elPeregrino.nl

M’n eerste week als hospitalier zit er alweer op. Nou ja, eigenlijk is het natuurlijk mijn derde eerste week hospitalier (ik ben immers voor de derde keer hospitalier/hospitalero)…

Maar goed, die week zit er in ieder geval op.
Wat het meeste opviel, was dat het afgelopen week feest was in Montréal du Gers. Dat feest vind plaats op het dorpsplein waar we hier nog geen 50 meter vandaan zitten, en duurde op vrijdag- en zaterdagavond tot 5 uur in de ochtend. En omdat dat voor sommige mensen nog niet genoeg is, hadden buren hier in de straat — nog geen 20 meter vanaf het raam van mijn slaapkamer — bedacht dat het wel leuk zou zijn om in hun garagebox een bar in te richten die ’s ochtends om 5 uur open zou gaan. Ik loop dus momenteel een beetje rond in een roes die niet door de drank van het feest veroorzaakt is, maar door slaapgebrek vanwege het feest van de buren.
Oh well… Het zit erop, dus nu kan ik uit gaan rusten.

In de gîte voldoende pelgrims, maar schrikbarend weinig interessante. Over het algemeen zijn het mensen die alles dagen, weken of zelfs maanden van tevoren boeken, en die vooral druk bezig zijn met de tijd die ze tot hun beschikking hebben om hun camino te lopen. Vanwege die tijdsdruk en strakke planning ligt iedereen bovendien over het algemeen al om een uur of 9 in bed. Opvallend veel kinderen gezien ook; de afgelopen week hebben er hier al een stuk of 10 geslapen.
Al met al kabbelt het een beetje.

Anita heeft aangeboden wat contacten te bellen in Saint-Jean-Pied-de-Port, om te kijken of ik daar volgende zomer zou kunnen werken; Saint-Jean staat immers vol met gîtes, albergues en refugio’s. Dat idee spreekt me wel aan. Waarschijnlijk ga ik dan eind september al een keer voor een weekje, zodat ik alvast kennis kan maken, en dan in het voorjaar terug om daar misschien wel een hele zomer te blijven. Volgens Anita moet het geen probleem zijn om daar een plek te vinden voor Frimousse.

Tja, en verder heb ik eigenlijk vrij weinig te melden. Het is leuk, maar niet heel spannend. Ik hoop dat ik in een volgend bericht meer te melden heb.

Eigenlijk zou ik morgen uit Montréal vertrekken, maar op het laatste moment heb ik besloten dat 1 dag uit te stellen. De update van de computer liep uit op een herinstallatie (van die klusjes waar je als voormalig informaticien nou eenmaal niet onderuit komt), en om dat rustig af te kunnen ronden, neem ik een extra dagje.
Daarna lift ik richting Les Landes, waar ik Elisabeth en Aafke hoop te ontmoeten, om met hen een stukje op te lopen.

Ik vertrek hier helemaal in het nieuw gestoken. Het begon met een pelgrim die wat gewicht uit zijn rugzak kwijtwilde, en daarom zijn hyper-lichtgewicht broek achterliet; de logica ontging ons ook een beetje, maar ik heb ‘m met plezier in beslag genomen. Vervolgens vond Anita een paar slippers praktischer voor me dan mijn werkschoenen. En vandaag ging Anita helemaal los, en nam me mee naar de Decathlon, de Intersport en de GoSport voor een paar wandelschoenen, een paar wandelsandalen, een lichtgewicht broek en een slaapzak (‘De hospitaliers die ik normaal heb, zijn allemaal gepensioneerd en rijker dan ik, maar voor jou ligt dat anders…‘). Toen de vraag kwam of ik ook nog T-shirts of sokken nodig had, vond ik het tijd om op de rem te gaan staan.
De werkschoenen, slippers en oude broeken gaan straks alvast in een postpakketje terug naar Bouillac, en mijn oude slaapzak laat ik hier achter in de boîte d’exchange (‘Take what you need, leave what you don’t.‘).