elPeregrino.nl

Ik werk nu bijna een maand als hospitalero; tijd voor een kleine evaluatie.

Hoe bevalt het? Nou, als ik heel eerlijk ben: niet geweldig.

Het werken voor de pelgrims bevalt me prima, daar gaat het niet om. Van het ontbijt geniet ik dan ook met volle teugen; dat is de tijd dat ik de albergue en de pelgrims voor mezelf heb. Het ontbijt kan ik dan ook helemaal naar mijn hand zetten (muziek bijvoorbeeld), en ik merk dat dat erg gewaardeerd wordt.

Maar er gaat hier ook behoorlijk veel niet zoals ik het graag zie, en ik heb niet genoeg te zeggen om daar iets aan te veranderen. En het hoeft van mij ook niet per se op mijn manier, maar toevallig weet ik wel heel goed wat pelgrims wel en niet willen. Zo weet ik bijvoorbeeld dat pelgrims er helemaal geen behoefte aan hebben dat de tv aanstaat van halverwege de middag tot laat op de avond, en zeker niet als het volume dan ook nog eens dusdanig is dat een gesprek eigenlijk niet meer mogelijk is. En zo zijn er nog wel een paar dingen die anders zouden gaan als ik de beslissingen zou nemen, maar laat ik het fatsoen hebben niet teveel uit te weiden.
Ook vervelend is trouwens dat Luis tot op de dag van vandaag weigert mijn naam te noemen, en ik voor hem ‘hé’ blijf. Ik heb geen idee wat ik gedaan kan hebben om dat te verdienen; misschien is het genoeg dat ik hem er, puur door mijn aanwezigheid, aan herinner dat hij het zelf allemaal niet meer kan.

Voordeel is wel dat ik een steeds beter beeld krijg van hoe mijn albergue er straks uit moet zien. Want dat die er komt, weet ik met de dag meer zeker. Ik roep al heel lang dat ik graag een B&B zou willen hebben; erg veel verschil tussen een B&B en een albergue voor pelgrims is er niet, en een albergue sluit wel erg goed aan op mijn eigen leven.

Maar goed, voorlopig moet ik wel eten. En intussen heb ik een profiel aangemaakt op HelpX, en heb ik een mail gestuurd aan een albergue in Frankrijk waarvan ik gehoord heb dat-ie te huur is.
En van tegenspoed leer je meer dan van voorspoed.

Het is nu 20:18, en er zijn nog geen pelgrims binnen.

Pelgrims die gepland hadden tot San Vicente te lopen, hadden nu al binnen moeten zijn.

De albergue in Comillas is gesloten voor desinfectie; dat betekent normaal gesproken bedwants, maar het kunnen ook vlooien zijn. Comillas ligt zo’n 12 kilometer voor San Vicente de la Barquera, oftewel een uur of 3 lopen. Ik houd de deur tot 21:00 open; ik ga er van uit dat wie na 18:00 in Comillas voor een dichte deur staat en besluit verder te lopen, eerst even belt, om zeker te weten dat El Galeón wel open is.

Voor de zekerheid heb ik een flesje rum in huis gehaald. Het ziet ernaar uit dat ik morgen kan uitslapen.

Update, even na 21:00:
Proost!

Update, zaterdag, begin van de middag:
Voor het eerst in een half jaar heb ik weer een echte zaterdagochtend gehad: uitslapen, veel koffie, en gebakken eieren. Maar nu begin ik me te vervelen, dus laat de pelgrims maar weer komen.

Ik begin langzaam te wennen aan mijn nieuwe plek en werk. Het ritme is raar: van 6 tot een uur of 11 ontbijt en schoonmaken, dan een paar uur niks, en tot slot een paar uur nieuwe pelgrims opvangen. Maar over het algemeen vind ik het leuk om te doen: ik ben lekker bezig, en ik heb het idee dat de meeste pelgrims waarderen wat ik doe.

Luis heeft me van de week meegenomen naar de bibliotheek om daar te melden dat ik op zijn kosten boeken mag lenen. Ik denk dat dat zijn manier is om te zeggen dat-ie waardeert wat ik doe; hij is communicatief niet zo heel sterk.
Ik ben nu dus bezig in een Spaans kinderboek, om de taal onder de knie te krijgen. Ik vorder maar langzaam, want ik heb bij vrijwel elke zin minstens 1 keer mijn woordenboek nodig (ik weet nu in ieder geval waarom ik mijn Spaanse woordenboek 3.000 kilometer heb meegesleept).

Van de week hebben we het vrijwilligerscontract getekend, wat betekent dat ik nog even mag blijven. Hoe lang dat gaat duren, weet ik nog niet; dit vanwege de afnemende drukte door de winter. Ik krijg het in ieder geval bijtijds te horen als ik niet meer nodig ben, zodat ik wat anders kan zoeken. Voor dat ‘wat anders zoeken’ ben ik al door 2 langskomende pelgrims gewezen op de site HelpX, waar je klussen kunt vinden zoals de klus die ik nu heb: werken in ruil voor onderdak en eten.

En omdat ik langer kan blijven, heb ik vandaag het formulier ingevuld om een NIE aan te vragen (Número de Identidad de Extranjero; een Spaans fiscaal nummer voor in Spanje wonende buitenlanders). Met dit formulier moet ik dan van de week een keer heel vroeg naar Santander om daar bij het politiebureau in een lange rij te gaan staan, in de hoop dat ik een pasje krijg waarmee ik me kan identificeren als ik een bankrekening wil openen, als ik aangehouden word, of als ik een huis wil kopen of huren. Zo’n NIE is verplicht als je langer dan 3 maanden in Spanje verblijft — ik ben op 24 augustus Spanje binnen gelopen.

Ik heb inmiddels 138 pelgrims zien passeren in de albergue. De groep van vannacht bestaat uit 2 Italiaanse wandelaars en 1 Spaanse fietser. De Italianen kwamen vanmiddag vroeg aan, gingen toen op bed liggen, kwamen er even uit om te gaan eten, en gingen weer naar bed; ik denk dat ze morgen erg vroeg op pad zijn. De lastigste groep had ik gisternacht; slechts 7 mannen (niet samen onderweg), maar het voelde alsof ik 30 man over de vloer had gehad: er moest gediscussieerd worden over de sluitingstijden (nadat ik ze al een half uur extra gegeven had), er waren 2 extreem zware snurkers, 1 man was de snurkers op een gegeven moment zo zat dat hij middenin de nacht met veel herrie op zoek ging naar een andere plek om te slapen, een uur later wilde een ander naar de wc maar belandde in mijn kamer, en ’s morgens om 5 uur begon er een met veel kabaal zijn rugzak in te pakken omdat hij zich vergist had met de wintertijd en dacht dat het 7 uur was. Uiteindelijk hebben 6 van de 7 me bij vertrek heel vriendelijk bedankt voor alle goeie zorgen, maar ik was toch blij dat ze weg waren. ’s Middags moest ik echt even op bed gaan liggen om slaap in te halen.
En zo is iedere dag weer anders. Vanmorgen ging iedereen Take Five van Dave Brubeck neuriënd de deur uit. En vanavond lag iedereen om half 9 op bed.