Zolang als dit keer is het niet eerder stil geweest op mijn blog. Maar mijn tweede verjaardag leek me een goed moment om weer eens uit mijn isolement te kruipen…
Vandaag 2 jaar geleden hing ik in Wateringen mijn rugzak om, haalde mijn eerste stempel bij de St. Jan de Doper, en begon aan een avontuur waarvan ik toen nog geen idee had (alhoewel ik op dat moment dacht van wel), en waaraan voorlopig nog geen einde lijkt te komen. Sinds die dag heb ik 3.000 kilometer gelopen, van Nederland naar Spanje (ik vind het nog steeds een bizar idee, en krijg nog steeds kippenvel als ik eraan terugdenk), en werkte ik voor kost en inwoning in Spanje en op verschillende plekken in Frankrijk. Het is echt ongelofelijk om te zien hoe mijn leven een ommezwaai heeft gemaakt, vergeleken met de 15 jaar ICT daarvoor. (Overigens denk ik wel dat ik die 15 jaar ICT nodig gehad heb om deze ommezwaai te kunnen maken.)
De stilte van de afgelopen weken kwam doordat ik het even erg druk had. En dat kwam eigenlijk weer doordat ik afgesproken had gisteren in Montréal-du-Gers aan te komen, wat betekende dat voor die tijd de website van Belardine in Arblade-le-Bas klaar moest zijn (zoekmachine-optimalisatie, gebruiksvriendelijkheid, meertaligheid, helpen bij herschrijven teksten, enz.), en dat dus daar weer voor de douche bij gîte Le Presbytère in Lanne-Soubiran klaar moest zijn (er moest een nieuwe douche gebouwd worden in het washok: muurtje metselen, tegelen, afvoer aanleggen, douche installeren; ik kan eigenlijk best veel).
Dit zijn voorlopig de enige foto’s die ik heb van de douche; helaas staat er iemand voor:
Ja, die leesbril heb ik steeds vaker nodig. En nee, ik heb mijn haar niet geknipt; het wordt vanzelf steeds korter.
Marinette heeft me beloofd een foto te sturen van de eerste mooie pelgrima die de douche gebruikt, maar ik weet nog niet of ik die zal publiceren, of dat ik die liever voor mezelf houd.
Ook wel leuk, vooral voor mijn zelfvertrouwen: afgelopen zaterdag was er feest in Aire-sur-l’Adour. Ik ben daarheen geweest met Martín, die ook tijdelijk bij Véronique in Arblade-le-Bas woonde. Martín is een Spanjaard van 30 jaar, met een vlotte babbel; je kent het type wel. Maar hoewel hij enorm zijn best stond te doen op allerlei coole dans-moves, terwijl ik vooral mijzelf stond te zijn, een beetje meedeinend met de muziek over mijn biertje heen kijkend, wilden er toch opvallend veel meisjes met mij dansen, en opvallend geen enkele met hem. Dus ja, ik heb gedanst. Vast helemaal fout, gezien het leeftijdsverschil, maar als er allemaal mooie 17-jarige meisjes met hun billetjes tegen je aan staan te duwen om je te vertellen dat ze een beetje aandacht van je willen, moet je wel een blok ijs zijn als je stil blijft staan. En ik heb er keurig netjes niet één mee naar huis genomen (en nee: ook geen twee).
En zoals gezegd, ben ik gisteren aangekomen in Montréal-du-Gers, waar ik de komende 2 weken werk bij Anita in gîte Compostela, en waar ik vorig jaar ook al 2 keer werkte. Ik verwacht dat dat me wat meer tijd geeft om mijn blog up-to-date te houden.
Op 18 mei vertrek ik dan naar Larressingle, waar ik 2 weken ga werken bij Martine in gîte La Halte de Larressingle. En op 2 juni ga ik liften richting Uhart-Mixe, waar ik in 1 of 2 dagen hoop aan te komen, en waar ik dan tot eind juni ga werken bij Isabelle in gîte L’Escargot, wat niet alleen een gîte is, maar ook de lokale bar en bistro.
En gisteren kreeg ik een mailtje van Véronique (Arblade-le-Bas). Zij had iemand gesproken die op zoek is naar iemand die het oude huis van zijn ouders kan omtoveren in een gîte pour pèlerins, en ze dacht dat dat weleens iets voor mij zou kunnen zijn. En dat denk ik eigenlijk ook wel, dus ik ga straks wat telefoontjes plegen.
En zo gaat het avontuur maar door, en door, en door…
Recente reacties