elPeregrino.nl

‘k Zit alweer halverwege mijn tweede maand als vertaler in de Pays de la Loire, dus het is wel weer eens tijd voor een stukje.

Laat ik beginnen met het caravannetje.
Natuurlijk is het best weleens lastig, zo’n klein caravannetje. En als het regent, kun je best wel verlangen naar iets dat een beetje waterdicht is. Als het koud is, bedenk je je trouwens ook best weleens hoe lekker het zou zijn om een beetje geïsoleerd te zitten; de buitenste ruiten zijn gebarsten, dus de ramen zijn nu eigenlijk gewoon enkel plexiglas, en ik heb het idee dat er van de isolatie in de wandjes niet heel veel meer over is, voor zover ze daar in de jaren 80 überhaupt al aan deden.
Maar ja, inmiddels is het, op het moment dat ik dit tik, 24 graden. Bij een blauwe lucht.
En als je dan ’s ochtends wakker wordt met het gefluit van vogels, en ’s avonds in slaap valt bij het getjirp van krekels… Dan ben je al die ongemakken weer snel vergeten.

Het werk is op zich niet super-interessant. Ik vertaal cursussen en trainingsvideo’s van het Frans in het Nederlands. Ik ben handig met taal, en het zijn tot nu toe allemaal basis-cursussen (Windows 10, Skype voor Bedrijven, etc.), dus het kost me niet echt moeite.
Omdat ik de enige Nederlandse vertaler ben, komen er gelukkig ook weleens andere dingen voorbij, zoals contracten, waarbij ik de hersenen een beetje meer moet inzetten. Voorbeeldje:

Dans le cadre de leurs relations contractuelles, les parties s’engagent à respecter la réglementation en vigueur applicable au traitement de données à caractère personnel et, en particulier, le règlement (UE) 2016/679 du Parlement européen et du Conseil du 27 avril 2016 applicable à compter du 25 mai 2018 (ci-après, « le règlement européen sur la protection des données »).

Waar ik dan zoiets van maak als

In het kader van de contractuele betrekkingen verplichten de partijen zich de geldende regelgeving betreffende de verwerking van persoonlijke gegevens, en in het bijzonder Verordening (EU) nr. 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 en in werking getreden op 25 mei 2018 (hierna te noemen “de Europese verordening ter bescherming van gegevens”), te respecteren.

Maar veel interessanter dan dat wordt het vertaalwerk niet.
Het inspreken van de video’s vind ik wel wat lastiger, maar dat heb ik dan ook pas 1 keer gedaan; ik ben ervan overtuigd dat ik dat ook binnen de kortste keren onder de knie zal hebben. Wat me dan weer een stapje dichter brengt bij de vervulling van mijn wens om eens een keer een stem in een tekenfilm te zijn, dus dat is wel cool.

Maar gelukkig heb ik enorm veel vrijheid (zolang het vertaalwerk af komt, ben ik in wezen eigen baas), en is er hier nog nooit iets georganiseerd op het gebied van de vertalingen. En laat dat nou net zijn waar ik goed in ben, dingen organiseren.
Ik weet dat het bedrijf al minstens 10 jaar haar werk vertaalt van het Frans naar andere talen, want de dame die de Duitse vertalingen doet, werkt hier 10 jaar. Maar in al die tijd is het nog nooit bij iemand opgekomen om vertaalsoftware in te voeren, noch om zaken te documenteren. De vertaalsters (ik ben op dit moment de enige man) kregen gewoon een Word-document of een Excel-sheet toegeworpen, en vertaalden dat dan, met alle risico’s van dien. En als er iemand wegging, dan ging alle opgedane kennis in principe verloren, en kon de opvolger weer opnieuw beginnen. Maar van de andere kant kreeg ik bij aantreden wel te horen dat ik geacht werd dezelfde terminologie te gebruiken als mijn voorgangers (application vertalen we als toepassing en niet als applicatie, bijvoorbeeld).

En omdat ik voor mijn vertalingen niet meer dan de helft van mijn tijd nodig heb, en ik behoefte had aan een uitdaging, ben ik begonnen alles te documenteren, en vooral ook met het invoeren van vertaalsoftware. En vooral dat laatste zorgde natuurlijk nogal voor paniek, want nieuwe software voer je niet in voor 1 vertaler; de rest wordt dan wel geacht mee te gaan, zeker wanneer het management beseft wat een enorme voordelen zoiets kan hebben.
Ik haal vooral mezelf een hoop werk op de hals, want ik moet ze allemaal voor zien te blijven, maar ik heb het best naar mijn zin; ‘k heb lekker reuring om me heen.

