden een minibus voor 9 personen tot onze beschikking, plus een budget.
Dit hebben we ervan gemaakt:

• Zaterdagochtend
  Vertrek richting Normandië (ruim 3 uur rijden).
• Zaterdagmiddag
  Aankomst in Vesly, kamers verdelen, koffers uitpakken, en de gîte verkennen (belangrijk, want er zijn 2 of 3 vakantiegangers die in paniek zouden kunnen raken in een onbekende omgeving).
• Zondagmiddag
  Een bezoek aan La Grange des Arts, de schaduwrijke tuinen van de Nederlandse Sonja en Cornelis die al een jaar of 15 in Normandië wonen. Sonja is muzikante, en heeft een concert gegeven van harp en zang. Een heerlijk rustig begin van de week.
• Maandagmiddag
  Een bezoek aan de kinderboerderij. Hier geen link, want dit bezoek viel nogal tegen: de meeste dieren konden we alleen uit de verte zien, het terrein was lastig begaanbaar voor mensen die moeilijk lopen (waarvan wij er 4 in de groep hadden), en het was allemaal super-commercieel (6€50 voor een fles huisgemaakte appelsap).
• Dinsdagmiddag
  Een wandeling met ezels. Wie dit blog een beetje volgt, begrijpt waarom ik dit graag wilde. Het was een groot succes.
• Woensdagmiddag
  Dit was mijn vrije middag (gevolgd door een vrije donderdagochtend); de vervangende begeleidster Gaëlle arriveerde rond het middaguur. De groep is naar Portbail gegaan voor het aanschaffen van kaarten en souvenirs, en om de zee te zien.
• Donderdagmiddag
  De vrije middag van Guylène. Ik ben met de groep en Gaëlle naar L’Étang des Sarcelles gegaan, waar we mini-golf hebben gespeeld. Althans, we hebben een poging daartoe gedaan. We hebben in ieder geval heel veel lol gehad, en iedereen heeft gewonnen, dus dat is mooi.
  Daarna hebben we een rustige wandeling gemaakt rond het meer (l’étang), en vervolgens zijn we nog wat gaan drinken op een terras.
• Vrijdagavond
  We hadden recht op een bezoek aan een restaurant, en dat hebben we vrijdag gedaan. Dat was uiteraard een feest, want als je in een beschermde woonomgeving woont ga je niet zo vaak naar een restaurant. Bovendien was er frites!
• Zaterdagochtend
  En zaterdag moest iedereen heel vroeg op, en werd er niet gedouchet, zodat we om 8 uur konden vertrekken, om om 12 uur weer in Redon te zijn, waar onze minibus direct weer vertrok met een andere groep.

Een standaard Frans ontbijt is stokbrood met jam, maar het was vakantie, dus wat mij betreft een beetje feest. Ik ben daarom de eerste ochtend croissants en chocoladebroodjes gaan halen, en ik heb een keer pain perdu (wentelteefjes) gemaakt, en een keer pannenkoeken.
We hebben ook 1 keer ’s avonds en 1 keer tussen de middag de barbecue aangestoken.
Ik denk dat iedereen minstens 2 kilo is aangekomen deze vakantie, en ik ben zelf nog 3 dagen van slag van alle suiker die ik heb binnengekregen. Maar het was vakantie en feest, dus wat maakt het uit.

De ochtenden stonden verder grotendeels in het teken van douchen, waar de meesten wat hulp bij nodig hadden; soms fysiek, en soms alleen verbaal (“En nu je haren weer uitspoelen.”, “Heb je je billen al gewassen?”, enzovoort). Dit is geen werk dat je kunt doen als je een probleem hebt met naakt, of met volwassenen-luiers…
Ook kwam er iedere ochtend een verpleegster voor de zorg die wij niet mochten of konden geven. Wij mochten wel de medicatie uitdelen, omdat die voor vertrek afgemeten was verpakt door de artsen van de vakantiegangers, maar we mochten bijvoorbeeld, om begrijpelijke redenen, geen zalf aanbrengen op intieme plekken.

En omdat dit een groep was die constant begeleiding nodig had, hadden Guylène en ik alleen ’s avonds laat, wanneer iedereen op bed lag, tijd voor administratieve zaken en de planning voor de volgende dag. Dus we hebben erg weinig geslapen, en we zijn allebei kapot. Maar ook erg voldaan met het resultaat.

Vanwege privacy-redenen kan ik uiteraard geen foto plaatsen van de vakantiegangers, maar hier is in ieder geval een foto van de gîte waar we verbleven:

Het zwembad en het bubbelbad waren natuurlijk off-limits…

En nu mag ik een weekje uitrusten, en dan vertrek ik komende zaterdag voor een vakantie van 2 weken in het zuiden van Frankrijk. Nou ja, vakantie… Ook weer als begeleider dus.
En dan gaan we naar de Aveyron, het departement waar ik een paar jaar geleden anderhalf jaar bij Emmaüs gewoond heb. Ik hoop dus tijd te hebben om even bij Emmaüs Rodez bonjour te gaan zeggen; misschien kan ik mijn 2 vrije dagen achter elkaar plannen, en dan daar doorbrengen.

En ik denk dat deze vakanties nog veel meer gevolgen gaan hebben voor mijn toekomst.

Maar daarover allemaal later meer; ik ga nu even bijkomen van de afgelopen week.