In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening. |
Vanmorgen heb ik een rondje gemaakt in Condom.
…
Goed, dan is dit even het moment om grapjes te maken…
Ja, toe maar, ik wacht wel even…
…
En dan zal ik er maar direct achteraan vertellen dat het Franse woord voor ‘condoom’ préservatif is.
Condom is de grootste plaats hier in de buurt. Anita moest vandaag boodschappen doen en zette mij in het centrum af, zodat ik eens kon rondkijken in deze wereldstad; ik was in 3 kwartier klaar…
-
-
Een standbeeld voor de 4 musketiers, die hier uit de buurt kwamen.
-
-
De kathedraal.
-
-
Het oude klooster; nu een half overdekt plein waar schrikbarend weinig mee gedaan wordt.
-
-
 Chers Anita et Rob,
Votre implication à bien nous recevoir, nous les pèlerins, est remarquable. Être en service de … n’est pas un vain mot chez vous. Merci à tous les deux, vous êtes des belles personnes!
Thierry 22/0515
Beste Anita en Rob,
Jullie betrokkenheid om ons pelgrims goed op te vangen is voortreffelijk. ‘Ten dienste staan van …’ is bij jullie geen loze term. Dank aan allebei, jullie zijn mooie mensen!
Thierry 22/05/15
 Allemands, anglais, français, nederland = c’est ça Compostelle
…. Merci pour Rob et Anita.
Bravo à l’infirmier en chef!
A conseiller pour soigner les belles ampoules.
C et J
20 5 2015
Duitsers, Engelsen, Fransen, Nederland = dat is het Compostela
…. Dank aan Rob en Anita.
Bravo voor de hoofdverpleger!
Te consulteren voor het verzorgen van mooie blaren.
C en J
20 5 2015
Deze meneer had een flinke blaar, en omdat ik wist hoe ik die moest verzorgen en Anita niet, was ik zijn grote held.
 19/05/15
jeden Tag neue Uberraschungen
abschalten
Kraft tanken
loslassen
Interessantes erleben
Menschen kennenlernen
neue Wege
sich einlassen auf Unbekanntes
Gedanken sortieren
Liebe Anita!
Lieber Rob!
Vielen vielen Dank für eure Gastfreundschaft, den gemütlichen Abend + leckerem Essen, …
Kathrin aus Österreich
19/05/15
elke dag nieuwe verrassingen
uitschakelen
kracht opdoen
loslaten
interessante dingen beleven
mensen leren kennen
nieuwe wegen
vertrouwen op het onbekende
gedachten op een rij zetten
Beste Anita!
Beste Rob!
Heel erg bedankt voor jullie gastvrijheid, de gezellige avond + lekker eten, …
Kathrin uit Oostenrijk
Terug tussen de pelgrims…
Ik hoefde niet zwart te rijden met de trein: Gilles zette me af in Agen (ongeveer halverwege), en Anita kwam me daar ophalen. Na aankomst in Montréal nog even de tijd voor een eerste rondje hier-vind-je-dit-en-daar-vind-je-dat, en toen ging om 2 uur de deur open.
De gîte in Montréal is totaal anders dan de albergue in San Vicente: er zijn maar 14 bedden, de meeste pelgrims hebben gereserveerd, en vrijwel iedereen neemt half-pension (bed, diner, ontbijt). Maar hoewel dat laatste erg hotel klinkt, wordt er wel gewoon in stapelbedden geslapen, en is er maar 1 alternatief voor het standaard-diner: vegetarisch (‘dan roeren we de chorizo er gewoon pas op het laatste moment door‘). De gemiddelde leeftijd ligt hier wat hoger dan langs de Camino del Norte.
Gelukkig mocht ik beginnen met een erg leuke groep: 2 Nederlandsen, 1 Oostenrijkse, 3 Duitsers en 7 Fransen. Dingen die zeker bijdroegen aan de gezelligheid waren de huiskamer die ook echt een huiskamer is, en het gezamelijke diner. En wat het voor mij natuurlijk extra leuk maakte, was dat ik tussen 13 mensen zat die hun avontuur op 13 verschillende manieren beleefden.