Wie niet elke dag Frans spreekt, moest die titel waarschijnlijk 3 keer lezen voor-ie begreep dat dat Frans is, en geen Nederlands…
‘Terug in Frankrijk‘, betekent het.

En dat ben ik: terug in Frankrijk. Land van lekker eten. Van mooie vrouwen. Van buren die elkaar niet constant in de gaten houden. Van enorme supermarkten. Van trots. Van het recht te zijn wie je wilt zijn. Van groen, in plaats van asfalt. Van historie.

Ik woon weer lekker in mijn caravannetje. Dat overigens nog maar op 1 plekje een beetje lekt, en dat is aan het voeteneinde van het bed, dus dat is niet zo heel erg; als ik niet teveel beweeg in mijn slaap, schop ik het afwasteiltje niet om.
Er staan op dit moment zo’n 20-25 caravans en campers op de camping, en dat zijn allemaal mensen die van elders komen — meestal uit een ander deel van Frankrijk — en hier in de buurt werken. Campings in Frankrijk, en dan vooral de eenvoudige goedkope, beginnen te begrijpen dat je als camping, zeker buiten het toeristenseizoen, het budget leuk kunt aanvullen met ‘travailleurs itinérants‘ (‘werknomaden‘, ‘hobo’s‘). De sfeer is uiteraard wel anders dan op een camping vol met toeristen, maar we zijn hier dan ook niet in de eerste plaats voor de sfeer; veel caravans zijn in het weekend verlaten, als hun bewoners een paar dagen bij hun familie doorbrengen.
Die camping is trouwens de camping municipal van Saint-Étienne-de-Montluc. Ik betaal 11€35 per dag, inclusief water en elektriciteit, dus wat dat betreft is de camping zeker een aanrader als je hier de omgeving eens wilt verkennen. Dan moet je alleen niet op zoek zijn naar zaken als een zwembad en wifi, want dat gaat natuurlijk niet voor die prijs. Maar je zit hier wel vlakbij Nantes, wat de moeite waard schijnt te zijn (ik heb nog geen tijd gehad om te gaan kijken), en bij de Atlantische kust; en ik heb gezien dat er hier ook een aantal wandelroutes zijn, waar ik je in de loop van dit jaar vast meer over zal kunnen vertellen. De prijs van de camping verandert niet in het hoogseizoen, en qua elektriciteit beschik je over 16A (dus op dit moment brandt de kachel gewoon dag en nacht).
Ter indicatie: de camping ligt op zo’n 850 kilometer van Vlaardingen en Schiedam, dus het is te doen om vanuit Nederland hierheen te rijden voor een barbecue en de volgende dag weer terug te gaan. Maar houd er dan wel rekening mee dat mijn caravannetje heel klein is, dus ik heb alleen een slaapplaats voor je als je heel knap bent.

Het werk is ook oké. Ik werk bij ENI in Saint-Herblain, een voorstad van Nantes, en vertaal daar cursussen, studieboeken en video’s van het Frans naar het Nederlands; de bedoeling is dat ik straks ook video’s ga inspreken. (Leuk detail voor mensen die me al wat langer kennen: ik ben nu bezig een cursus Windows 10 te vertalen…) Niet heel spannend werk, maar wel iets dat ik goed kan, en je weet maar nooit waar het nog toe gaat leiden. En ik verdien er mijn brood mee; ook niet geheel onbelangrijk.
Het is wel raar om weer op kantoor te zitten; iets dat ik me voorgenomen had niet meer te doen. Maar het is maar tijdelijk (ik heb getekend tot 31-12-2019), en het staat goed op mijn cv. En omdat het meer dan een half jaar is, heb ik hierna recht op een uitkering, wat me tijd geeft om iets anders te zoeken, dus dit is waarschijnlijk de laatste stap om me definitief te kunnen vestigen in Frankrijk. En dat is best een investering waard. En het is geen enorme investering, want het werk is oké, en de groep collega’s ook.

Dus… Nu ben je weer een beetje op de hoogte.
Al naar gelang de avonturen zich hier ontvouwen, zal ik ook weer verder gaan met het toevoegen van stukjes op mijn blog.

Tot dan!