Over mij

Hoi!

Mijn naam is Rob. In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland naar Santiago de Compostela in Spanje (of eigenlijk nog een klein stukje verder: Fisterra). Na mijn tocht besloot ik niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.

Sinds mijn aankomst in Fisterra heb ik gewerkt in een pelgrimsherberg in Cantabria, in een gîte-complex in de Lot, bij de bouw van een leefgemeenschap voor verstandelijk gehandicapten in de Dordogne, in verschillende pelgrimsherbergen in de Gers en Pyrénées-Atlantiques, heb ik in Cantal geprobeerd een vrouw die herstellende was van een zwaar auto-ongeluk te helpen in en om het huis, en was ik manusje-van-alles in een château in Corrèze dat verhuurd wordt aan toeristen.
In het voorjaar van 2015 heb ik een ezel geadopteerd, waarmee ik in februari 2016 in 4 weken bijna 400 kilometer gelopen heb van de Corrèze naar de Gers, waar ik heb gewerkt in verschillende gîtes en een biologische snackbar voor pelgrims naar Santiago de Compostela. De ezel werd helaas niet echt gelukkig van lange wandelingen, en is geadopteerd door een organisatie die jongeren die een moeilijke start gehad hebben, probeert te resocialiseren met behulp van dieren.
In de herfst van 2016 ging een beloofde klus op het laatste moment niet door, waardoor ik een maand of 2 in de noodopvang heb doorgebracht. Daarna heb ik zo’n anderhalf jaar bij een Emmaüs-gemeenschap in Aveyron gewoond en gewerkt.
Half 2018 vond ik het tijd om daar weer te vertrekken; ik heb toen geld kunnen lenen van Emmaüs voor de aanschaf van een auto, en een vrijwilliger van Emmaüs heeft me een caravannetje kado gedaan. Vervolgens heb ik onder andere een zomerseizoen als technisch beheerder van een 5-sterren vakantie-appartementencomplex in Savoie gewerkt, en een herfst als nachtwaker in een 5-sterren hotel in de Vaucluse. In de winter van 2018-2019 heb ik, op uitnodiging, bij wijze van stage een aantal maanden meegelopen bij 4 Emmaus-vestigingen in Nederland, om te zien of ik daar als leidinggevende aan de slag wilde, maar ik heb uiteindelijk toch besloten dat daar mijn toekomst niet ligt. Terug in Frankrijk heb ik als vertaler Frans-Nederlands en docent Unix gewerkt in de Loire-Atlantique.
Na een jaar of drie met het caravannetje rondgezworven te hebben in Frankrijk, heb ik in juli 2021, met behulp van een assistante sociale, een tijdelijk appartement gekregen in Saint-Étienne-de-Montluc; in januari 2022 ben ik verhuisd naar een definitieve plek, een 2-kamerwoning met tuin en garage in Conquereuil.
Onlangs heb ik mijn diploma Accompagnant Éducatif et Social (Sociaal Pedagogisch Werker) gehaald, en in januari 2024 begin ik mijn nieuwe carrière als jongerenwerker, waarover meer op het blog-deel van deze site.

Deze website ben ik begonnen om verslag te doen van mijn pelgrimage en de voorbereidingen; ik zag geen reden om te stoppen met deze website toen mijn tocht er op zat.
De meeste ‘statische’ pagina’s van deze site hebben te maken met mijn tocht; het blog loopt van het begin van mijn voorbereidingen (18-7-2013), via het begin (5-5-2014) en het einde (8-10-2014) van mijn pelgrimage, tot nu.

Er zijn tientallen redenen waarom ik deze reis ben gaan maken, maar de belangrijkste zijn: mensen ontmoeten, avonturen beleven, nadenken over verleden, heden en toekomst, en mezelf nog beter leren kennen. De belangrijkste reden om na mijn tocht niet terug te keren naar Nederland, is dat ik erg genoten heb van mijn vrijheid onderweg, en ik bang was dat ik daarvan weer teveel zou moeten opgeven als ik terug zou keren.

Over mijzelf:
Ik ben begin 50. Als ik mezelf zou moeten beschrijven met een lijstje trefwoorden, zou ik uitkomen op iets als “een intelligente, ontspannen, optimistische levensgenieter met een hang naar avontuur“.
Tot aan mijn vertrek hoorden daar ook nog bij: freelance ICT’er en vrijwilliger in de geestelijke gezondheidszorg.
Sinds mijn vertrek mag ik daar pelgrim naar Santiago de Compostela aan toevoegen (eens een pelgrim, altijd een pelgrim).
En sinds mijn aankomst horen daar ook nog bij: hospitalero/hospitalier, zwerver/dakloze, en compagnon. In tegenstelling tot wat verwende, westerse lezers zouden kunnen denken, ben ik overigens niet ongelukkig met die laatste titels; ik prijs me erg gelukkig dat ik de kans krijg zoveel mogelijk kanten van het leven te mogen zien. Van de andere kant ben ik, uiteraard, ook blij dat ik de kracht heb om niet in die situaties te blijven hangen.
En sinds enige tijd noem ik mezelf ook auteur.

Toen ik een jaar of 20 was hoorde ik voor het eerst van Santiago de Compostela, en sindsdien wist ik dat ik op een gegeven moment deze reis zou gaan maken. Soms vertel ik mezelf dat ik het zelfs al veel eerder wist: als kind verslond ik al boeken als Alleen op de wereld, Pjotr en Kruistocht in spijkerbroek. Maar het kan natuurlijk heel goed zijn dat ik dat nu achteraf pas invul…

Hoe dan ook: genoeg gebabbeld. Ik heb gelopen. Naar Fisterra. Vanuit Wateringen. Da’s een kilometer of 3.000. Een best end…
Ik heb steeds zo’n 20-30 kilometer per dag gelopen, en tot de Frans-Spaanse grens elke week 1 rustdag gehouden; in Spanje was het lastiger om rustdagen in te lassen.

Ik ben op 5 mei 2014 vertrokken uit Wateringen, en op 8 oktober 2014 gaf ik in Fisterra mijn schelp terug aan de zee.

Deze website vormt het verslag van Mijn Grote Avontuur, waar voorlopig nog geen einde aan lijkt te komen.
Dit verslag houd ik in de eerste plaats voor mezelf bij, zodat ik later, als ik oud en grijs ben, nog eens kan teruglezen over de heldendaden van mijn jonge(re) jaren. Maar uiteraard hoop ik hiermee ook achterblijvers en toekomstige lopers te kunnen vermaken en informeren, en misschien zelfs wel inspireren. Deze website is allereerst een weblog, en dat is voor mij het belangrijkste gedeelte. Maar ik heb – vooral tijdens mijn voorbereiding – natuurlijk ook de nodige praktische informatie verzameld, en het was niet meer dan logisch om die ook op deze site te zetten; handig voor mezelf om alles op 1 plek te verzamelen; wellicht ook handig voor toekomstige lopers als startpunt. De route die ik gevolgd heb, kun je vinden op de pagina De route.

Maar vind je dat allemaal niet nodig, kom hier dan in ieder geval af en toe nog eens even langs om te kijken hoe het met me gaat.

Veel plezier met lezen!

Pelgrims naar Santiago dragen
een Sint Jacobsschelp ter herkenning.
En waar de klompen voor staan, snapt iedereen…

…

P.s.:

Voordat je ’t vraagt:

• Nee, ik vond De pelgrimstocht naar Santiago van Paulo Coelho geen goed boek.
• Nee, ik vond The way van Emilio Estevez en met Martin Sheen geen goede film.
• En nee, ik heb deze tocht niet op klompen gelopen.