Wat het ietsje minder leuk maakte, is dat de meerderheid morgen om 7 uur wil ontbijten, en dus houd ik het voorlopig hierbij en ga ik naar bed.
- Wat moet er mee, en wat heb ik de komende weken niet nodig?
- Wat ging er ook alweer in de toilettas, wat in de oplapzak, en wat los bovenin de rugzak?
- Wat was ook alweer de beste manier om de lakenzak op te rollen?
- En de slaapzak?
- Waar is die poncho gebleven?
- Zal ik die tent nou wel of niet meenemen?
- Longsleeve, jas, of allebei?
- Wat was ook alweer de goeie volgorde van de spullen in de rugzak?
- Hé, kijk nou: ik heb nog oploskoffie…
Komende dinsdag vertrek ik naar gîte Compostela in Montréal-du-Gers om een week of 2 voor hospitalier te spelen. Als alles gaat zoals gepland, loop ik aansluitend een stukje op met Elisabeth. En dus was het vandaag tijd om de rugzak weer eens in te pakken.
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik lopend vertrok vanuit Wateringen richting Fisterra. Mijn nieuwe ik wordt dus vandaag 1!
Die nieuwe ik is, behalve rustiger en gelukkiger, vooral ook een stuk slanker.
 Deze foto is bij mijn vertrek gemaakt door Geraldine Mars, en is eerder gepubliceerd in VELO-Nieuws.
Soms kom je een fossiel tegen waarvan je denkt Waar ken ik die vorm toch van?.
Volgens Gilles is dit het bewijs dat ik niet de eerste pelgrim ben die hier komt. Ik heb ‘m daarom gewaarschuwd dat hij weet wat hij mag verwachten, aangezien het huis, op de ruïnes waarvan we nu aan het bouwen zijn, ook ooit volledig is ingestort. 
En toen was het zaterdagmiddag 2 mei 2015 om een uur of 4, en toen was daar ineens een ezel. Leek het tot nu toe allemaal nog een spelletje, nu is het echt.
Ik zal je niet lastig vallen met alle foto’s die ik gemaakt heb, maar hier zijn er een paar:
De wifi-verbinding is hier niet altijd even geweldig, en omdat Servaes en Ella dit weekend allebei thuis zijn, en er dus 3 laptops en 2 smartphones in huis zijn, betekent dat dat degene die een deur verderop woont (ik dus) het wel kan vergeten om het internet op te komen. Dat gaf me een dag om na te denken voor ik dit bericht plaatste, en de gedachte die overheerst, is dat het heel apart is dat je soms een stuk van je vrijheid moet opgeven wanneer je voor vrijheid kiest: om verder te kunnen zwerven heb ik een ezel geadopteerd, en omdat ik een ezel geadopteerd heb, ligt nu ineens een deel van de toekomst behoorlijk vast, en heb ik er bovendien een verantwoordelijkheid bij.
Ik voel dat ik nog niet klaar ben met deze gedachtegang…
Het contact tussen Frimousse en mij is trouwens prima, en ik ben ervan overtuigd dat het ons wel gaat lukken elkaar te dresseren.
Morgen komt Frimousse. Gisteren is hij gecastreerd, vandaag bleef hij nog een dagje ter observatie bij de dierenarts, en morgenmiddag gaat Gilles hem halen.
En dus heb ik vandaag de laatste hand gelegd aan zijn weide: schrikdraad geplaatst (tja…), afdakje geïmproviseerd, drinkbak gemaakt.
Ik denk zomaar dat ik morgenavond weer wat foto’s upload.
|
Privacy De applicatie die wordt gebruikt voor het verzamelen van statistieken over het bezoek op deze website, anonimiseert de verzamelde informatie door de laatste byte van het IP-adres te verwijderen. Ook respecteert deze applicatie de Do Not Track instelling van je browser.
Helaas zijn de ontwikkelaars van WordPress en de WordPress plug-ins minder respectvol. Je privacy kan daarom helaas niet gegarandeerd worden op deze website.
|
23-05-2015 | 
Reageer
4 Reacties
Nieuwere berichten
Recente reacties