 | elPeregrino.nlTe voet naar het einde van de wereld | |
|
Ik heb de afgelopen tijd al niet heel veel geschreven, maar nu ga ik even een weekje offline. Ik ga zo Elisabeth van het vliegveld halen, en ik denk niet dat ik de tijd zal nemen mijn blog bij te werken zolang zij hier is. Maandag 14 september vertrekt ze weer, en dan heb ik hoe dan ook weer wat te melden. Dus, lieve volg(st)er, neem even lekker een weekje vakantie, en dan vertel ik je de 14e hoe het allemaal verlopen is. Tot dan! Een maandje geleden schreef ik al dat ik niet zo heel goed ben in toekomstplannen. Van de 3 toekomstplannen die ik toen beschreef, zal ik er dan inmiddels ook alweer 1 moeten vervangen door 2 nieuwe. (Lees die zin gerust nog eens… Naar Montréal-du-Gers ben ik geweest, dus dat kan alvast niet meer stuk. Elisabeth komt ook nog steeds in september — de vlucht is geboekt —, dus dat is ook fijn. Het derde plan was om voor de winter met de ezel op pad te gaan. 2 Nieuwe plannen: Anita (de eigenaresse van de gîte in Montréal-du-Gers) stelde voor contact op te nemen met een vriend die een pelgrimsherberg heeft in Saint-Jean-Pied-de-Port, om te vragen of ik daar volgende zomer zou kunnen werken. Ik zou dan de hele zomer betaald werk hebben (SMIC), en bovendien weer verzekerd zijn. Dat sprak me wel aan. En afgelopen week kreeg ik door een trouwe volgster een oproepje doorgestuurd. Een Nederlandse dame die in Frankrijk woont — hemelsbreed 150-200 kilometer hiervandaan — heeft een ernstig auto-ongeluk gehad, en is daardoor de komende maanden minder mobiel; ze was daarom op zoek naar hulp in de huishouding en bij klusjes. Ik heb mijn hulp aangeboden, en die heeft zij (graag) geaccepteerd. Na mijn werk in Saint-Jean vertrek ik dus naar Cantal, om daar te gaan overwinteren (en Frimousse wordt, al voordat ik vertrek naar Saint-Jean, met een trailer opgehaald). En zo kunnen plannen dus in een oogwenk weer veranderen.
Heel veel dank — voor de gastvrije en warme sfeer! Erg bedankt voor alles! Sandra & John Sandra en John twijfelden nog of ze de Camino del Norte / Camino Primitivo zouden lopen, of de Camino Frances. Ik heb ze met mijn foto’s weten te overtuigen. (Natuurlijk waren er nog wel meer boodschappen in het gastenboek de afgelopen 2 weken, maar in deze rubriek plaats ik alleen de persoonlijke boodschappen, en niet de standaardboodschapen over ‘très agréable’ (‘erg aangenaam’) en ‘bon acceuil’ (‘goede ontvangst’).) M’n eerste week als hospitalier zit er alweer op. Nou ja, eigenlijk is het natuurlijk mijn derde eerste week hospitalier (ik ben immers voor de derde keer hospitalier/hospitalero)… Maar goed, die week zit er in ieder geval op. In de gîte voldoende pelgrims, maar schrikbarend weinig interessante. Over het algemeen zijn het mensen die alles dagen, weken of zelfs maanden van tevoren boeken, en die vooral druk bezig zijn met de tijd die ze tot hun beschikking hebben om hun camino te lopen. Vanwege die tijdsdruk en strakke planning ligt iedereen bovendien over het algemeen al om een uur of 9 in bed. Opvallend veel kinderen gezien ook; de afgelopen week hebben er hier al een stuk of 10 geslapen. Anita heeft aangeboden wat contacten te bellen in Saint-Jean-Pied-de-Port, om te kijken of ik daar volgende zomer zou kunnen werken; Saint-Jean staat immers vol met gîtes, albergues en refugio’s. Dat idee spreekt me wel aan. Waarschijnlijk ga ik dan eind september al een keer voor een weekje, zodat ik alvast kennis kan maken, en dan in het voorjaar terug om daar misschien wel een hele zomer te blijven. Volgens Anita moet het geen probleem zijn om daar een plek te vinden voor Frimousse. Tja, en verder heb ik eigenlijk vrij weinig te melden. Het is leuk, maar niet heel spannend. Ik hoop dat ik in een volgend bericht meer te melden heb. Even een petje af voor Liesbeth en Aafke, de twee dames die eerder dit jaar in Maastricht begonnen te lopen, en met wie ik deze zomer een paar dagen heb doorgebracht hier in Frankrijk. Liesbeth en Aafke hebben gisteren Santiago de Compostela bereikt! Sowieso al een