elPeregrino.nl

Ik heb op verschillende internetfora en andere websites het advies gelezen om op een tocht als de mijne tenminste 1 luxe-artikel mee te nemen. Een ding dat je eigenlijk misschien niet echt nodig hebt, maar waar je een beetje ’troost’ uit kunt putten als het een keer tegenzit.

Ik kook – en eet – graag. En dus heb ik besloten het nuttige met het aangename te verenigen: een kooksetje dat eigenlijk net even te duur is voor mijn budget, en net even teveel weegt. Maar wat zal ik lekker eten…

Ik heb ‘m net uit zitten pakken als een kind op Sinterklaasavond…

Een blok zeep voor onderweg is om verschillende redenen een beter idee dan een fles.

Omdat een blok (vrijwel) geen verpakking heeft, is het milieuvriendelijker.
Om diezelfde reden is het ook lichter.
Lichter is het bovendien doordat je met een blok automatisch zuiniger bent: minder gram per wasbeurt dus.
En om al die redenen is het ook goedkoper.

En omdat ik ervoor gekozen heb mijn zeep zelf te maken, is het ook nog eens leuker. De handleiding hiervoor vond ik op internet.

Mijn eerste zeep bestaat uit:

• 15 gram tarwekiemolie
• 10 gram jojobaolie
• 28 gram extra vierge olijfolie (moest 25 gram zijn, maar ik schoot uit)
• 6 gram NaOH
• 16 gram water
• ½ theelepel essentiële olie bergamot
• ½ theelepel essentiële olie pepermunt

De natriumhydroxide komt van Gamma, het water uit de kraan, en de overige ingrediënten van De Tuinen. Als bakjes heb ik siliconen cupcakevormpjes gebruikt: die zijn niet te groot, kunnen tegen de warmte van de oven, en zijn flexibel genoeg om de zeep er makkelijk uit te kunnen drukken als hij hard is.

Omdat ik veel buiten zal zijn, heb ik gekozen voor geuren die voor insecten hopelijk niet zo heel aantrekkelijk zijn. Ik hoop bovendien dat de pepermunt een lekker fris gevoel zal geven, waardoor de warmte van zomers Frankrijk en Spanje er wat minder in hakt.

In de komende tijd ga ik kijken hoe lang ik met deze stukjes zeep doe, en of de geur bevalt. Tegen de tijd dat ik vertrek, maak ik dan mijn definitieve blokje(s) zeep.

Een tip die ik ergens las over het meenemen van zeep: als je je ’s avonds gewassen hebt hang je het blok zeep op in een mesh bag (etui van gaas), en tegen de tijd dat je ’s morgens je rugzak inpakt, is de zeep droog. Zo wordt je rugzak geen bende, en gaat de zeep lang mee.

Update 09-03-2014:
Ik heb besloten toch geen zeep te maken voor onderweg. Ten eerste heb ik berekend dat ik zo’n 400 gram mee zou moeten nemen; dat vind ik wat veel. En daarbij heb ik momenteel teveel te regelen om me ook nog eens bezig te houden met het maken van zeep, en wil ik zo snel mogelijk mijn keukenspullen verkopen, en dus niets apart moeten houden om zeep mee te maken. Toch maar gewoon een (milieuvriendelijk) blok zeep kopen dus.
Maar het is leuk om het een keer gedaan te hebben, en als ik ooit een stek vind om wortel te schieten, doe ik het vast nog eens.

Shampoo

Vroeger, zo van mijn 16e tot mijn 18e ofzo, gebruikte ik geen shampoo om mijn haar te wassen, maar alleen water; ik heb toen nooit echt het idee gehad dat ik heel vies haar had. Geen idee waarom ik op een gegeven moment weer shampoo ben gaan gebruiken, maar het krijgen van een vriendinnetje kan daar best wat mee te maken gehad hebben…

In de aanloop naar mijn reis ben ik een tijdje geleden weer gestopt met het gebruik van shampoo. En na een paar weken van behoorlijk vet haar, heb ik het idee dat de natuurlijke vetproductie van mijn hoofdhuid nu weer aan het stabiliseren is. Mijn haar wordt weer minder vet, en ik heb het idee dat ik een veel vollere en gezondere bos heb dan voorheen (hoewel ik toch al niet te klagen had).

Ik ga dus straks op pad zonder shampoo. Niet alleen scheelt dat gewicht in mijn rugzak, het is ook beter voor de meertjes en beekjes waarin ik onderweg eventueel mijn haar zal wassen. En blijkbaar ook voor mijn hoofdhuid.

Een pelgrim heeft een staf. Niet alleen als wandelstok, maar ook om overvallers en wilde honden van zijn lijf te houden. En omdat het er cool uitziet, natuurlijk.

Mijn staf wil ik graag zelf maken. Ik had gedacht hiervoor een bezem- of harksteel te kopen, en daar dan zelf de versiering in te branden (pyrograferen). Maar gereedschap om te pyrograferen kost best wat, dus ik stelde het nog wat uit tot ik mijn andere spullen allemaal in huis zou hebben.
Totdat ik op bezoek was bij Nikki, en er met haar over zat te praten. En Nikki het wel leuk vond om mij er 1 kado te doen.

En inmiddels is de brander binnen. En met enige vertraging de opzetstukjes voor pyrografie ook.
Ik ben direct druk aan het oefenen geslagen, en het is makkelijker dan ik dacht. Nou ja, tekenen kan ik nog steeds niet, wat dat betreft is er geen verschil tussen een potlood, een viltstift en een pyrografieapparaat. Maar als tekenen ruikt naar fikkie stoken, wordt het wel leuker.

Nu het een kado is, ben ik natuurlijk wel gedwongen om ‘m mee op reis te nemen, en ‘aan de overkant’ als pyrografiekunstenaar uit mijn tocht te komen…

Pelgrims naar Santiago de Compostela zijn te herkennen aan de Sint-Jakobsschelp die ze dragen op hun kleren of tas. De mijne kwam vandaag binnen.

Bij de lokale schoenmaker heb ik een leren veter aangeschaft; ergens tussen nu en vertrek boor ik voorzichtig een paar gaatjes in de schelp, en als ik vertrek knoop ik de schelp op mijn rugzak.

En alleen al vanwege het handgeschreven briefje dat mij veel plezier wenste met mijn aankoop, zou ik deze winkel van harte willen aanraden; een mooie combinatie van moderne techniek en ‘ouderwetse’ vriendelijkheid.

UPDATE:
Op 8 oktober 2014 heb ik in Fisterra mijn schelp teruggegeven aan de zee.

Deze transporttas zat ook bij de rugzak, en is ook als regenhoes te gebruiken. Op zich best handig om een regenhoes te hebben, maar 400 gram is wel veel. De kans bestaat dat ik deze weer te koop ga aanbieden.

Update 17-02-2014:
Deze transporttas staat weer te koop. Uiteindelijk vind ik bijna 400 gram toch teveel. Een transporttas heb ik sowieso niet nodig, en ik hoop dan maar op een zomer waarin ik ook geen regenhoes nodig heb.

Update, ruimschoots na mijn wandeling:
Blij dat ik deze tas niet meegenomen heb. In Wallonië, tijdens de eerste echte regenbuien van mijn wandeling, kreeg ik een poncho kado die groot genoeg was voor mij en mijn rugzak. Ik heb dit ding van 400 gram dus nooit nodig gehad.