De 3 Maries: Marie-Madeleine, Marie-Claude en Marie-Odile; 3 dames op leeftijd die constant praten en toch gezellig zijn.
elPeregrino.nlTe voet naar het einde van de wereld | ||
Eén van de dames had pijn in haar voeten en kon niet meer verder; Isabelle is ze daarom gaan halen op 3 kilometer voor de gîte. De volgende dag hebben de dames moeten besluiten dat het er voor dit jaar op zit. Vorig jaar had ik Josette en Françoise ook al ontmoet, toen ik bij Anita werkte. Tot mijn schande had ik ze niet herkend, maar Françoise zei het direct toe ze aankwamen. Alors… Even een korte update. Ik zou erg graag een lange update doen, maar Uhart-Mixe ligt in een zogenaamde white spot, wat wil zeggen dat we hier digitaal gezien zo’n beetje volledig afgesloten zijn van de rest van de wereld; ik tik dit terwijl ik met mijn laptopje voor de deur zit van het plaatselijke taxi-bedrijf, dat zo aardig is om zijn internetverbinding via gratis wifi te delen met de rest van het dorp. En de batterij van mijn laptop is niet berekend op lange verhalen. Ik ben dus inmiddels aangekomen in Uhart-Mixe, waar ik bij Isabelle in gîte/bar l’Escargot werk. Het werk was een beetje teveel voor Isabelle alleen, dus ik kom hier niets te vroeg, en mijn ervaring als hospitalier en horeca-medewerker komt goed van pas. En dan natuurlijk nieuws over mijn eigen gîte. En nu is de batterij van mijn laptop bijna leeg, en ga ik dit verhaaltje dus afbreken. Van de week zal ik proberen wat foto’s en een video van de afgelopen weken te uploaden, en wat meer uit te weiden over waar ik nu ben, en waar ik de afgelopen tijd was. Om de een of andere reden hang je er als hospitalier vaak maar een beetje bij voor de pelgrims; ik verbaas me er iedere keer weer over hoeveel pelgrims er zijn die bij vertrek alleen de eigenaar van de gîte bedanken en groeten. Deze mensen kwamen tijdens of na het schrijven van het bericht waarschijnlijk tot de conclusie dat ze eigenlijk vrijwel alleen met mij gepraat hadden, en nauwelijks met Martine, en hebben mijn naam er nog even vlug bijgekrabbeld. Een weekje geleden schreef ik al dat ik even wat telefoontjes zou gaan plegen. Nou, dat heb ik gedaan. Eergisteren ben ik naar een grotere plaats hier in de buurt gereden om een huis te bekijken en de eigenaar te spreken. Het is het oude huis van zijn ouders die overleden zijn, en nu wil hij daar graag een gîte van maken. Of eigenlijk wil hij dat er een gîte van gemaakt wordt, want hij wil er zelf niets aan doen. Hij zoekt dus iemand die het gaat huren om het als gîte te exploiteren. En ik heb me opgeworpen als degene die het gaat huren. Op zich is het niks voor mij om al over zoiets te schrijven als het nog niet rond en beklonken is, maar in deze tijd van het jaar willen mensen nog weleens de zolder en/of de schuur op gaan ruimen, en als dit doorgaat, heb ik heel veel nodig. Zo zijn er hier bijvoorbeeld van de week 6 stapelbedden aan een tweedehandswinkel weggegeven; ik zei nog ‘Als dit doorgaat, kan ik ze goed gebruiken.‘, maar blijkbaar hoort het bij de Deutsche Grundlichkeit om dan te zeggen ‘Ik heb nu al gebeld, dus ik kan het niet meer terugdraaien.‘. Goed, laat ik daar niet te diep op ingaan, want daar wordt ik nog steeds een beetje ongezellig van, maar ik wil toch proberen te voorkomen dat zoiets nog een keer gebeurt. Dus, mocht je binnenkort spullen tegenkomen die je eigenlijk wilt weggooien, maar je hebt nog een plekje over… Als dit doorgaat, heb ik onder andere bijvoorbeeld nodig:
Maar zoals gezegd is het nog helemaal niet zeker dat het doorgaat (hoewel ik er een goed gevoel bij heb), dus bewaar niks dat in de weg staat. Overigens zal het, voor de inkomsten en vanwege het aantal pelgrimsbedden in de stad, wel nodig zijn om er een gîte voor zowel pelgrims als toeristen van te maken. Ik denk voorlopig aan 2 dortoirs (slaapzalen) voor pelgrims, en 1 grote kamer met tweepersoonsbed als chambre d’hôtes (bed & breakfast) voor toeristen. Dan blijft er voor mij nog 1 kamer over om me terug te trekken als ik dat wil, en keuken, douche en toilet delen we. O, en nog wat: als dit doorgaat, kan ik tussen, laten we zeggen, augustus dit jaar en april volgend jaar ook wel wat hulp gebruiken voor opknappen, klussen, verbouwen, schoonmaken, aanmoedigen. Mocht je dus op zoek zijn naar een werkvakantie: houd dit blog in de gaten; betalen kan ik je niet, maar eten en een bed (of een matras op de vloer) moet lukken. En het weer is hier prima, en de wijn goedkoop. |
||
Copyright © 2013-2024 elPeregrino.nl - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
Recente reacties