niet mis te verstane prestatie (en ik kan het weten), maar voor 2 dames d’un certain âge minstens dubbel zo geweldig. Chapeau! Het is zover: mijn smartphone heeft het begeven. Mocht je nog een oude smartphone hebben liggen die je niet meer gebruikt, dan zou je me heel gelukkig maken als je die zou willen doneren. Vanwege de app voor mijn camera, gaat mijn voorkeur uit naar een Android telefoon. Mijn dank is ook enorm groot als je deze vraag met je vrienden- en kennissenkring zou willen delen. Dank! En heb je geen oude telefoon liggen, maar wel een nieuwe waar je eigenlijk wel vanaf wilt, dan mag je natuurlijk ook best contact opnemen. En ik ben weer terug tussen de pelgrims… Op het laatste moment bleek het toch een probleem voor Gilles om me naar Montréal te brengen, waar ik de komende twee en een halve week weer in Gîte Compostela werk. De enige optie was dat we vanmorgen om half zes zouden vertrekken. En zo was ik om half acht al in Condom, waar ik om half twaalf door Anita opgehaald zou worden. Ik had Anita gisteravond nog een mail gestuurd met de gewijzigde tijd, maar had weinig hoop dat ze die nog zou lezen. Uiteindelijk bleek ze die wel gelezen te hebben, en was ze om negen uur in Condom. Waar we het presteerden om elkaar mis te lopen, omdat ik niet wist dat zij er was, en waarschijnlijk precies op dat moment bij de bakker een chocoladebroodje stond te bestellen. Toen ik om twaalf uur nog geen Anita gezien had, heb ik aangebeld bij een plaatselijke pelgrimsrefuge, om daarvandaan Anita te bellen. Die me dus meldde dat ze om negen uur al een keer in Condom was geweest, en dat het heel slecht uitkwam om nu nog een keer heen en weer te rijden. Ik besloot te gaan liften. En dat liften ging onverwacht goed. De cabrio met Nederlands kenteken was ongeveer de tiende auto, en Arthur en Gitta (ik hoop dat ik het goed onthouden heb, want ze hebben mijn visitekaartje, dus ik word gecontroleerd) vonden het best leuk om die Nederlandse zwerver even voor de gîte in Montréal af te zetten. En zo stond ik bij Anita op de stoep, bijna voordat die de telefoon weer neergelegd had. Ik heb geluncht, en de eerste 2 pelgrims zijn binnen, maar verder heb ik nog niet veel te melden, want de middag is nog maar net begonnen. Het is hier erg warm, maar ik ga toch even proberen een paar uurtjes te slapen. Arthur en Gitta: nogmaals dank. En dat van die beheerder, dat was geen grapje; ik ben niet duur, maar heb wel een veldje voor mijn ezel nodig. Sinds een paar dagen zijn Robert en Ilse hier, een Oostenrijks koppel dat een week of 3 komt helpen. Ik kende ze al: ze kwamen hier ook net aan toen ik een tijdje geleden terugkwam uit Montréal-du-Gers; toen kwamen ze voor een dag of 10. Vorig jaar, voordat ik hier kwam, zijn ze ook al eens geweest. Robert en ik zijn al 2 dagen bezig kruiwagens met zand te verplaatsen van A naar B, en dat is niet heel leuk werk als het tegen de 40 graden is. En zo leerde ik de term scheiß hocken; dat is wat een Wener (iemand uit Wenen) zegt als hij zijn werk niet zo leuk vindt. Je kunt de term dus gebruiken waar wij k*tklus of kl*tewerk zouden zeggen, maar letterlijk vertaald betekent het iets als hurken om te kakken. Dus je leert echt wel wat van andere culturen wanneer je als HelpX-er werkt… Ik ben niet zo heel goed in toekomstplannen. De plannen die ik nu heb, zijn dan ook voor de erg nabije toekomst. Nou, dat zijn toch maar mooi 3 plannen in 1 bericht… Een huis hoef ik niet zo nodig, maar een tuin zou ik op een gegeven moment wel heel graag willen… Perziken, zo zoet als honing: Vijgen, nog zoeter dan de perziken: Druiven (nog niet rijp): Walnoten: En als ik niet al een paar dagen liep te sukkelen met een overbelaste achillespees, zou ik het rondje nog wat groter maken, en had ik ook nog foto’s gehad van appels, peren, pruimen en abrikozen (en nu zie ik ongetwijfeld nog wat over het hoofd). |
||
|
Copyright © 2013-2024 elPeregrino.nl - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
||
06-09-2015 | 
1 Reactie
)
4 Reacties
Nieuwere berichten
Recente reacties